Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Аян (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Стелла, — хӑюсӑррӑн чӗнчӗ Аян, — эпӗ пӗтӗмпех пуҫтаратӑп!

— Стелла, — нерешительно сказал он, — я соберу все!

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян пӗшкӗнсе темиҫе хутлама ҫӗклерӗ, тӳрленсе тӑрса вӗсене хӗре парасшӑнччӗ, анчах Стелла аллине лекнӗ малтанхи ҫырӑвах васкавлӑн вулама пикенчӗ те ӗнтӗ.

Аян нагнулся, подхватил несколько листков и выпрямился, желая передать их девушке, но Стелла торопливо читала первое, что попалось под руку.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Шалта пысӑк хура йывӑҫ ешчӗк пулнӑ-мӗн, уҫҫи шӑтӑкӗнчен кӑнтарса тӑрать, вӑл хӗр ӑна ярса тытичченех шаклатрӗ те — ҫав самантрах хулӑн хут тӗрки ешчӗк хупӑлчине тӗртрӗ — Аян урисем патне саралнӑ ҫырусен ҫумӑрӗ сапаланса ӳкрӗ.

Внутри был большой, темный деревянный ящик, ключ торчал в скважине и щелкнул, казалось, прежде, чем девушка схватила его, в тот же момент толстая бумажная пачка подтолкнула крышку ящика, и град пожелтевших писем разлетелся под ногами Аяна.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян, пӗлес килнӗрен хыпса ӳкнӗскер, юнашарах тӑрать, унӑн шухӑшӗпе — унӑн аллисем те ҫав ӗҫех тӑваятчӗҫ, анчах — хӑвӑртрах.

Аян, охваченный любопытством, стоял рядом, думая, что его руки сделали бы то же самое, только быстрее.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Акӑ ҫӗҫӗ, — Аян мӑйрака авӑрлӑ кортикне тӑсрӗ.

— Вот нож, — Аян протянул кортик с роговой ручкой.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл Аян ҫине тепӗр хутчен пӑхнӑ чухне хӗр пичӗ шап-шурӑччӗ, тути сиккелесе чӗтрет.

Когда она снова взглянула на Аяна, лицо ее было совсем белым, губы нервно дрожали.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Акӑ сирӗн портретӑр, — Аян тӑрӑхла ҫаврака хӑмана тӑсса пачӗ.

— Вот ваш портрет, — Аян протянул маленькую овальную дощечку.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Эпӗ мӗн курнине калатӑп; эпӗ хам та сирӗнтен ытларах чухлаймастӑп, — шӑппӑн пуплерӗ Аян.

— Я говорю, что было; я сам знаю не больше вашего, — тихо сказал он.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян кӑштах хӗремесленчӗ, шурса кайрӗ.

Аян вспыхнул и побледнел.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Пэд вилчӗ, — тепре евитлерӗ Аян.

— Пэд умер, — повторил Аян.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян хӗр ҫине пӑхать, унран куҫӗсене ниепле те вӗҫертеймест.

Аян смотрел и не мог отвести взгляда от ее лица.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Пэд вилчӗ, — пуҫларӗ сисӗнмеллех именнӗ Аян.

— Пэд умер, — сказал сильно смущенный Аян.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Эпӗ ӑна мӗн те пулин сиксе тухмӗ-и тесе кӑлартӑм, — аван марланчӗ Аян.

— Я вынул его на всякий случай, — произнес Аян.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян хӗҫ-пӑшаллӑ сылтӑм алли ҫине пӑхрӗ те «вессона» пиҫиххи хушшине чиксе хучӗ.

Он посмотрел на свою правую руку, занятую оружием, и сунул Вессон за пояс.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Ку эсир… — вӑйӑмлӑн чӗнчӗ Аян.

— Это вы, — с усилием произнес Аян.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян ҫаксенчен нихӑшӗпе те кӑсӑкланмасть; вӑл ҫутӑпа ешӗллӗх хашакинчен портретӑн чӗрӗ сӑн-пичӗ ҫӗкленнине ҫеҫ курать; шурса кайнӑ, хӑраса ӳкнӗ хӗрарӑм ун патнелле ярса пусрӗ.

Аян не различал ничего этого — он видел, что в рамке из света и зелени поднялось живое лицо портрета; женщина шагнула к нему, испуганная и бледная.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян ҫакна ӑнланаймарӗ.

Аян не понимал этого.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян чӗтреве ерсе аллине вӗчӗрхенчӗклӗн туртса илчӗ те — тимлӗн тӑнларӗ: сасӑ кӗҫех тамалчӗ.

Аян сердито отдернул руку и, вздрогнув, прислушался: звон стих.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян пӳлӗмрен пӳлӗме иртрӗ, чарусӑр канӑҫсӑрлӑх пуҫ мимине пӑлханупа, тӗтрепе тултарса лартрӗ; вӑл тӑхтаса тӑмарӗ, пӗрре кӑна яп-яка хура пысӑк ешчӗк хӗррине ретӗн-ретӗн вырнаҫтарнӑ шурӑ тата хура шӑмӑ патаксене, тӗлӗнмеллерех курӑннӑран, тытса пӑхасшӑнччӗ — анчах вӗсем унӑн пӳрнисен хушшинчен шуса тухрӗҫ те — сывлӑша кӗтмен ҫӗртен салху сасӑ вӗҫсе хӑпарчӗ.

Аян переходил из комнаты в комнату, бешеная тревога наполняла его мозг смятением и туманом; он не останавливался, только один раз, пораженный странным видом белых и черных костяных палочек, уложенных в ряд на краю огромного отполированного черного ящика, хотел взять их, но они ускользнули от его пальцев, и неожиданный грустный звон пролетел в воздухе.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян халӗ стена хӗррипе куҫать — унӑн куҫӗ умӗнче хушӑк ҫиҫкӗнчӗ; аллине тӑсрӗ те — чӑнах та алӑк, вӑл кӑшт тӗртсенех сасӑсӑр яриех уҫӑлчӗ.

Аян тронулся вдоль стены — щель сверкнула перед его глазами; он протянул руку это была дверь, бесшумно распахнувшаяся под его усилием.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней