Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Кӑшт сăмах пирĕн базăра пур.
Кӑшт (тĕпĕ: кӑшт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл кӑшт ҫеҫ ун ҫине пӑхса илчӗ те пуҫне сулкаларӗ.

Она мельком взглянула на него и покачала головой.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ӑна хамран кӑшт аяккарах пичӗпе ҫӗрелле выртакан Симаков енне тӑсса кӑтартрӑм.

Я показал ей на Симакова, который лежал поодаль, прижавшись щекой к земле.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗттӗмре эпӗ унӑн ҫамрӑк та хастарлӑ пит-куҫне аран уйӑрса илтӗм, сӑмси кӑшт каҫӑртарах унӑн…

в темноте мне чуть видно было его энергичное, с коротким, вздёрнутым носом, ещё совсем молодое лицо.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ салтӑнтӑм та юбкӑма кӑшт хӑпартса, алла тытнӑ йӗпе ҫӗтӗк-ҫурӑкпа пӳрте чыса кӗртме пуҫласан, вӑл хашлатса ҫеҫ сывларӗ.

Он только ахнул и жалобно завыл, когда, разувшись и подоткнув юбку, я с мокрой тряпкой в руке принялась наводить порядок.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр-пӗринпе ыталашса хӑмла ҫырли тӗми ҫумӗнче сӑмах чӗнмесӗр ларатпӑр, кӑшт катарах, пирӗн ҫинелле куҫ хӗссе, нимӗн пулман пек Саньӑн сивлек вилӗмӗ тӑрать.

Обнявшись, мы молча сидим в кустах дикой малины, а поодаль сидит, косясь, равнодушная, постылая Санина смерть.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мана вара, кӑшт ҫеҫ сывлаканскере, Ярославльти «Ленинградрисен» палатине илсе каяҫҫӗ, ҫав палатӑсенче питӗ лӑпкӑ ҫынсем ҫиесси ҫинчен шухӑшлас мар тесе выртаҫҫӗ.

А меня, чуть живую, везут в Ярославль, в «ленинградские» палаты, где лежат, стараясь не думать о еде, очень тихие люди.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑҫакан тӗлӗкри пек, кӑшт ҫеҫ астӑватӑп эпӗ ҫӳлӗ йывӑҫ хуралта — ангарччӗ-ши? — унта эпӗ хам пекех пӗркенсе ларнӑ салху ҫынсем хушшинче пайтахчен лартӑм.

Как в лёгком, отлетающем сне, я смутно помню высокое деревянное строение — ангар, в котором я долго сидела на полу среди таких же, как я, закутанных, молчаливых людей.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ман ӑшӑмра пурнӑҫ пурри ытла имшерӗн, кӑшт ҫеҫ сисӗнетчӗ, Васильевски утрав ҫинчи госпиталь, тӗнче хӗрринчи пекех, вӗҫӗ-хӗррисӗр инҫетре.

Так слабо, чуть слышно билось во мне дыхание жизни, так бесконечно далеко был этот госпиталь, на Васильевском острове, — на краю света!

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ача чухнехи, тахҫан манӑҫа юлни хама кӑшт ҫеҫ сисӗнмелле сӗртӗнсе иртрӗ.

Детское, забытое воспоминание чуть слышно коснулось меня.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Тӑна кӗчӗ, — кӑшт ҫеҫ илтӗнчӗ сасӑ.

и сказал негромко: — Очнулась.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ма ӗҫместӗр эсир, Катя? — кӑшт хӑйӑлтата пуҫланӑ сасӑпа ыйтрӗ вӑл.

— Что же вы не пьёте, Катя? — немного охрипнувшим голосом спросил он.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пулма пултарас ҫук пек те, анчах вӑл ярханах шинелӗпе ҫӗр ҫинче ларса тӑнӑ чух куҫне уҫрӗ те уйӑрса илейми тӗтреллӗ куҫ витӗр мана курсан, кӑшт ҫеҫ илтӗнмелле: «Катя», тесе пӑшӑлтатрӗ.

Может показаться невероятным, но я обрадовалась, когда, сидя на земле в расстёгнутой шинели, он поднял глаза и сквозь туман, которым был ещё полон страшноватый, неопределённый взгляд, увидел меня и сказал чуть слышно: «Катя».

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫинчен тата кофе те ӑшалаттӑмӑр кирлӗ-ҫке-ха, мӗншӗн тесен вӑл пирӗн кофе кӑна та мар, кофе ашне кӑшт кӑна ҫӑнӑх ярсан, пашалӑвӗ те ҫавӑнтах пулать.

Кроме того, мы жарили кофе — важное дело, потому что это было не только кофе, но и лепёшки, если к гуще прибавить немного муки.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӑшт вӑхӑтӑм пушансанах эпӗ Петьӑна шырама пуҫларӑм.

поближе к ночи, и только что выдавалась свободная минута, как я начинала искать Петю.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӑшт тӑрсан эпир хайхи шӑкӑлтатсах калаҫса лартӑмӑр, калӑн пӗрне-пӗри ӗнтӗ пин ҫул хушши пӗлсе тӑратпӑр тесе.

и через несколько минут мы сидели и разговаривали, как будто тысячу лет знакомы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кунӗ вӗҫӗмсӗр тӑсӑлать, аманнисене кӳрсех тӑраҫҫӗ, палатӑра вӗсене вырнаҫтарма вырӑн та юлмасть, аслӑ сестра мана чи аслӑ врач патне коридорта тата кӑшт краватсем лартма юрамӗ-ши, тесе ыйтма ячӗ.

День тянулся бесконечно, раненые всё прибывали, пока наконец в палатах не осталось мест, и старшая сестра послала меня к главврачу спросить, можно ли поставить несколько коек в коридоре.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл мана алӑран тытрӗ, аллӑма чуптурӗ, эпир пӗрне-пери хытӑ ыталаса илтӗмӗр те, вӑл кӑшт ҫеҫ илтӗнмелле: — Сестра… — терӗ.

Он снова взял меня за руки, поцеловал руки; мы крепко обнялись, и он чуть слышно сказал: — Сестра…

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Малтанхи перевязкӑсенче аманнӑ ҫыннӑн питне-куҫне курсан хӑраса ӳкмелле, ӗмӗрлӗхех илемсӗр тӑрса юлнӑ тейӗн ҫав, унтан ик-виҫӗ уйӑх иртет те хӑй чаҫне тухса каяс умӗн хайхискерӗн иртнӗ суранӗсенче хӑшпӗр йӗрсем кӑна кӑшт курӑнкалаҫҫӗ.

что на первых перевязках страшно было взглянуть на раненого, а через два — три месяца он возвращался в свою часть с едва заметными следами ран, которые должны были, казалось, обезобразить его навсегда.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Уҫнӑ алӑк умӗнче тата кӑшт тӑтӑмӑр, ырӑ ҫул суннӑ май сасартӑк ытаклантӑмӑр та лайӑх чуптурӑмӑр…

Мы ещё несколько минут постояли у открытой двери и, прощаясь, вдруг обнялись, крепко расцеловались…

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ир тӗлне кӑшт кӑна шуралчӗҫ, пӗр хӗр аптӑраса ӳкрӗ, ҫапах та пирӗн бригада хӑй «урокне» ыттисенчен маларах пӗтерчӗ.

Все немного побледнели к утру, одной девушке стало дурно, но всё-таки наша бригада закончила свой «урок» раньше других.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней