Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

йӑлкӑшса (тĕпĕ: йӑлкӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн йӑлкӑшса тӑракан инструменчӗпе танлаштарсан, ку хӑмӑр сӗрме купӑс хӗрарӑмсене кивелсе тӗксӗмленнӗн туйӑннӑ.

Помоги переводом

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Чӗр куҫҫисем ҫинче сулӑсем йӑлкӑшса ҫиҫеҫҫӗ.

На ее коленях лежали сверкающие браслеты.

XII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Сулахайран малахит эрешӗллӗ шӑратнӑ, кӗмӗлтен тунӑ камин йӑлкӑшса ларать, стенасене вара, карнизран пуҫласа урай таран, сыран хӑва хупланӑ, тӗттӗм симӗс ҫулҫӑсен кавирӗ витӗр тӑрӑхла куҫ кӗскисен йӑлтӑркки сӑрхӑнать; аялта, виҫӗ стена анлӑшӗпех тӑсӑлнӑ ылтӑнланӑ решетке тӑрӑх, кӗл чечексен сарӑ эрешӗ явкаланать.

Слева сверкал камин литого серебра с узором из малахита, а стены, от карниза до пола, скрывал плющ, пропуская блеск овальных зеркал ковром темно-зеленых листьев; внизу, на золоченой решетке, обходящей три стены, вился желтый узор роз.

XVIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫутӑ тӑруках йӑлкӑшса сарӑлчӗ, — мол вӗҫӗнче хунар ҫунать; халӗ эпӗ шывалла анакан сарлака картлашкасене асӑрхатӑп, катасем уҫӑмланчӗҫ.

Вдруг разлетелся свет, — вспыхнул на конце мола яркий фонарь, и я увидел широкие ступени, опускающиеся к воде, яснее различил рощи.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Жильӑн капмар кӗлетки, уйрӑмах вара чылай хушӑ ҫул ҫӳресе калӑпланнӑ вашават утти, хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ ӳчӗ, хумханнипе карӑннӑ пит-куҫӗ тата хӑй сисмесӗрех йӑлкӑшса пыни, — ҫак кулӑ ҫав тери тӑкӑска, салхуран та салху ипохондрика та илӗртӳллӗн ҫаврӑнса пӑхтарӗччӗ, — ҫаксене курнӑран ҫул ҫӳревҫе иртен-каян нумай ҫын тӗсеме пикенчӗ.

Крупная фигура Жиля, особенная стремительная походка, выработанная долгими странствованиями, густой кофейный загар, подавляющее напряжение лица, вызванное волнением, и бессознательная улыбка, столь сложная и заразительная, что заставила бы обернуться мрачнейшего ипохондрика, скоро обратили на путешественника внимание многих прохожих.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

Ҫӗрлехи ҫак сехетре иртен-ҫӳрен ҫукпа пӗрех; бульвар вӗҫӗнче, картлашка тӗлӗнче, хура мантилье тӑхӑннӑ хӗрарӑмӑн кӗлетки уҫӑмлӑн курӑнать; унӑн куҫӗсем ҫӑлтӑрсем евӗр йӑлкӑшса илчӗҫ.

Почти не было прохожих в этот час ночи; на конце бульвара одна явственная женская фигура в черной мантилье приближалась к ступеням; как звезды, блеснули ее глаза.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫулӑмла йӑлкӑшса выляннӑ юмахран ун ҫинче кӗпе-йӗмпе шлепке кӑна юлчӗҫ.

Оставались на нем от так пламенно сверкнувшей сказки лишь белье и шляпа.

VI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Чӳречене карӑпа хупласан, — мӗншӗн тесен йӑпатмасӑр йӑлкӑшса тата ӑшӑтмасӑр хӗртсе куҫа шартаракан хӗвел пайӑркисем улталаҫҫӗ ҫеҫ, — тертленсех ҫитнӗ Давенант кравать ҫине выртрӗ те ҫавӑнтах ыйха путрӗ.

Задернув занавеску окна, так как ослепляющие лучи солнца обманывали, сияя без утешения, и грели, не согревая, измученный Давенант лег на кровать, почти тотчас уснув.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Чиперскерӗм, — терӗ Гоан аманнӑ пит-куҫӗн пӗтӗм анлӑшӗпе йӑлкӑшса, — халӗ сире арҫынсем самантлӑх та канӑҫ памӗччӗҫ… ну, хӑйсем сире… «хӑйсен» тума хӑтланса пӑхманшӑн; хӗрарӑмсем вара — вӗсене мар, сире килӗштернӗшӗн.

— Милая, — сказал Гоан, улыбаясь во всю ширину разбитого своего лица, — мужчины стали бы преследовать вас теперь за то, что не они пытались овладеть вами… а женщины — за то, что вам оказали предпочтение.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 339–344 с.

Сӑмахран, пин те сакӑр ҫӗр каратлӑх бриллиант ҫинчен хывнӑ легенда; вӗсем ӑна шампань эрехӗн бокалӗпе «Жоселона» арийӗ хушшинче акӑш-макӑш чеен те тӗрӗслӗхлӗн якатса кӑларчӗҫ, ҫак халап витӗм кӳнипе пин-пин ӑҫтиҫук тӗлӗнтермӗше шырама Альпетри шыв сикки тӳремлӗхне туха-туха ӑнтӑлчӗ, унта, шыв ҫийӗнче, ту хысакӗнче, ҫав тискерскер йӑлкӑшса выртнине чӑннипех курчӗҫ тейӗн.

Так, например, легенда о бриллианте в тысячу восемьсот каратов, ехидно и тонко обработанная ими меж бокалов шампанского и арией «Жоселена», произвела могучее действие, бросив тысячи проходимцев на поиски чуда к водопаду Альпетри, где, будто над водой, в скале, сверкало чудовище.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.

Хӗрлӗ аллисенчи бриллианчӗсемпе йӑлкӑшса Бетси питне хупларӗ те савӑннипе йӗрсе ячӗ.

Бетси, сверкнув бриллиантами красных рук, закрыла лицо и искренне зарыдала от радости.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 58–65 с.

Ҫав вӑхӑтра картишпе Нерра иртсе пыратчӗ: хӑй тӗллӗн кулса, хӗвел пек йӑлкӑшса, капӑр кӗпепе, ҫамрӑклӑхпа пуянскер.

В это время через двор прошла Нерра, улыбаясь себе, в солнце и ярком платье, богатая молодостью.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Вӗсем масартан тухнӑ чухне, — Пьер вӑй ҫукран сулланса, хӗрӗн хул пуҫҫинчен тӗршӗнсе пырать, — хӗвел йӑлкӑшса ҫутататчӗ.

Когда они уходили с кладбища и Пьер, шатаясь, опирался о плечо девушки, над кладбищем ярко горело солнце.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Пӗве варринче ҫеҫ ылтӑн хӗвел куҫӗ йӑлкӑшса ҫунать, — витӗр курӑнса, тап-тасан; вут-хӗм сапакан пысӑках мар ункӑран ҫырансем еннелле шыв айӗнче кутӑн ӳсекен сивлек йывӑҫсен мӗлкисем сапаланнӑ.

Только середина пруда отражала золотой солнечный глаз, прозрачный и чистый; от небольшого пылающего кружка расходилась к берегам тень угрюмых, опрокинутых под водой деревьев.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Вӑл хаклӑ алка-сулӑпа, вӑчӑра-ҫӗрӗпе йӑлкӑшса ҫаврӑнчӗ — сӑнӗ хӗмленет, пачах улшӑннӑ.

Она повернулась, сверкающая драгоценностями, с разгоревшимся преображенным лицом.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл хӑйӗн тӗлӗнмеллерех куллипе йӑлкӑшса кӗтесре тӑрать, ҫак кулӑ — сывлӑх сунӑмпа хӑрату хушшинче иккӗленсе аптӑракан ҫын аллине уҫӑмлах мар вылятни евӗр.

Он стал в углу, улыбаясь своей странной улыбкой, похожей на неопределенный жест человека, колеблющегося между приветствием и угрозой.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Хӗр ӑна питрен тимлесе пӑхрӗ, анчах, каччӑ куҫӗ сӳнмен кӑвар пек йӑлкӑшса илнисӗр пуҫне, тӗттӗмре нимех те асӑрхаймарӗ.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫинҫе шыв сиккисем ялтӑртатаҫҫӗ, шурӑ-хӗрлӗ гранит вӗсем ӳкнине нӳрӗкпе йӑлкӑшса сӑнарлать; ҫаранӑн бархат чечеклӗхӗ пӗчӗк вучах пек хӗрсе ҫитнӗ йывӑҫсен хура тымарӗсем патнелле тӑсӑлать — унтан вара Тарт пулнӑскерӗн куҫӗсене ӑнтӑлуллӑ шӑплӑх яланлӑхах хупса хучӗ.

Сверкнули тонкие водопады; розовый гранит, блестя влагой, отразил их падение; бархатная прелесть луга протянулась к черным корням раскаленных, как маленькие горны, деревьев — и стремительная тишина закрыла глаза того, кто был — Тарт.

IV. «Гарнаш, Автан урамӗ» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Хӗрлӗ лавасем йывӑррӑн тӗпӗртеттерсе малалла — хура йывӑҫсенчен пӑртакҫӑ сылтӑмарах, лупашкари шыв ҫийӗпе йӑлкӑшса хӑпаракан шурӑмпуҫ ҫутти еннелле, ярӑнтарса ыткӑнчӗҫ…

С тяжелым топотом красные лавы понеслись вперед — туда, где немного справа за черными деревьями сражалась в луже воды разгорающаяся полоса зари…

7 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Алешка ҫамкисене картлантарса йӑлкӑшса илчӗ.

Алешка морщинисто улыбался.

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней