Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӳчӗ (тĕпĕ: ӳт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӗпе пулнӑскерӗн шӑтӑкӗсенчен хура ӳчӗ тухса тӑрать; пичӗпе алли ҫинче сурансем, хытса ларнӑ юнпа витӗннӗскерсем, хӑрушла татуировка евӗр курӑнаҫҫӗ; ҫара урисем шыҫӑннӑ, пӗр куҫне ҫыхса хунӑ.

В дырах рубища сквозило черное тело; шрамы на лице и руках, склеенные запекшейся кровью, казались страшной татуировкой; босые ноги раздулись, один глаз был завязан.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Пире шӑпа таткала-таткала тӑпӑлтарӗ, анчах эпир унӑн виле ӳчӗ урлӑ каҫса каятпӑрах.

Нас будет рвать на куски судьба, но мы перешагнем через ее труп.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Кӗре ӳчӗ, ҫутӑ кӑвак куҫӗсем, бронза сӗмлӗ кӑтрарах ҫӳҫӗ ӑна питех те кӑсӑк кӑтартаҫҫӗ — мускуллӑ пичӗн илемсӗрлӗхне шӑпах тӗрлӗ сӗм пуянлӑхӗпе ҫемҫетеҫҫӗ.

смуглый цвет кожи, яркие голубые глаза и черные, вьющиеся, с бронзовым отливом, волосы производили весьма оригинальное впечатление, сглаживая некрасивость резкого мускулистого лица, именно богатством его оттенков.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Хӗр ӳчӗ ҫинче икӗ тумлам юн курсан ҫакӑн пӗлтерӗшӗ каччӑна кӑшкӑру евӗр ӑнланмалла пулчӗ.

Он увидел две капли крови на теле девушки, смысл которых был ему понятен, как крик.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Кольбер пушмак кӗллипе темиҫе тӗлтен лапчӑннӑ ҫӗлен Джойӑн кӗре ӳчӗ ҫинче тӗссӗрленнӗ ылтӑн пек йӑлтӑртатать.

Змейка, смятая в нескольких местах каблуком Кольбера, отливала по смуглой коже Джой цветом старого золота.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Ҫыннин вара ӳчӗ шӑмӑсӑр тейӗн, кӳлепи сывлӑш вӗрсе тултарнӑн силленет.

А фигура существа вихляется как надутая воздухом.

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Сулахай енче, кӑкӑрӗ тӗлӗнчех, шуранка ӳчӗ ҫинче юхан-суранлӑ, нӗрсӗр шыҫӑ тӑртаннӑ.

Выше левого соска, на побелевшей коже торчала язвенная, безобразная опухоль.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Шалта шӑнӑр туртса хутлатнин мӗлки ӳчӗ тӑрӑх саланчӗ.

Тень внутренней судороги прошла по нему.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Суринэн асапланса ҫитнӗ ӳчӗ кӗҫех туйми пулать, арпашӑннӑ ӑнӗ халь-халь сӳнет, вилӗме парӑнса юлашки вӑйӗ ҫухалать.

Измученное тело Суринэ приближалось к обмороку, к бессознательному состоянию, предсмертному упадку превысивших себя сил.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Гелли ӑна япӑх ӑнланать; кӗпи айӗнче ӳчӗ тӑрӑх шыв йӑрлата-йӑрлата юхать, пуҫӗнче пӗртен пӗр шухӑш — ҫи виттиллӗ, типӗ ҫӗре хӑвӑртрах кӗресси.

Гелли плохо понимала его; вода под платьем струилась по ее телу, поддерживая одно желание — скорее попасть в сухое, крытое место.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Унӑн хӗвелпе пиҫнӗрен, таса мартан пӑхӑрланнӑ ӳчӗ сывлӑшра пӗкӗлле йӑлтӑртатрӗ, пӗвен лӑпкӑ сийӗ нумай-нумай унка куҫса сирпӗнчӗ-саланчӗ, ишевҫӗ ури шыв ҫийӗнче юлашки хут тапкалашрӗ те ҫухалчӗ.

Медное от загара и грязи тело его аркой блеснуло в воздухе, спокойная поверхность пруда, хлестнув брызгами, разбежалась волнистым кругом, и ноги пловца, сделав последний над водою толчок, скрылись.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Пичӗсен ӳчӗ путсах кӗнӗ, сӑрӑ пӗркеленчӗк нумайланнӑ, ҫӳхе мӑйӗсем выҫӑпа силленеҫҫӗ, куҫӗсем ӑсран тайӑлнӑн йӑлтӑртатаҫҫӗ, — вӗсенче ҫулӑм, вилӗм, теветкеллӗх сӑнарланнӑ.

Кожа лиц сморщилась, собралась в серые складки, тонкие шеи тряслись от голода, и безумно блестели глаза, отражая пламя, смерть и отчаяние.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 177–180 с.

Капитан патне чупса пырсан матроссен сехри хӑпсах тухрӗ: вӗсен умӗнче… негр, Пэд пичӗ чукун пек хура, мӑйӗ те кӑвакрах хура юн тӗслӗ, ӳчӗ кӑвакарсах пырать.

Матросы, подбежав к капитану, с содроганием увидели негра: лицо Пэда было черно, как чугун, даже шея приняла синевато-черный цвет крови, выступившей под кожей.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Калаҫкалаҫҫӗ: унӑн ӳчӗ пӗтӗмпех каснӑ-чӗрнӗ суранпа витӗннӗ имӗш: ҫырана тухсан пӗррехинче чипер ют пикене комплимент каланӑшӑн-и е тӗл пулнӑ малтанхи ҫыннах, кӗпи тӑхӑннӑ джентльмена, ҫул парас килменнишӗн-и, — анчах ҫакна эпӗ ҫирӗплетсех калаймастӑп, мӗншӗн тесен манӑн умра штурман кӗпине нихӑҫан та хывман; ӑна вӑл виҫӗ хутчен хывать — пысӑк уявсенче.

Говорят, что и весь он исполосован шрамами в схватках на берегу из-за лишнего комплимента чужой красавице или нежелания уступать дорогу первому встречному, вроде джентльмена в кэпи, — но этого подтвердить я не могу, так как никогда штурман при мне не снимал рубашку; а снимал он ее три раза в год, по большим праздникам.

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Унӑн тачка сӑмси, тачка тути, вӗсем ҫеҫ-и — пит ӳчӗ ҫинчи кашни сывлӑш шӑтӑкӗ ҫывӑхрах курӑннипе вӑл халӗ темле сарӑлса-сарӑлса пыракан лӑймака пек туйӑнчӗ, ҫавӑнпа Сӑпанин тӑрса хӑвӑртрах айккинелле пӑрӑнас килчӗ, ҫапах вӑл вырӑнтан пач та хускалмарӗ, хӑй те Мӗтрие куҫран хирӗҫ ҫирӗппӗн пӑхрӗ.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пӑч ҫухалчӗ этем: ни сасси, ни ӳчӗ, ни япали ҫук.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Унта аташса кайнӑ Тарт ҫапкаланса ҫӳрет, шӗвӗрленнӗ сарӑ питпе вилӗ выртать-и тен, унӑн сивӗ ӳчӗ каҫхи сывлӑша наркӑмӑшлантарса ҫӗрме те пуҫланӑ-тӑр…

Там бродит заблудившийся Тарт, а может быть, лежит мертвый с желтым, заострившимся лицом, и труп его разлагается, отравляя ночной воздух.

I. Пӗри ҫук // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Ача ӳчӗ хур ӳчӗ тӗслӗ пулнӑ, вӑл сывлама чарӑннӑ, анчах вӑл тутине тӑп тытнӑ та пӗрре те макӑрман.

Мальчик покрывался гусиной кожей, у него прерывалось дыхание, но он сжимал губы и не плакал.

Икӗ Синопа // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Ун ҫийӗнче мӗнпурри пурте — шинелӗ те, куҫӗсем таранах сухал шӑрчӗпе витӗннӗ питҫӑмартийӗ ҫинчи ӳчӗ те — усӑнса аннӑ.

На нем все висело — и грязная шинель, и щеки, от самых глаз заросшие щетиной.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Арман алӑкӗ умӗнче, ҫӗре путса аннӑ пысӑк арман чулӗн катӑкӗ ҫинче, штабра ӗҫлекен икӗ ҫын лараҫҫӗ: пӗри — студент куртки тӑхӑннӑскер, вӗтӗ шӑллӑ, вут-хӗлхемӗ тӗслӗ хӗп-хӗрлӗ сухаллӑ, шурса кайнӑ этем; тепри — ҫара ӳчӗ ҫинчен пальто тӑхӑнса пилӗкне кантра ҫыхса янӑ, сӑмси ҫине пенсне лартнӑ, хулпуҫҫийӗ таранах ӳснӗ вӑрӑм та вараланчӑк ҫӳҫлӗ, монах сӑнлӑ этем.

У ворот мельницы на расколотом жернове, вросшем в землю, сидели двое штабных — один в студенческой куртке, бледный, с мелкими зубами, с огненно-рыжими клочками бородки, другой — похожий на монаха, с грязными волосами до плеч, в пенсне, в перепоясанном веревкой пальто, надетом на голое тело.

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней