Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫунтарса (тĕпĕ: ҫунтар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл пӗр васкамасӑр, пысӑк ҫын пекех, Ожерелки ялне хӑйсемех ҫунтарса ярса пурте вӑрмана тарни ҫинчен каласа пачӗ.

Неторопливо, со степенностью он рассказал, как ожерелковцы сожгли деревню и все до одного сбежали в лес.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Нумаях пулмасть вӑл господарь патне пилӗк пин лев ыйтса, вӑхӑтра тӳлемесен, Яссӑна ҫунтарса яратӑп тесе хӑратса, юлашкинчен, господарь патне ҫитетӗп тесе ҫырнӑ.

Недавно писал он господарю, требуя от него пяти тысяч левов, и грозясь, в случае неисправности в платеже, зажечь Яссы, и добраться до самого господаря.

Кирджали // Василий Хударсем. Александр Пушкин. Кирджали; вырӑсларан В. Хударсем куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 17 с.

Хӗрне вӗлерчӗҫ е тытрӗҫ тесен, ан йынӑш, йынӑшсан мӗнпур колхоза ҫунтарса яраҫҫӗ…

Если услышишь — убили твою дочь или поймали, не говори ничего, не признавайся, а то весь колхоз спалят…

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Стенасене те хӗрхенсе тӑмӑп: вут тӗртсе, ҫунтарса ярӑп…

Да и стен не пожалею: сожгу…

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя ӑна ӑнланса илчӗ те шкап патӗнчен сулӑнса кайрӗ, пуҫӗнче вара: «Тен, чӑнах, вӗсене те ҫунтарса ярас-и? Теприсем ҫунтараҫҫӗ-ҫке?» тесе шухӑшласа тӑчӗ.

Катя поняла ее и отшатнулась от шкафа, а в мыслях мелькнуло: «А может, и вправду сжечь? Другие жгут…»

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Вӗсене те ҫунтарса яр.

— Тоже сожги.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катьӑн хӑйӗн архивне ҫунтарса ямалла, комсомол активӗпе пуху ирттермелле.

Ей, Кате, нужно сжечь свой архив и провести собрание комсомольского актива.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫунтарса ярас пек пӗҫертет ҫӗре хӗвел.

Жарко калило землю солнце.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗлет ак мӗнле тармаллине… — терӗ сӑмахӗсене шӑл витӗр сӑрӑхтарса Кошелев, лашине пӗтӗм вӑйран чӑпӑрккапа ҫунтарса лавҫӑ умнелле ыткӑнса тухнӑ май.

Будет знать, как убегать… — сквозь зубы процедил Кошелев, вырываясь вперед, изо всех сил охаживая лошадь плетью.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Шел, ун чухне ху хутортан тарнӑ, атту пулсан сана хӑвна та, вӑрӑм ҫилхеллӗ шуйттана, кил-ҫуртупа пӗрлех ҫунтарса яраттӑмччӗ!

— Жалко, что убег ты тогда из хутора, а то бы я тебя, черт долгогривый, вместе с домом спалил!

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Вӑт мӗнле пулса тухать, совет ҫамрӑкӗ юлташ: пӗлтӗр эсир хӑвӑр аллӑрпа ман кил-ҫурта вут тивертсе ҫунтарса ятӑр, калас пулать — унран кӗл купи туса хӑвартӑр, паян ак ман хамӑн сире венчет тума тиврӗ…

— Вот, молодой советский товарищ, как бывает в жизни: в прошлом году вы собственноручно сожгли мой дом, так сказать — предали его огню, а сегодня мне пришлось вас венчать…

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫырма хӗрринче фашистсем ҫунтарса янӑ пӗр яла куратӑп.

Вяжу на берегу деревню, сожженную фашистами.

Ҫул ҫинче ҫырса пынӑ журнал // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Вӑхӑт-вӑхӑт ҫапларах та туйӑнчӗ: хывса ывӑт протеза ҫакӑнта — вара пӳрнесенчи, чавсасенчи, мышцӑсенчи ҫунтарса чӗпӗтекен ырату туххӑмрах лӑпланӗ, ҫук сыпӑксем пӗтӗрӗнсе турткалашма чарӑнӗҫ, пӗтӗм шӑмшака ҫыхса лартнӑ йывӑрлӑх та иртсе кайӗ, ҫухалӗ.

Казалось, сними сейчас протез — и сразу же утихнут, угомонятся обжигающие боли в пальцах, локтях, мышцах, перестанут выкручиваться несуществующие суставы и исчезнет сковывающая все тело тяжесть.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Йӳҫӗ шӗвек ӑш-чикне ҫунтарса кайрӗ, пуҫа темӗнле сӗрӗм евӗр сӗмлӗх килсе ҫапрӗ.

Горькая влага опалила желудок, дурманом ударила в голову.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Аллисем, чӑн та, пуҫӗ еннелле туртӑнаҫҫӗ, курӑнманскерсем, виҫесӗрскерсем, хулпуҫҫисене вутла ҫунтарса илеҫҫӗ те каялла лӑштӑрах ӳкеҫҫӗ.

Руки тянулись к голове и падали, невесомые, невидимые, опалив плечи огненной болью.

16 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Унта пурнӑҫ вӗрет, юмахринчи пек тӗлӗнмелле эрешлӗ пӗлӗтсем шӑваҫҫӗ, симӗс ҫулҫисене ҫатӑл та ҫатӑл алӑ ҫунтарса, йывӑҫсем шӗпӗлтетсе лараҫҫӗ.

В котором бурлила жизнь, плыла фантастическими очертаниями облаков, шелестела зеленой листвой деревьев.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Виҫҫӗшӗ те — Григорий, Аксинья, Прохор — ҫӗрӗпе тенӗ пекех ҫывӑраймарӗҫ, тул ҫутӑлас умӗн тин картиш хыҫӗнче улӑм ҫунтарса кӑштах ӑшӑнчӗҫ.

Почти всю ночь Григорий, Аксинья и Прохор не спали и только перед рассветом согрелись, разложив за двором костер из соломы.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Хӑвӑра вырӑнта ҫаклатаймарӑмӑр, атту ҫуртӑрсемпе пӗрлех ҫунтарса яраттӑмӑрччӗ те.

— Вас не прихватили на месте, а то бы сожгли вместе с домами!

XXIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсене восстани хыҫҫӑн хӗрлисем хӗҫпӑшаллӑ пӑлхава хутшӑннӑ пур хуторсемпе станицӑсене те тӗппипех ҫунтарса ярас пек туйӑннӑччӗ: килӗсенче юлнӑ ҫемьесене, арҫынсене те пулсан, вӗсем ним хӗрхенсе тӑмасӑр вӗлере-вӗлере пӗтерессе кӗтнӗччӗ, анчах, шанчӑклӑ хыпарсем тӑрӑх, хӗрлисем хуторсенчи мирлӗ ҫынсене никама та тӗкӗнмеҫҫӗ тата, хӑйсене тыткаланине кура, вӗсем пачах та тавӑрас шухӑшлӑ мар.

Им казалось, что после восстания красные должны бы выжечь дотла все повстанческие хутора и станицы; они ждали, что оставшаяся часть населения, во всяком случае мужская его половина, будет беспощадно истреблена, но по достоверным сведениям красные никого из мирных жителей не трогали и, судя по всему, даже и не помышляли о мщении.

XXIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аҫу ҫук, пӳрт-ҫуртне ҫунтарса янӑ, аннӳн хӑйӗн те ют ҫынсем патӗнче кӗлмӗҫленсе пурӑнма тивӗ.

Отца нету, курень сожгли, мать сама под чужим плетнем Христа ради будет жить.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней