Поиск

Шырав ĕçĕ:

кантӑк сăмах пирĕн базăра пур.

кантӑк (тĕпĕ: кантӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Кӑнтӑр тӗлӗ пулсан та, кил хуҫи хӗрарӑмӗсем кантӑк хупписене хупнӑ, пӳртсенче ҫутӑ ҫутнӑ.
На улице, несмотря на полдень, хозяйки закрывали ставни на окнах и зажигали в домах огни.

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Таня кантӑк ванчӑкӗсем ҫине урипе пусрӗ.
Таня наступила на осколки ногой.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Йывӑҫпа юнашарах кантӑк умӗнче Филька тӑлӑххӑн тӑрать.
Рядом с ней у окна стоял одиноко Филька.

Эпӗ Женя пек кантӑк савӑтра чӳрече ҫинче пулӑсем усрамастӑп.
Я не держу, как Женя, рыбок за стеклом на окне.

Ак тата тахӑшӗн хура аллисем кантӑк патнелле тӑсӑлчӗҫ те, пулӑ ҫухалчӗ.
Но вот чьи-то темные руки протянулись к окну, и рыба исчезла.

— Ах, ку Женьӑн аквариумӗ-ҫке кантӑк ҫинче ларать».
— Ах, это аквариум Жени, который стоит на окне».

Кантӑк витӗр тӗксӗм шурӑ уйӑх евӗрлӗ ҫутӑ курӑнать.
И сквозь стекло был виден свет, похожий на луну смутной своей белизной.

Пӗчӗк сивӗ уйӑх вара вӗсем витӗр тарланӑ кантӑк витӗр курӑннӑ пекех курӑнать.
И сквозь них, точно сквозь прозрачное стекло, затуманенное дыханием, виднелась небольшая холодная луна.

Писатель кантӑк янаххи ҫине ларчӗ те, Таньӑна хӑй ҫумнелле туртса илсе, кулса ячӗ.
Он сел на подоконник и захохотал, притянув Таню к себе.

XIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Хӗрача пӗр самантлӑха кантӑк ҫинчен куҫне илчӗ те ӑна курчӗ.
Она увидела его, оторвавшись на секунду от окна.

Чернилӗ те — кунтах, ахаль кӗленчере, хут ҫыпӑҫтарнӑ пысӑк четвӗртре тата тепӗр пысӑк кантӑк савӑтра.
И чернила стояли тут же, на подставке, в простой бутылке, и в высокой четверти с этикеткой, и еще в одной огромной стеклянной посуде.

Кантӑк хупписене уҫма йывӑр.
В домах стало трудно открывать ставни.

XII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Учительница майӗпен кантӑк умӗнчен кайрӗ.
Учительница медленно отошла от окна.

X // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Таня аякри ӗмӗтпе аташса ҫӳрекен куҫне кантӑк ҫинчен аран-аран илчӗ те ура ҫине тӑчӗ.
Таня с трудом оторвала от окна свой взгляд, блуждавший в ее далекой мечте, и встала.

Учительница кантӑк янаххи ҫине чавсаланнӑ та паҫӑртанпах Таньӑна сӑнать.
Учительница, облокотясь на подоконник, уже давно следила за ней.

Вӑл пӗрмаях кантӑк витӗр ҫара йывӑҫ ҫине пӗрремӗш юр ҫунине пӑхса ларчӗ.
Она все смотрела сквозь окно, где первый снег валился на голое дерево.

Анчах кантӑк витӗр вӑл питӗ лайӑх курӑнать.
Но через стекло его отлично видно.

Эсӗ те ӑна ирӗксӗрех: «Сывлӑх сунатӑп!» — тетӗн, — вӑл кантӑк леш енче, кайри картишӗнче, шкул валли вутӑ хуракан вырӑнта ларать пулин те.
И ты тоже невольно говоришь ему: «Здравствуй», хотя оно стоит за окном на заднем дворе, где сваливают для школы дрова.

Йывӑҫа та ӑслӑ-тӑнлӑ япала теме пулать, енчен вӑл сан ҫине ҫуркунне ӑшшӑн кулса пӑхать пулсан, ҫулҫӑсемпе тумланнӑ пулсан, ирсерен эсӗ хӑвӑн класна кӗрсе, хӑвӑн кантӑк умӗнчи вырӑнна пырса ларсан, вӑл сана: «Сывлӑх сунатӑп!» — тесе калать пулсан.
И дерево можно считать существом вполне разумным, если оно улыбается тебе весной, когда одето листьями, если оно говорит тебе: «Здравствуй», когда ты по утрам приходишь в свой класс и садишься на свое место у окна.

Вӑл ашшӗпе вӑрахчен ларчӗ, крепоҫа пымалли ҫул ҫинче, акшар чулӗпе шуралнӑскер ҫинче, кантӑк алӑклӑ ҫурт тӑрринче унӑн юратнӑ ҫӑлтӑрӗсем ялкӑшма пуҫличченех ларчӗ вӑл.
Она сидела долго с отцом, пока над дорогою в крепость, над беленными известкой камнями, над домом со стеклянной дверью зажигались ее родные созвездья.

IX // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика