Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

именчӗклӗн сăмах пирĕн базăра пур.
именчӗклӗн (тĕпĕ: именчӗклӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӗм хыҫӗнчен тухсанах вӑл йӗпе туратсене аллипе именчӗклӗн сире-сире пыракан Геллипе тӗл пулчӗ.

При выходе из кустов Нок встретился с Гелли, застенчиво отводящей рукой влажные ветви.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Тӗллӗн-тӗллӗн курӑнакан хурӑнсем кӑна, шывран тин тухса сасартӑк ҫын куҫӗ умне лекнӗ хӗрсем пек именчӗклӗн авӑна-авӑна илекенскерсем, шап-шурӑ вуллисемпе палӑрса тӑраҫҫӗ, тата хыр-чӑрӑш, пире ҫулла-и е хӗлле, ҫуркунне-и е кӗркунне — пурте пӗрех тенешкел, симӗс тумне хура йывӑҫсем хушшинче пушшех кӑтартма тӑрӑшса, пӗлӗтелле мӑнаҫлӑн кармашать…

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Кондратий амӑшӗ куҫран ҫавӑн пек витерсе пӑхнипе аванмарланчӗ, именчӗклӗн те сӳрӗккӗн кулкаларӗ.

Он смущался под ее пристальным взглядом, конфузливо улыбался.

8 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

— Эпӗ тата кам? — ыйтрӗ вунӑ ҫулхи Толя именчӗклӗн.

— А я? — спросил десятилетний Толя застенчиво.

8 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

— Эпӗ ӑна ӑшӗшӗн тӑхӑнса ятӑм, — именчӗклӗн ӑнлантарчӗ Зоф.

— Я взял ее ради подкладки, — сконфуженно объяснил Зоф.

7 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Лина именчӗклӗн кулса ячӗ.

Лина смущённо засмеялась.

Тунтикун, декабрӗн ҫирӗм улттӑмӗшӗнче, Эмиль Катхультра пысӑк тӑкак туни, Коямнадиршӑ кашкӑр шӑтӑкне кӗрсе ӳкни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Эпир унпа ҫураҫнӑ мӑшӑр, — хушса хунӑ Валя именчӗклӗн.

Мы с ним помолвлены, — добавила Валя смущенно.

Кох патӗнче пулни // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Васек именчӗклӗн йӑл кулчӗ.

— Васек застенчиво улыбнулся.

VI сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Бобров именчӗклӗн кулнӑ, анчах унӑн пӗчӗк куҫӗсем Фомана пӑта пӑри пек шӑтарнӑ.

Бобров смущенно смеялся, но его маленькие глазки сверлили Фому, как буравчики.

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унтан Фома именчӗклӗн, шӑппӑн: — Мӗнле пулса тӑчӗ ку япала?.. Куҫа хупса иличчен ҫавӑн пек ӑшалу иртсе кайрӗ… э? — тесе хунӑ.

Потом Фома робко и негромко сказал: — Как всё это произошло… глазом не успели моргнуть, и — вдруг такая разделка… а?

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗрӗн чӗринче пулас телее именчӗклӗн шанни ҫутӑран ҫутӑ хӗмлене пуҫланӑ.

В сердце девушки всё ярче разгоралась робкая надежда на счастье.

XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Кунта эс ытлашшипех кӑтартса кайнӑ! — тенӗ вӑл юлашкинчен, именчӗклӗн, кӑмӑлсӑррӑн.

— Уж очень ты разошелся! — сказал он, наконец, смущенно и недовольно.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Лешӗ ун ҫине айӑплӑ куҫсемпе пӑхса ларнӑ, именчӗклӗн кулкаланӑ, ҫав вӑхӑтрах унӑн чӗринче кӑмӑлӗ ыйтнине ҫирӗппӗн пурнӑҫлакан чӗрӗ старике хисеплес туйӑм аталансах пынӑ…

Она смотрела на него виноватыми глазами, смущенно улыбалась, и в сердце ее росло уважение к живому и стойкому в своих желаниях старику…

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома пӗр тапхӑр нимӗн те чӗнмен, унтан, чӳречерен пӑхса илнӗ те, именчӗклӗн:

Фома помолчал, посмотрел в окно и смущенно ответил:

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗрре вӑл унран именчӗклӗн: — Софья Павловна!.. Сирӗн ачасем пулнӑ-и? — тесе ыйтнӑ.

Однажды он робко спросил ее: — Софья Павловна! Были у вас дети?

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унтан, платьине майланӑ май, Фоман шлепке тытса усӑнса тӑракан аллине ӑнсӑртран сӗртӗнсе илнӗ, вара Фома, хӑйӗн алли ҫине пӑхса, именчӗклӗн, савӑнӑҫлӑн кулса янӑ.

И, оправляя платье, нечаянно погладила рукой своей опущенную руку Фомы, в которой он держал шляпу, что заставило Фому взглянуть на кисть своей руки и смущенно, радостно улыбнуться.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ҫинӗ… ӗҫнӗ… — парӑнман Фома, именчӗклӗн, салхуллӑн пуҫне тайса.

— Ел… пил…— не сдавался Фома, угрюмо и смущенно наклоняя голову.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл ӑшаланса ӳкнӗ, сӗтеле пырса тӗкӗннӗ, пӗр бутылка тытнӑ, тепӗрне ярса илнӗ, унтан именчӗклӗн, айӑплӑн кулкаласа, каллех вӗсене хӑйсен вырӑнне лартнӑ.

Он возился в сумраке, толкал стол, брал в руки то одну, то другую бутылку и снова ставил их на место, смеясь виновато и смущенно.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл, темӗскер, ҫӳҫенсе тӑнӑ, хӑйне такам умӗнче айӑплӑ пек туйнӑ, кам кӑна унпа сӑмах хушман, пурне те вӑл, каҫару ыйтнӑ пек, именчӗклӗн, ачашшӑн ответленӗ.

Ему было жутко, он чувствовал себя виновным пред кем-то, и всем, кто обращался к нему, отвечал приниженно ласково, точно извиняясь.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ку япала чӑнах та ҫаплах иккенне, урӑхла пулма та пултарайманнине кам та пулсан ӗнентерсе каланӑ чух вӑл айваннӑн, именчӗклӗн кулса тӑнӑ, ҫав вӑхӑтрах хӑй ӑшӗнче — хӗрарӑмпа хутшӑнасси пур ҫыншӑн та кун пек намӑслӑ формӑпа иртмест пулӗ, ахӑрнех ку тӗлӗшпе мӗн те пулин тасараххи, тӳрккес мартараххи, этемшӗн кӳренмелле мартараххи пулӗ, тесе шухӑшланӑ.

Когда же, смеясь над ним, его уверяли, что — они именно таковы и не могут быть иными, он глуповато и смущенно улыбался, но все-таки думал, что не для всех людей сношения с женщиной обязательны в таком постыдной форме: и что, наверное, есть что-нибудь более чистое, менее грубое и обидное для человека.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней