Корпус чувашского языка

Ҫулҫӑсем хушшинче кайӑк йӑшӑлтатсан тӗттӗмре, тискер кайӑк вӑйсӑртарах чӗрчуна ҫурса тӑкнӑ сасӑ-и, ҫакӑ ушкӑнӗ ҫӗрлехи вӑрман пурнӑҫӗ.

Помоги переводом

Кашкӑр ҫури — Хура ҫӑлтӑр // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

Упа ҫури шӑтӑка ӳкнӗ чухне ҫапӑ айне пулнӑ пулмалла, мӗншӗн тесен ун ҫумне сарӑхнӑ ҫулҫӑсем ҫыпҫӑнса пӗтнӗ, пӗчӗк ҫамкине, юри тирсе янӑ пек, куршанак вӑрри тӑрӑннӑ.

Помоги переводом

16. Вӑрманти тӗлпулу // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Хыр лӑссипе типӗ ҫулҫӑсем айӗнчен сӗт пек шурӑ, йӗрӗлче пек ҫаврака кӑмпа курӑнса кайрӗ.

Помоги переводом

1. Ҫунакан уха йӗппи // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Авалтан ӗрчесе пынӑ чӑваш халӑхӗ халӗ, темиҫе ҫӗр ҫулхи юман пек, ҫӗнӗрен тымарсем ярать, туратсем кӑларать, ҫулҫӑсем ҫурать, йӗкелсем тӑкать.

Помоги переводом

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Вӑл ҫапла пӗтӗмлетрӗ ҫеҫ — тӗттӗмре, ун умӗнчех, ҫулҫӑсем вутлӑ та хура шевлесемпе ҫуталса кайрӗҫ.

Когда она так решила, во тьме, перед ней, засветились листья огненными и черными бликами.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Джесси пичӗ ҫийӗн ҫулҫӑсем шӑва-шӑва юлаҫҫӗ, вӑл такӑнать те ӑҫта та пулин ҫутӑ пайӑрки курас йӳтемпе чарӑна-чарӑна тӑрать.

По лицу Джесси скользили листья, она оступалась и останавливалась, стараясь заметить где-нибудь луч света.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ҫулҫӑсем пӑхма чӑрмантараҫҫӗ; пуплев шутсӑр канӑҫлӑ, тӳлек те кахал сӗмлӗ, — кирлӗ сӑлтавпа мар, ахаль-махаль ҫеҫ сасӑ кӑлармашкӑн тавлашакан, йыхӑракан, кӑшкӑрашакан хӗрсен шавӗ.

Листья мешали видеть; слышались голоса, очень уверенные, с безмятежным и ленивым оттенком, — голоса девушек, спорящих, зовущих и восклицающих более по потребности издавать звуки, чем в силу других причин.

XIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Эпӗ лаша чӗрнисем янӑравлӑн та ҫирӗппӗн чӑнклатнине, ҫулҫӑсем пиҫҫӗн ҫатӑртатнине, кайӑк таса та харсӑр сасӑпа кӑшкӑрнине илтетӗп.

Я слышал, что копыто стучит звонко и крепко, что ветви трещат упруго, что птица кричит чистым, задорным голосом.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Унта ҫав-ҫавах шӑп, тӳлек: ҫулҫӑсем те хускалмаҫҫӗ, сис-чӳлентерекен мӗлкесем те мӗлтлетмеҫҫӗ.

По-прежнему там было тихо и глухо; не шевелились листья, не мелькала подозрительная тень.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хӗвел аннӑ чухне вӑрман сӗм тӗттӗмлӗхӗнче сайра вут-ҫулӑм хушӑкӗсем тӑсӑлаҫҫӗ, вӗсен ярӑмӗнче курӑксемпе ҫулҫӑсем тап-таса ылтӑнла йӑлтӑртатаҫҫӗ, ҫутӑ чикки леш енче вара тӗттӗмлӗх хуҫаланать, — шӑпах ҫак авӑкра Гент хӑйне уйрӑмах лайӑх туять.

На закате, когда редкие огненные щели протягивались в лесной тьме, а в их полосе травы и листья блестели червонным золотом, между тем как за световой гранью стояла тьма, Гент чувствовал себя хорошо.

VI. Караванри шуйттан // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Унӑн инкекне — ҫухӑрашӑвӗ тата чӑпар кӗленче капӑрчӑксем ҫулҫӑсем витӗр ҫиҫкӗнни ку тӑрӑхри хурахсене йыхӑрса килчӗҫ; вӗсем вара каравансен ҫывӑхӗнче йӑпшӑнса ҫӳреме хӑнӑхнӑ.

К его несчастью, эти вопли, а также заметное сверкание сквозь листву пестрого стекла привлекли внимание туземных разбойников, имеющих обыкновение следовать поодаль за караванами.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Урапа ҫӑмӑллӑнах малалла шурӗ, кустӑрми йывӑҫ тӗмине лекнипе ҫулҫӑсем ҫинчен пит ҫине сывлӑм шывӗ тумламӗсем сирпӗнчӗҫ, ҫул пӑрӑнса кайнипе пирӗн куҫ умӗнчен похода тухма хатӗрленнӗ отряд чӗртсе янӑ вут ҫутисем ҫухалчӗҫ.

Телега легонько дернула, в лицо брызнули капли росы, упавшие с задетого колесом куста, и черный поворот скрыл от наших глаз догоравшие костры, разбросанные собиравшимся в поход отрядом.

VII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Пӗр ытам типӗ ҫулҫӑсем пухса вырӑн сартӑмӑр та, ман пальтопа витӗнсе юнашар выртрӑмӑр.

Натаскали охапку сухих листьев и улеглись рядом, укрывшись моим пальто.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Блюм урисен тӗлӗнче — хӗрлемес шӑнӑрсемпе пӑнчӑланса сӑрланнӑ шурӑ, чернил тӗслӗ шыв чечекӗсем, — вӗсем хӗррисем пӗтӗрӗннӗ ҫаврака ҫулҫӑсем ҫинче нӳрленсе выртаҫҫӗ; вӗсенчен шурлӑхӑн туйӑни-туйӑнми шӑрши сарӑлнӑ — пылакрахскер, йӳҫекскер.

У ног Блюма мокли на круглых с загнутыми краями листьях белые и фиолетовые водяные цветы, испещренные красноватыми жилками; от них шел тонкий сырой аромат болота, сладковатый и острый.

IV. Хейлӗн юлашки пӑнчи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Унӑн сарлакӑшӗ юмахри вырӑнсене аса илтерет: йывӑҫ-тӗмпе, ҫӳллӗ курӑкпа витӗннӗ чӑнкӑ ҫыран таткаланчӑк тарӑн суран евӗр, шыв антрацит пек сӗм хура — тӗксӗм юн кӳлли тейӗн, ӑна ҫӑра ҫулҫӑсем хӗвелпе уйӑхран хуплаҫҫӗ.

Одно расширение его напоминало сказочные места: обрывистый, глухо заросший кустами и высокой травой берег напоминал глубокую рваную рану, в глубине которой стояла черная кровь, вода казалась черной, как антрацит, густая листва скрывала ее от солнца и месяца.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 350–355 с.

Вӑл та ылтӑн тӗслӗ, янкӑрах мар ҫутӑпа витӗннӗ, шалтан темиҫе миля таран курӑнать; ку — ҫуркунне, пӗтӗмпех ашкӑрса ешӗлленнӗ-чечекленнӗ вӑхӑтра; вулӑсем, йывӑҫ хуппин чӗлкемӗсем, лӑсӑ йӗпписем, ҫулҫӑсем, чечексем, чи пӗчӗккисем те — булавкӑран шултра мар, чи черчен те ҫӳхе тунасем, — ҫаксем пурте эпӗ халиччен курман уҫӑмлӑхра пӗр-пӗринпе тупӑшса ӳсеҫҫӗ.

Проникнутый тем же золотистым, неярким светом, он виден был вглубь на целые мили, — и это весной, в самом буйном цветении; стволы, чешуйки древесной корм, хвойные иглы, листья, цветы, даже маленькие — не больше булавки — самые нежные и тонкие побеги, все это буквально соперничало друг с другом в необычайной отчетливости.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Ҫак вӑхӑтра шар Сантусӑн ури тӗлне ҫитрӗ те — чӳрече тулашӗнче силленекен ҫулҫӑсем ҫинчи хӗвел пӑнчилле ҫаврӑнкалама пуҫларӗ.

В это время шар был у ног Сантуса, крутясь и передвигаясь, как солнечное пятно колеблемой за окном листвы.

Шурӑ шар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 136–139 с.

Аслатиллӗ ҫумӑр тамалчӗ: ҫулҫӑсем ҫинчен тумлать, кӗҫех акӑ хӗвел ӑшшинче нӳрлӗ курӑк пӑсланма пуҫларӗ.

Гроза рассеялась: дождь капал с листьев, в то время как мокрая трава дымилась от солнца.

Мӗн пулнӑ пулнах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 109–113 с.

Хӗвел тухайман-ха, анчах тикӗс, янкӑр ҫутӑра ҫулҫӑсем вӗлтӗртетеҫҫӗ ӗнтӗ, сывлӑш юхӑмӗ-чуппи уҫлӑхпа выляса айкашать, ирхинехи пек ӑшӑ.

Еще не взошло солнце, но листья затрепетали уже в ровном и ясном свете, и токи воздушных струй, играя с пространством, были теплы по-утреннему.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Йывӑҫсен тӗрлӗ ҫӳп-ҫапӗ, ҫулҫӑсем, вӗтӗ туратсем вулӑсен хушшипе ыткӑна-ыткӑна, питрен ҫупа-ҫупа вӗҫеҫҫӗ.

Листья, сучья, разный древесный сор понесся меж стволов, ударяя в лицо.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.