Корпус чувашского языка

Палӑк тавраш пулман вилтӑприсем ҫинче: сайра хутра йывӑҫ хӗрессем курӑнаҫҫӗ; сарлака тӗмсем ҫинче — тӑваткал юпасем.

Помоги переводом

3 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Кӑсӑясем чеерехчӗ: хӗвелҫаврӑнӑш вӑррине сӑмсисемпе ҫаклатса илетчӗҫ те вӗҫсе каятчӗҫ, тӗмсем ҫине ларса, вӗсене шӗкӗлчесе ҫиетчӗҫ.

Помоги переводом

3 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Ҫил вӗрет, тӗмсем шавлаҫҫӗ, хурав та, тимлӗх те ҫук.

Подул ветер, кусты зашумели; ответа и внимания не было.

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Кӑштах калаҫкаласан килӗшсе тӗв турӗҫ: тӗмсем патӗнче ӳпре-шӑна ҫывӑратмӗ, лашасене тертлентерсех ҫитерӗ, ҫавӑнпа та янаварсене юхан шыв хӗррине яма, хамӑр вара ту хушӑкӗнче канса вӑй пухма, унтан тӑраннӑ лашасене хамӑр тӗлте кӑкарма йышӑнтӑмӑр.

Поговорив, согласились они, что москиты не дадут спать в кустарнике и измучат лошадей; поэтому решено было пустить животных к ручью, а самим устроить привал в ущелье, а затем увести поевших лошадей к себе.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Паллах, купса хӑраса ӳкӗ те тӳрех полицие евитлӗ, полици ултӑ сехет тӗлне тӗмсем хушшине пытанса ларӗ — вара ӑна, хайхискере, ҫыру патне алӑ тӑссанах кап! ярса та тытӗҫ!..

Естественно, купчина струсит и сейчас же донесет полиции, а полиция засядет к шести часам в кусты — и цап-царап его, голубчика, когда он за письмом полезет!..

Тавӑру // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/lib/haylav/7548.html

Йӗри-тавра шыв нумай; пӗтӗмпех курӑнать, ҫӗленсемпе йӗплӗ тӗмсем ҫук, халӗ вара ҫыран хӗрринелле куҫмалла),

Воды много кругом; все видно, нет змей и колючек, а теперь надо держать ближе к берегу),

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Кӑвайта пур енчен те тӗмсем хупланӑ, сутӑнчӑкла ҫутӑ йӑрӑмӗсем шывалла ӳкмеҫҫӗ, ҫавӑнпа та чака-чака пытанакансем, тӗрӗсрех вара тапӑнакансем, ҫыранран курӑнмаҫҫӗ.

Так как кусты густо окружали костер, то на воду не падало предательских отсветов, и отступающие, вернее, нападающие, были невидимы с берега.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫак тӗлте юхан шыв, каларӑмӑр ӗнтӗ, ултӑ ярдран ансӑртарах, ҫавӑнпа та тискерчӗксем утрав хӗрринчи тӗмсем патнех ҫитсе тӑчӗҫ.

В этом месте ручей, как мы уже говорили, был не шире шести ярдов, поэтому дикари сразу очутились почти вплотную к кустарнику острова.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫакӑнпа пӗр вӑхӑтрах тар тӗтӗмӗ ҫинелле вӑрмантан сахалтан та вунӑ ҫӗмрен килсе тӑкӑнчӗ, анчах тӗмсем сунарҫа аманасран хӳтӗлеҫҫӗ.

Почти одновременно с десяток стрел вылетело из леса на пороховой дым, но кусты помешали им ранить охотника.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Пеликансен — ҫирӗп сӑмсисем ҫинчи сийлӗ-сийлӗ чул ӳтленчӗклӗскерсен — хӑлхана ҫурасла ҫухӑрӑвӗ вӑхӑт-вӑхӑтпа кайӑксен кӗрлевне вирхӗнсе кӗрет; тӗмсем ҫийӗн тискер кӑвакарчӑнсем кӗвиклетсе вӗҫеҫҫӗ, шыв ҫинче тикӗс те вӑрӑм йӗр-ҫул хӑвара-хӑвара шыв чӑххисем юрланан шӑхӑраҫҫӗ.

Пронзительные крики туканов — птиц с гребенчатыми каменными наростами на крепких клювах — временами врывались в хор птичьего гомона; по кустарнику ворковали дикие голуби, певуче свистали кулики, описывая над водой ровные и быстрые линии.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Кунта тӗмсем.

Здесь попались кусты.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Утнӑ чухне сис-чӳлӗх сисӗнет; кайӑксем, тӗмсем ҫук, вырӑн-вырӑнӑн ҫеҫ хӗвел ӗнтсе ҫунтарнӑ, тусанлӑ мӑк тӗмӗ, — ылханлӑ анлӑш-хутлӑхри пурнӑҫ асаплантарӑвӗн харамлӑхне хӑйӗн сӑн-сӑпачӗпе евитлет.

Шаги звучали безотрадно; не было птиц, кустов, и лишь изредка клочок пыльного мха, сожженного солнцем, говорил своим видом о тщете жизненных пыток в области проклятого простора.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Поп кайрӗ, вара эпир нӳрлӗ стенасен тӑвӑрлӑхӗнче кӗсменсемпе авӑса-авӑса таса шыв ҫине тухрӑмӑр, юлашкинчен тӗмсем сӑрса хупланӑ чул арккӑран иртрӗмӗр.

Поп ушел, и мы вышли на веслах в тесноте сырых стен на чистую воду, пройдя под конец каменную арку, заросшую кустами.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Эй, кам пырать унта, — тени илтӗнчӗ часах тӗмсем хыҫӗнчен.

— Эй, кто там идет? — услышал я вскоре из-за кустов.

XI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Эпир каҫмалли вырӑнтан тӗмсем ӑшнелле пӑрӑнтӑмӑр та, хӑвӑрт шыва кӗрсе тухрӑмӑр.

Мы отошли от брода в кусты и наскоро выкупались.

VIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Пӗччен хӗнтерех, эпӗ тытӑнса пӑхрӑм, иккӗн тупатпӑрах, унта, тӗмсем хушшинче, хурсем ҫӳреҫҫӗ, ҫамрӑкскерсем.

Одному трудно, я пробовал уже, а вдвоем достанем. Тут в кустах гуси бродят, здоровые.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Асӑрханса пынӑран туратсемпе тӗмсем ҫӑтӑртатмаҫҫӗ.

Насколько от меня зависело, — сучья и кустарники не трещали.

III. Калаҫу // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 397–404 с.

Кӑтра пуҫлӑ ҫинҫе хӗр ачана хӑнӑхнӑскер тата ӑна хисеплекен туйӑмпа тӗлкӗшекенскер — Том тӗмсем витӗр тӳп-тӳррӗн вирхӗнчӗ, питне чӗрмелесе пӗтерчӗ, анчах Моллие хӑваласа ҫитеймерӗ, вара кӳренӳ куҫҫульне шӑла-шӑла килнелле утрӗ.

Движимый чувством привязанности и благоговения к тоненькому кудрявому существу, Том бросился напрямик сквозь кусты, расцарапал лицо, но не догнал девочку и, вытерев слезы обиды, пошел домой.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Вӗсен ҫурӑмӗ хыҫӗнче вӑрман кашласа ларать; малта, ҫултан аяларах, сарлака уҫланкӑра, чӑпар тӗмсем ӳсеҫҫӗ, тункатасен хушшинче — вутӑ стенисем, — вӗсем уҫӑ тӳремлӗхре пысӑк лаптӑк йышӑнаҫҫӗ.

За их спиной стоял лес; впереди, пониже дороги, пестрела обширная вырубка с кустами и пнями среди стен дров, занимавших большую часть открытой равнины.

Хушу — ҫар валли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 81–84 с.

Алӑ айӗнче хыпашласа пымалли текех нимӗн те тупайманран — вулӑсем те, тӗмсем те ҫук — Нок сӳрӗкленчӗ.

Потому, что нащупывать вокруг было более нечего, — ни стволов, ни кустов, Нок впал в апатию.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.