Поиск

Иванков

Иванков чӗлпӗрне ячӗ, йӗнерӗ ҫинчен сиксе анчӗ, унтан, енчен-енне сулкаланса кайса, ҫӗре тӗшӗрӗлсе ӳкрӗ.
Иванков кинул поводья, прыгнул с седла и, закачавшись, упал.

Астаховпа Иванков местечкӑна кайран ҫитрӗҫ.
Астахов с Иванковым приехали в местечко позже.

Ҫур ҫухрӑм хушши чуптарса кайнӑ хыҫҫӑн Иванков сулкаланма пуҫларӗ.
Отскакав с полверсты, Иванков зашатался.

Иванков хӑйне хӑй алла илчӗ те хӑй ҫине тапӑнса килекен вӑрӑм питлӗ шуранка драгуна темиҫе хутчен пуҫӗнчен касма пикенчӗ, анчах кашни касмассеренех хӗҫӗ нимӗҫ пуҫӗ ҫинчи хурҫӑ каска хӗррине ҫите-ҫите ҫапӑнать те аяккалла ывтӑнса каять.
Овладев собой, Иванков несколько раз пытался поразить наседавшего на него длиннолицего белесого драгуна в голову, но шашка падала на стальные боковые пластинки каски, соскальзывала.

Палашӗ Иванков патне ҫитмен пирки, нимӗҫ ӑна ывӑтса ячӗ те, хӑвӑрт-хӑвӑрт мӑчлатакан хӑравҫӑ чакӑр куҫӗсене Иванков ҫинчен вӗҫертмесӗр, йӗнерӗ ҫумне ҫӗлесе хунӑ сарӑ йӗнӗ ӑшӗнчен карабин туртса кӑларма тытӑнчӗ.
Палаш не доставал, и немец, кинув его, рвал из пристроченного к седлу желтого чехла карабин, не спуская с Иванкова часто мигающих, напуганных коричневых глаз.

Иванков хӗҫе ҫӗклесе хӳтӗленчӗ; хурҫӑпа хурҫӑ шӑхӑрса ҫитсе ҫапӑнчӗҫ.
Иванков подставил шашку: сталь о сталь брызнула визгом.

Вара Иванков ҫывӑхрах ун умӗнчи тӑшманӑн хӑрушла пит-куҫне курчӗ.
И близко, в упор, увидел Иванков страшную муть чужого лица.

Нимӗҫ ӑна иккӗмӗш хут айккинчен чикме тӑчӗ, анчах та Иванков, хӗҫӗпе ҫапса, сӑнӑ вӗҫне хӑй тӗлӗнчен сирсе ывӑтрӗ, йӑрани ҫине тӑрса, вӑл сулахай енчен сиктерсе пыракан нимӗҫе ҫурӑмӗнчен хӗҫпе туртса каҫрӗ.
Иванков отвел второй удар немца, направленный ему в бок, и, привстав, рубнул по спине скакавшего с левой стороны немца.

— Тӑвансем, таврӑнӑр! — ӑсран тухса кӑшкӑрса ячӗ Иванков.
— Братцы, вертайтесь!.. — обезумев, крикнул Иванков.

«Ак! Ак! Хуса ҫитет!» — хӑраса ӳкрӗ Иванков, нимӗҫсене хирӗҫ тӑма та шутлаймарӗ.
«Вот! Вот! Догонит!» — стыла мысль, и Иванков не думал об обороне.

Крючков, Иванков хыҫӗнчи нимӗҫсене курчӗ те, никамран малтан тапса сикрӗ.
Крючков, увидев за спиной Иванкова немцев, поскакал первый.

Иванков хӑйӗн ҫурӑмӗ ҫине вилӗм сивви сӑрхӑнтарса тухса чӗпӗтме пуҫланине туйса илчӗ.
Спиной до боли ощутил Иванков щиплющий холодок смерти.

Иванков ҫак офицерӑн сухалне хырса якатнӑ шӑмарӑнчӑк питне тата ут ҫинче илемлӗн ларса пыракан стайлӑ кӗлеткине курса юлчӗ.
За момент, когда поворачивал коня, Иванков запечатлел в памяти безусое нахмуренное лицо офицера, статную его посадку.

Иванков, утне ерипен уттарса, йӗнер йӑранисем ҫине чӗввӗн тӑрса, лапам тӗпнелле пӑхкаласа пырать.
Иванков ехал шагом, приподнимаясь на стременах, заглядывая в низ котловины.

Иванков, кирпӗч пек хӗрлӗскер, пӗтӗм ҫурӑмӗ тар ҫапнипе йӗп-йӗпе пулнӑскер, пирченсе ларнӑ тутине васкаса ҫуласа илчӗ те нимӗҫсем ӑҫта тӑнине пӑхма кайрӗ.
Иванков, кирпично-красный, с мокрой от пота спиной, жадно облизал зачерствелые губы, поехал.

— Иванков, вӗҫтер лапам патне, кайса пӑх, ӑҫтарахра вӗсем.
— Иванков, езжай к котловине, глянь, где они.

Ҫакӑнта кӑна асӑрхарӗ Иванков Астаховӑн сӑмси -тирӗ виселеннине; ун сӑмси ҫунаттинчен пӗчӗк тир татӑкӗ ҫакӑнса тӑрать иккен.
И тут только Иванков заметил, что у Астахова шелушится нос, тонкая шкурка висит на ноздрине.

Иванков учӗ кайри ури ҫине тӑчӗ, хуҫине ҫӗре туртса ӳкерчӗ.
Лошадь Иванкова стала в дыбки, повалила хозяина.

Иванков утӑ ҫыхмалли пӑявне аллинчен ӳкерчӗ.
Иванков выронил фуражирку.