Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Чӑтса (тĕпĕ: чӑт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Калама ҫук пысӑк хаваслӑхсем те пулаҫҫӗ, тем пек тарӑн хуйхӑ-суйхӑ та пулать, ҫавсене ҫын хӑйне евӗр чӑтса та тӑрас ҫук темелле.

Бывают огромные радости, как и страшные горести, которые слабая человеческая природа, казалось бы, не в состоянии перенести.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эппин сӑмахпа та пулин каламасӑр чӑтса пӑх-ха ҫавӑн пек чухне, хаваслӑх тени ҫӳлелле те сиктерет, савӑнтарса та калаҫтарать, ҫавсене хӑвӑртрах тумашкӑн та хистет-ха…

Попробуй тут не дать этой радости выхода в словах — она сама даст о себе знать прыжками пли криками…

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тепӗр тесен, чӑтса тӑмашкӑн та пит кансӗр.

Но подобное самообладание было выше его сил.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӑшне вӑркатса та пӑшӑрхантарса, чӗри ҫурӑлас патне ҫитнӗ чух вӑл ҫав элек-сӗлексӗр пурӑнайман хӗр-манахсем патӗнче ӑҫтан-ха кӑштах та пулин чӑтса ларайтӑр.

Как может она хоть минуту просидеть у монахини, слушая сплетни, когда сердце ее разрывается от скорби и тревога за Соколова сводит ее с ума.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унта нумай асап чӑтса тертленни ҫумне акӑ тепӗр ҫӗнӗ инкек те хутшӑнчӗ иккен, — вӑл Лалка Стефчовпа минчетленнине пӗлчӗ.

Ко множеству страданий, перенесенных им в тюрьме, присоединилось еще одно: он узнал, что Лалку обвенчали со Стефчовым.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Карчӑксем те чиркӳре «хӗн-хур чӑтса курнӑ Бойчошӑн» ҫурта ҫутрӗҫ.

Старухи ставили свечки за упокой души «великомученика Бойчо».

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов паттӑртан ҫапла майпа чи асап чӑтса курнӑ ҫын пулса тӑчӗ, ӗнтӗ ӑна таса атте теменни кӑна юлчӗ.

Из героя Огнянов превратился в мученика, чуть ли не в святого.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кун пек урӑх чӑтса пулмасть.

А так жить нельзя.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тархӑсласа ыйтатпӑр санран, Хаджи-ага, хӗрхенсемӗр ҫав ватӑ ҫынна, — йӑлӑнчӗ Цанко, — тепӗр хут асап кӑтартма тытӑнсан чӑтса тӑраймасть вӑл… вилет.

— Просим тебя, Хаджи-ага, пощади старого человека, — умолял Цапко, — новых мучений он не вынесет… помрет.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Иван чӑтса тӑраймарӗ.

Иван вспыхнул.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унтан хуҫана аллинчен тытрӗ те, туслӑн калаҫнӑ пек туса: — Халӗ, Рачко бай, хам сана ҫыхса хуриччен чӑтса тӑр, — терӗ.

Потом взял хозяина за руки и проговорил дружеским тоном: — Теперь потерпи, Рачко, пока я тебя свяжу.

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Йывӑр тӑпри ҫӑмӑл пултӑр, турӑ каҫартӑрах ӑна; арестленӗ каҫхинех ытла хытӑ хӗненине чӑтаймасӑр вилсе кайнӑ, асаплантарнине чӑтса тӑрайман, тет, ҫав мӗскен, мӗн пӗлнине каласа панӑ, тет, вара.

— Он приказал долго жить, прости его боже; умер от побоев в ту самую ночь, когда его арестовали; говорят, будто не вынес пыток бедняга, все выдал.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов тухса тарнӑ хыҫҫӑн мӗн кӑна чӑтса ирттермерӗ-ши вӑл?

Какие оскорбления, какие гонения ей, наверное, пришлось вынести после его побега!

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ним те тума ҫук, Мина пичче, кӑштах чӑтса ирттерме тивет… ахальтен мар хамӑра апостолсем тесе чӗнтеретпӗр-ҫке, — кулкаласа пӗлтерчӗ Огнянов.

— Конечно, дедушка Мина, приходится потерпеть… недаром же мы назвались апостолами, — улыбаясь, сказал Огнянов.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӑмрӑкҫӑсем Огняновӑн шурӑхнӑ сӑнарне пӑхса хӗрхенсе илчӗҫ, вӑл вара хӑй мӗн чӑтса ирттернине кӗскен те пулин кала-кала кӑтартрӗ.

Угольщик с состраданием посматривали на бледное лицо Огнянова, а тот вкратце рассказывал им обо всем, что с ним случилось.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӗнтӗ ача чухнехи кунӗсем те, чӑтса ирттернӗ тӗрлӗ асап-тӗсепӗ те, сумлӑ идеалӗсене чун хавалӗпе шанса тӑни те сӳне пӗлмерӗ.

Годы юности, годы борьбы, страданий и веры в высокие идеалы.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджи текех чӑтса тӑраймарӗ: — Ҫухал куҫ умӗнчен! Тухса кай халех, куҫӑм ан курнӑ пултӑр! — тесе кӑшкӑрса ячӗ те вӑл ҫиллине шӑнараймасӑр ҫавӑнтах Радӑна тӗксе кӑларса ячӗ.

Хаджи Ровоама вскипела: — Вон, проклятая! Чтоб ноги твоей у меня больше не было! — закричала она, чуть не задохнувшись от ярости, и вытолкнула Раду за дверь.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Онбаши текех чӑтса тӑраймарӗ.

Онбаши потерял терпение.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Республика тейӗпӗр эппин! — чӑтса тӑрайман енне каласа хучӗ хуҫи.

— Ну, республика! — нетерпеливо объяснил хозяин.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов тем чӑтса курма пултарнӑ пулсан та, ҫак ют ҫын умӗнче лӑпланса тӑраймарӗ: сӑнӗ улшӑнчӗ унӑн, тути шуралчӗ.

При всей своей выдержке Огнянов не смог сохранить спокойствие в присутствии чужого человека: он изменился в лице, губы его побелели.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней