Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

аптӑранипе (тĕпĕ: аптӑра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Туфта, ним тума аптӑранипе, президиума зал ҫине тӗллесе кӑтартрӗ.

Туфта с возмущением показал президиуму на зал.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Зельцер аптӑранипе аллисене сарса пӑрахрӗ.

Зельцер недоуменно развел руками:

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл кӗтмен ҫӗртен Тоня патне пырса тухнипе тӗлӗнсе пӑхса тӑчӗ, нимӗн тума аптӑранипе пӑрӑнса кайма хӑтланчӗ.

Он стоял, удивленный неожиданной встречей, и, тоже смущенный, собирался уйти.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Пӗр шӑрӑх кун Павка Климка патӗнчен тавӑрӑнчӗ те, пӳлӗмӗнче сӗнккелесе ҫӳренӗ хыҫҫӑн, нимӗн ӗҫ тума аптӑранипе, хӑйӗн юратнӑ вырӑнне — пӳрт хыҫӗнчи сад кӗтессинче ларакан хурал пӳрчӗ тӑррине улӑхса ларма шут тытрӗ.

В один из жарких дней Павка, придя от Климки, послонявшись по комнате и не найдя себе работы, решил забраться на любимое местечко — на крышу сторожки, стоявшей в углу сада, за домом.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Павка аптӑранипе ача енне ҫавӑрӑнса ыйтрӗ:

Уже совсем смущенный, Павка повернулся к мальчику и спросил:

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Палламан ҫын ҫине пырса тухсан нимӗн тума аптӑранипе Карасиков панулмине аллинчен ӳкерчӗ те, ӑна ҫӑмӑлттай Эмине часах ярса та илчӗ.

Натолкнувшись на незнакомого человека, растерявшийся Карасиков выронил яблоко, которое тотчас же подхватила ловкая Эмине.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Мӗнле халӑх! — тесе хӑвӑрттӑн каларӗ те, нимӗн тума аптӑранипе аллипе сулса илчӗ.

Что за народ! — скороговоркой докончил он и беспомощно махнул рукой.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Лешӗ вара, ним калама аптӑранипе, ҫаплах-ха иккӗленерех тӑраканскер, Тимур патне пырса тӑчӗ.

И та, растерявшаяся, все еще недоумевающая, подошла к Тимуру:

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Юлашкинчен вара, нимӗн калама аптӑранипе, вӑл кӳршӗ чӳречинчен шаккама тытӑнчӗ.

И, наконец, не зная, что и думать, она стала стучать в окно соседке.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Ним тума аптӑранипе, именнипе, эпӗ ҫав чӗтрекен таса мар алла тытса чӑмӑртарӑм…

Потерянный, смущенный, я крепко пожал эту грязную, трепетную руку…

Ыйткалакан // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 166 с.

«Йывӑҫ пулса тӑрасшӑн мар-и ку?» — тесе шухӑшлатӑп аптӑранипе.

«А вдруг вырастет в настоящее дерево? — беспокоюсь я иногда.

Симӗс тус // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 3–8 с.

Кичемрен, ӗҫсӗр аптӑранипе алхасса, Прохор пултарнӑ таран хӑйне хӑй йӑпанкаласа пычӗ.

Дурея от скуки, от безделья, Прохор развлекался, как мог.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйсен хуторӗпе тӗлме-тӗл вырнаҫса тӑнӑ тата ирӗксӗртен ӗҫсӗр аптӑранипе тунсӑхланӑ Татарски казакӗсен сотни пӗррехинче хӗрлӗармеецсене хӑратса та илет: хӑйсемех кӑмӑл туса килӗшнӗ казаксем Донӑн сылтӑм ҫыранне ҫӗр варринче шӑппӑн баркаспа каҫаҫҫӗ те пӗр кӗтмен ҫӗртен хӗрлӗармеецсен заставине пырса тапӑнаҫҫӗ, тӑватӑ хӗрлӗармееца вӗлереҫҫӗ, пулеметне туртса илеҫҫӗ.

Сотня татарцев, расположенная против своего хутора и скучавшая от вынужденного безделья, однажды учинила красноармейцам тревогу: темной ночью вызвавшиеся охотой казаки бесшумно переправились на баркасах на правую сторону Дона, врасплох напали на красноармейскую заставу, убили четырех красноармейцев и захватили пулемет.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ыйхӑсӑр аптӑранипе сӑнӗ ун пит шӑммисем тӗлӗнче сарӑхса кайнӑ, тӗссӗр те салху куҫӗ айне кӑвак мӗлке ӳкнӗ; ырханланса кайнӑ пӗтӗм пит-куҫне тутӑх ҫисе сарӑхтарнӑ тейӗн.

Верхушки щек его пожелтели от бессонницы, под выцветшими угрюмыми глазами лежали синие тени; словно тлен тронул и изжелтил его похудевшее лицо.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Старикшӗн шыв кирек мӗнле спиртран та сиплӗ пулчӗ, вӑл шывсӑр аптӑранипе вилес патнех ҫитнӗ.

Вода оживила старика лучше всякого спирта: он, оказалось, умирал от жажды.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ним тума аптӑранипе шанчӑкӑм ҫухалма пуҫларӗ.

Я начинал уже отчаиваться.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Анчах вӑл вилес пек хӑраса ӳкнӗ, сиксе сывлакан автана кӑкӑрӗ ҫумне хӗстерсе пынӑ ҫӗре Макар михӗ умӗнче аптӑранипе ӗнсине хыҫса тӑратчӗ: «гвардеец», ҫуначӗсене сарса пӑрахса михӗре выртать, хӑй вилес умӗн ҫавра сарӑ куҫӗсене ҫавӑрса пӑрахнӑ.

Но когда он вернулся, прижимая к груди перепуганного до смерти, часто дышавшего петушка, Макар стоял, склонившись над развязанным мешком, и озадаченно почесывал затылок: «гвардеец» лежал в мешке, тяжело распластав крылья, и в предсмертном томлении закатывал круглые оранжевые глаза.

IV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Щукарь мучи, ним тума аптӑранипе шак хытса кайса, аллинчи миххине лаштӑрах ҫӗре ӳкерет, ҫӗлӗкне хывать те ытла та вырӑнсӑр вӑхӑтра пулин те сывлӑх сунать: «Ырӑ сывлӑх сунатӑп, Афанасий Петрович!» — тесе хурать.

Так растерялся дед Щукарь, что выронил из рук мешок, снял шапку и некстати поздоровался: «Доброго здоровья, Афанасий Петрович!»

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл чӑпӑрккине ҫӗклерӗ те, унӑн хулхушшинче таса мар кӗпи ҫинче тӗссӗрленсе тарпа пиҫӗхсе ларнӑ ҫаврашка курӑнса кайрӗ, вӑл ним тума аптӑранипе ҫапла каласа хучӗ:

Он поднял плеть, обнажив под мышкой вылинявшую и обопревшую от пота круговину грязной рубахи, с отчаянием сказал:

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ун ҫине пӗтӗм пуху пӑхать, ҫакна пула вӑл, ним тума аптӑранипе, вӑтаннипе, пуҫне уснӑ та, ҫурӑмӗпе шурӑ стенана сӑтӑра-сӑтӑра илсе, хулпуҫҫийӗсене хускаткаласа тӑрать.

Все собрание смотрело на нее, а она, потупившись от смущения и неловкости, только плечами шевелила, вытирая спиной побелку стены.

35-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней