Поиск

Шырав ĕçĕ:

Уй сăмах пирĕн базăра пур.

Уй (тĕпĕ: уй) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Минцис уй шӑши тытма вӗҫтерчӗ.
А Минцис ушёл охотиться на полевых мышей…

Ҫӑхан чӗлхи // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 6–7 с.

Уй леш енче сентябрьти капӑр вӑрман ларать.
А за полем стоял нарядный сентябрьский лес.

Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Уй ӗнтӗ пушӑ, тырӑсене пуҫтарса кӗртнӗ те, сарӑ хӑмӑл хӗвел ҫинче вӑйсӑррӑн йӑлтӑртатать.
В поле было уже пусто, хлеб убран, и жёлтая стерня слабо блестела на солнце.

Ҫулӑн ик айккипе ҫутӑ уй тӑсӑлса выртать.
Светлое поле лежало по сторонам дороги.

Анчах вӗсене урӑх нимӗн те тӗл пулмарӗ, мӗншӗн тесен вӗсем уй вӗҫне тухрӗҫ.
Но им больше никто не встретился, потому что поле кончилось.

Уйра тупнӑ япаласем // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Вара ачасем каллех уй тӑрӑх кайрӗҫ, ура айӗнче каллех типӗ хӑмӑл чӑштӑртатма пуҫларӗ, чӗрҫиттисемпе хутаҫсенчи пучахсем те чӑштӑртатаҫҫӗ.
И ребята опять пошли по полю, опять зашуршала сухая стерня под ногами, зашуршали колоски в фартуках и мешочках.

Утаҫҫӗ те утаҫҫӗ ачасем уй тӑрӑх…
Шли и шли ребята по полю…

Ҫапла ачасем уй тӑрӑх карталанса, юрӑсем юрласа, калаҫса пычӗҫ, пучахсем пуҫтарчӗҫ.
Так шли ребятишки вереницей по полю, шли с песнями, с разговорами и собирали колоски.

Инҫетри уйра // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

— Асӑрхануллӑрах пулӑр, — терӗ вӑл, — пӗр пучах юлмиччен пуҫтарӑр, уй пӗр пучахсӑр-мӗнсӗр пултӑр.
— Глядите внимательно, — сказал он, — все до одного колоска собирайте, чтобы поле было чисто-начисто убрано.

Пысӑк уй тӑрӑх вӗсене хирӗҫ ӗнтӗ трактор та килет, ун хыҫӗнче кӑкарнӑ комбайн кӗрлет.
А по большому полю уже двигался им навстречу комбайн.

Таня кашни ярса пусмассерен инҫетрен те инҫене кайса, ҫырмасем патне, ҫырмасем леш енчи пысӑк уй патне, ҫутӑ ылтӑн тырӑ хушшипе васкамасӑр ҫӳрекен тӗлӗнмелле машина — комбайн — патнелле ҫывхарса пырать.
А Таня шаг за шагом уходила всё дальше и дальше к овражкам, к большому полю за овражками, где среди светлых золотых хлебов медленно шёл комбайн.

Алюна уй тӑрӑх ҫӳрет, кашни тӗм айне пыра-пыра пӑхать.
Алёнка ходила по полю и заглядывала под каждую стойку.

Тӗмсем айӗнче пытанмалла выляни // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Таня васкамасӑр уй тӑрӑх утрӗ.
Таня медленно пошла по полю.

Пӗтӗм уй тӗмсемпе чӑпарланса выртать.
Всё поле пестрело от стоек.

Ҫулнӑ ҫӗрте инҫене курӑнать: вӑрман та, ҫырмари йывӑҫ тӗмӗсем те, ҫырма леш енчи инҫетри уй та курӑнаҫҫӗ.
На скошенном стало далеко видно: и лес, и кусты в овражке, и за овражком — дальнее поле.

Ак ӗнтӗ уй уҫӑлса, сирӗлсе кайнӑ пекех пулчӗ, — вӗсем хӑмӑллӑ вырӑна сиксе тухрӗҫ.
Но вот поле словно раскрылось и раздвинулось — дорога выбежала на жнивьё.

Эп уй хапхинче юпа пек хытса тӑрса юлтӑм…
А я застыла у калитки.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Сухаламасӑр выртакан сӑртлӑ-варлӑ уй пек пурнӑҫ, ҫав уй-хир ӗҫченӗсене ним чӗнми кӗтнӗ пек, ирӗклӗ те тӳрӗ алӑллӑ ҫынсене вӑл шарламасӑрах: — Мана ӑс-тӑн тата чӑнлӑх вӑрлӑхӗсем акса парӑр — эпӗ сире темиҫе хут та ытларах тавӑрса парӑп! — тенӗ пек туйӑнчӗ.
Жизнь представлялась невспаханным, холмистым полем, которое натужно и немо ждет работников и молча обещает свободным честным рукам: «Оплодотворите меня семенами разума и правды — я взращу вам сторицею!»

XVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вара, аманнӑ ҫынна аллинчен тытса, ним чӗнмесӗр, васкаса уй тӑрӑх ҫавӑтса кайрӗ.
Она молча и быстро повела раненого полем, держа его за руку.

XII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫӗре тулӑ акатпӑр — ҫул ҫинче вӗҫӗ-хӗррисӗр уй тинӗс пек хумханса тӑтӑр.
Засеять землю пшеницей, чтобы зашумело необъятное поле, волнуясь, как море, на ветру.

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика