Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

аван сăмах пирĕн базăра пур.
аван (тĕпĕ: аван) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аван тесе кам калать вара? — килӗшрӗ Лукерья Ильинична, — Хворостянкин пек ҫивӗч куҫсем лараҫҫӗ унта!

— Да кто ж говорит, что хорошо? — согласилась Лукерья Ильинишна, — сидят там вот такие лупоглазые, как этот Хворостянкин!

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тӗп трасса ҫинче лартма йывӑҫ тӗпӗсем ҫитмесен аван мар вӗт?

Нехорошо, если на главной трассе не хватает таких дубочков?

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унтан мана Глаша чӗнчӗ — эсир пирӗн Глаша Несмашная аван пӗлетӗр пулӗ-ҫке?

Ну, а тогда Глаша позвала меня… вы же хорошо знаете пашу Глашу Несмашную?

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑйсен аллисемпе ҫеҫенхире ҫӗнетекенсем патӗнче пулма Кондратьев юратать; вӗсен ӗҫне урасемпе вӑйлӑн пуснӑ пиншер кӗреҫесем сухаласа пӑрахнӑ нӳрлӗ те йӑлтӑркка хура тӑпра ӑшне кӗнине те; хӗрарӑмсем, алтса хунӑ шӑтӑксем умне чӗркуҫленсе ларса, ҫип пек ҫинҫе хура тымарсене тӑрӑшса тӳрлетнипе, йывӑҫсем яштака ӳсчӗр тесе, туратсене ирте-ирте пӑрахнине те; ҫеҫенхир тӑрӑх сарӑрах йывӑҫ тӗмисене тиенӗ лавсем вӗҫӗ-хӗррисӗр иртсе пынине те; тӗмесем хыҫӗнче лавҫӑсен ҫӗлӗкӗсем мӗлтлетсе пынине те ҫывӑхран курма аван та кӑмӑллӑ.

Кондратьев любит бывать у степняков, что обновляют степь своими руками; тысячи лопат врезались в распаханную, мокрую почву, — она блестела черным глянцем, женщины все так же, наклонившись над лунками, расправляли темные ниточки корешков, а натруженные их ладони сжимали стебельки, желая, чтоб росли они стройно; двигалась по степи вереница подвод, а на подводах желтели кусты, а за кустами торчали шапки погонычей.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ун пек пӑхнине вӗсем ҫапла каласшӑн пулнӑ пек туйӑнчӗҫ: «Эсӗ Сталин юлташӑн сӗтелӗ ҫинче выртакан карттӑна пӗлетӗн, ҫакӑн пек аван калаҫма пултаратӑн пулсан, Константин Павлович, сана епле итлес мар-ха».

Чувствовалось, что этим взглядом они хотели сказать следующее: «Если ты знаешь о карте, что лежит на столе товарища Сталина, если ты умеешь так складно вести речи, Константин Павлович, почему бы тебя и не послушать».

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ферма аван, — терӗ Ирина, — анчах механизацилес ӗҫ вӑраха кайрӗ…

— Ферма-то хорошая, — сказала Ирина, — а вот с механизацией дело затянулось…

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн мана аван е начар пулассине эпӗ пӗлместӗп те, анчах куратӑп: пӑхӑнас пулать…»

И хотя я еще не знаю, лучше после этого мне будет или хуже, а вижу — надо подчиниться…»

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Аван, аван

— Добре, добре…

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӗсен умне, ҫӳлтен кӑшт сылтӑмарах, хӑйсем пит аван пӗлекен Качкачев вилтӑприйӗ тухса тӑчӗ — ку старик хӗл ҫитессине сиссе шупка кӑлканпа ҫӗре выртса кӗҫҫеленнӗ курӑкпа витӗннӗ.

Перед ними, немного правее от дороги, вырос всем хорошо известный Качкачев курган, — старик чуял зиму и уже покрылся седым ковылем и толстым слоем слежавшейся травы.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сергей арӑмӗ ҫине тимлесе пӑхрӗ те, унӑн ачаш куҫӗсем: «Эсӗ мӗншӗн ҫакӑн пек?.. Куратӑп: ӳт-пӗвӳ те тулнӑ, лайӑхланнӑ та, хӑвна ху эсӗ халӗ пит аван туятӑн, анчах ҫавах та санӑн сыхланмалла пулӗ, тен, район тӑрӑх ҫӳреме те юрамасть сана?» — тесе ыйтнӑ пек туйӑннӑ.

Сергей внимательно посмотрел на жену, было чувство, что его добрые глаза как бы спрашивали: «Почему же ты такая?.. Вижу: и тело пополнело, и прихорошела, ты сейчас себя чувствуешь очень хорошо, но все равно тебе наверное следует быть поосторожней, может тебе и не следует ездить по району?».

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Эсӗ Соньӑна чӑннипех юрат, ун пит-куҫӗ те, кулли те, вӑл хӑй те пӗтӗмпех хӑвӑн умра тӑнӑ пек юрат та, ӑна качча ил — вара сирӗн пурте аван пулӗ.

А ты полюби Соню по-настоящему, то есть так полюби, чтобы вся она так бы всегда и стояла перед тобой, да женись на ней — вот тогда все будет и просто и хорошо.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Эсӗ ывӑннӑ, шӑннӑ, ӑнланатӑп, — ҫумӑр витӗр ҫӳреме аван мар, ҫавӑнпа санӑн кӑмӑл-туйӑму та пит япӑх.

Это ты устал, продрог, я понимаю — под дождем приятного мало, оттого и настроение у тебя чертовски плохое.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Коммунизм тӑвасси — аван япала, анчах кашни станицӑрах курссем уҫасси — айванла ӗҫ.

— Строительство коммсунизма — благое дело, но создавать курсы в каждой станице — нелепость.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— «Дружба» колхозри ҫак ҫамрӑка эсӗ аван пӗлетӗн-и? —

— Ты этого молодца из «Дружбы» хорошо знаешь? —

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Чӑваш вулаканӗсем ҫак ӑсчаха Хуначи Кашкӑр ятпа та аван пӗлеҫҫӗ, ӑна Улӑп вырӑнне хурса хаклаҫҫӗ.

Чувашские читатели знают его как Хуначи Кашкӑр, почитают как Улыпа.

Геннадий Волков: «Пурне те ашшӗ-амӑшӗн чӗлхине упрама пиллетӗп» // Тантӑш. http://yaltch.cap.ru/news/2010/02/02/gen ... -am258sh27

Вӗсене пурне те Рощенскинче пухма йывӑр, анчах вӗренме илмесӗр тӑма аван мар…

Собрать их всех в Рощенской — трудно, отказать в учебе — нехорошо…

XXVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унӑн актив пухӑвне аса илес килмен, анчах куҫ умне пӗрре залра ларакан хумхануллӑ ҫынсен пит-куҫӗсем, тепре Аршинцевӑн ҫилленчӗклӗ те ҫунса тӑракан куҫӗсем туха-туха тӑчӗҫ; ӑна шавланӑ сасӑсем те, мӑшкӑлласа-кулса каланисем те, трибуна ҫинчен Ефим Меркушев: «Эпир сирӗнпе ӑмӑртуна тухса, эсир малта пыракан ҫынсем, сирӗнпе юнашар пыма йывӑртарах иккенне лайӑх пӗлетпӗр, анчах сирӗн Хворостянкин пек председательсем те пур пулсан… унӑн аван мар ӗҫӗсем ҫинчен эпир паян йӑлӑхичченех итлерӗмӗр…» — тесе калани те илтӗннӗ пек туйӑнчӗ.

Ему не хотелось вспоминать о собрании актива, а перед глазами так и вставали то взволнованные лица в зале, то злые, горящие глаза Аршинцевой; ему даже слышался гул голосов, насмешливые реплики, слова Ефима Меркушева, говорившего на трибуне: «Мы вступаем с вами в соревнование и хорошо знаем: люди вы передовые, с вами идти рядом трудновато, но если у вас еще есть такие председатели, как Хворостянкин, о проделках которого мы сегодня наслушались…»

XXVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Тумланасса та аван тумланнӑ, галстукпа, — учитель пулмалла, е командировкӑна килнӗскер.

— И одет прилично, при галстуке; наверное, учитель или какой командировочный.

XXV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Аван председатель пулнӑ вӗт-ха, — тет, — вӑл халӗ япӑхланнӑ пулсан, уншӑн эпир айӑплӑ…»

«Был же он, говорит, хорошим председателем, а ежели изделался плохим, то мы в том повинны…»

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Оленька, чей мӗн тума кирлӗ вӑл пире, иксӗмӗре; чейсӗр те аван пулать…

— Да зачем же, Оленька, чай; нам и без чая будет хорошо вдвоем.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней