Корпус чувашского языка

Блюмӑн хӑрӑлтатса сывлакан лаши малти урисемпе тапкалашать, кӑштах ҫӗкленчӗ те — мӗскӗннӗн кӗҫенсе курӑк ҫине лаплатрӗ.

Издыхающая лошадь Блюма забила передними ногами, приподнялась и, болезненно заржав, повалилась в траву.

VI. Тинг Блюма хӑваласа ҫитет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

— Ҫапла, ҫакна эпӗ уйланӑччӗ, — Блюмӑн хӑйне хӑй алӑра тытаслӑхӗ майӗпен-майӗпен таврӑнать, карланкине типӗ кулӑпа тултарать.

— Да, я сообразил это, — самообладание постепенно возвращалось к Блюму, наполняя горло его сухим смехом.

VI. Тинг Блюма хӑваласа ҫитет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Ӑна пӗр ӗҫ кӗтет, Блюмӑн ӑна ҫав тери тӗплӗн пурнӑҫлас килет.

Ему предстояло дело, он жаждал выполнить его тщательнее.

V. Шӑплӑх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Чунӗнче шӑплӑх чӗри тапать; ҫӑлтӑрсен ҫиҫкӗнчӗк-капӑр ҫумӑрӗпе исленнӗ сӗм тӗттӗмлӗх хӑйӗн куҫӗсене Блюмӑн ыйӑхсӑр куҫӗсем патнелле ҫывхартрӗ, ӗнерхи кун — ыйхӑ пек, каҫ сӗмлӗхӗ ӗмӗрлӗх пек туйӑнаҫҫӗ.

Сердце тишины билось в его душе; тьма, унизанная роскошным дождем звезд, приближала свои глаза к бессонным глазам Блюма, сном казался минувший день, мрак — вечностью.

V. Шӑплӑх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Блюмӑн сивлек куҫӗсем хӗсӗнсе пӗчӗкленчӗҫ те Хейльран тӑрӑнса карӑнчӗҫ.

— Тусклые глаза Блюма сощурились и остановились на Хейле.

IV. Хейлӗн юлашки пӑнчи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Хейль ун ҫине тимлӗн пӑхать, — Блюмӑн арпашӑнчӑк сӑмахӗсенче ӑна темӗскер кӑсӑклантараканскер илтӗнет.

Хейль внимательно смотрел на него, — нечто любопытное послышалось ему в запутанных словах Блюма.

IV. Хейлӗн юлашки пӑнчи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

— Чӑнласах, — Блюмӑн кӳпчем пичӗ хӗрлӗ пӑнчӑсемпе витӗнчӗ.

— Непременно, — крупное лицо Блюма покрылось красными пятнами.

IV. Хейлӗн юлашки пӑнчи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Пӗр авӑк вӗсем пӗр-пӗрне куҫӗсенчен калаҫу темисем пӗтӗмпех хухнӑн-пӗтнӗн тимлӗн тӗсерӗҫ; Блюмӑн ӑнланмалла мар чӗмсӗрлӗхӗпе аптӑранӑскер — Хейль ҫаврӑнса ларчӗ, чечекленекен, капашланнӑ йыт пырши пуҫӗ ҫийӗн усӑннӑ кавире тӗпчет, тепӗртакран сасӑпах кӳлешсе илчӗ: капӑркка мур-лӗпӗ ӑна, Хейле, йӑлтӑркка хӗрарӑмсене аса илтерет.

Несколько времени они смотрели друг другу в глаза с таким вниманием, словно ими были исчерпаны все разговорные темы; Хейль, задетый непонятным для него молчанием Блюма, отвернулся, рассматривая свесившуюся над головой ткань цветущих вьюнков, и заметил вслух, что роскошные паразиты напоминают ему, Хейлю, блестящих женщин.

IV. Хейлӗн юлашки пӑнчи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

— Кӗретӗп, эпӗ ӗшентӗм, — Ассунта, ахӑртнех, хыпаланать, ҫӗре сиксе анчӗ, лаша ҫилхинчен аллипе ҫатӑрласа тытнӑскер — вӑл Блюм ҫине самантлӑх те пӑхмарӗ, кӗҫех йӗнертен хӑпрӗ те палламан ҫын ҫумӗпе иртрӗ, Блюмӑн тепӗр пуҫ тайӑмне хуравласа пуҫне сӗлтрӗ.

— Уйду, я устала, — она, по-видимому, торопилась и спрыгнула на землю; ухватившись руками за гриву лошади, она ни разу не подняла глаз на Блюма и, оставив седло, прошла мимо незнакомца, наклонив голову в ответ на его вторичный поклон.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Пӑчӑра сывлӑш ҫитменрен Блюмӑн пичӗ кӗп-кӗрен, лапчӑннӑ минтер ҫинче вӗткеленет; хутран-ситрен вӑл йынӑшкалать; ӑнланайми усал курӑнусем пӑваҫҫӗ, ҫурма ӑнлӑхпа чӑнлӑхра арпашаҫҫӗ, вӗсем ырӑ шӑршӑллӑ чечек-курӑкпа, сӑн-пит хускаланчӑкӗсемпе, кайӑк куҫӗллӗ ҫеҫкесемпе, ҫутӑпа, юнлӑ пӑнчӑсемпе, шӑнтса лартнӑн туйӑнакан шурӑ тутасемпе тулса ларнӑ.

Лицо Блюма, багровое от духоты, металось на измятой подушке; изредка он стонал; странные кошмары, полные благоухающей зелени, гримас, цветов с глазами птиц, света, кровяных пятен, белых, точно замороженных губ душили его, мешаясь с полусознанием действительности.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Блюмӑн антӑхуллӑ ҫурма пӑшӑлтатӑвӗ юлашки сӑмахра ирӗксӗрех капланса тухнӑ кӑшкӑрупа татӑлчӗ.

Задыхающийся полушепот Блюма оборвался на последнем слове невольным выкриком.

I. Чыс тӑватӑп // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.