Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

аслати сăмах пирĕн базăра пур.
аслати (тĕпĕ: аслати) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӗттӗмлене пуҫланӑ хирте татти-сыпписӗр аслати авӑта пуҫларӗ.

Все чаще и чаще над потемневшими полями проносились раскаты грома.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӗлӗтелле ракета ҫӗкленмен-ха, анчах моторсен вӑйланса пыракан шавӗ вӑрмантан аслати сасси пек кӗрлесе килни тӑрӑх ҫапӑҫу час пуҫланасса сисет вӑл.

Сергей угадывал приближение боя по нарастающему гулу, идущему; как грозовое эхо, из глубины леса.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унччен те пулмарӗ — аслати ҫапнӑ пек сасӑ кӗрӗслетсе, ҫывӑхри ҫурта тата ҫатан ҫумне лӑпчӑнса выртнӑ салтаксене чӗтретсе ячӗ: юнашар кил картишӗнче вилмеллех аманнӑ ут асаплан тулхӑрни илтӗнчӗ.

Потрясающий грохот встряхнул домик и припавших к крыльцу казаков; на соседнем дворе предсмертным визгом захлебнулась лошадь.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сылтӑм енчен, инҫетрен, аслати пек кӗрлекен тупӑ сасси илтӗнет, анчах та кунта, хурансем патӗнче, калама ҫук шӑплӑх.

Справа, издалека, давил землю артиллерийский гром, здесь же, у березок, было несказанно тихо.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аслати авӑтнӑ пек кулӑ кӗрлесе кайрӗ хыҫалти ретсенче.

Громом лопнул в задних рядах смех.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Займище хыҫӗнче аслати ерипентереххӗн кӗмсӗртетет.

За займищем сдержанно поговаривает гром.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кухня пӗр саманта, куҫа шартарса яракан симӗс ҫутӑпа ҫуталса, шӑпланса ларчӗ: чӳрече хупписене ҫумӑр качӑртаттарни илтӗнчӗ, унтан аслати янӑраса кайрӗ.

В кухне на секунду стало ослепительно-сине и тихо: слышно было, как ставни царапал дождь, — следом ахнул гром.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӳрт ҫийӗнчех пек аслати шартлатса ҫурӑлчӗ, унӑн тӗпренчӗкӗсем Дон хыҫнелле хӗнтертетсе кусса кайрӗҫ.

Над самой крышей лопнул гром, осколки покатились за Дон.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Левадӑсем хыҫӗнче пӗлӗте типӗ ҫиҫӗм ҫунтарать, хутран-ситрен ҫӗре аслати сасси кисрентерет.

За левадами палила небо сухая молния, давил землю редкими раскатами гром.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мӗн пурри йӑлкӑшать, икӗ енче те тӑватшар хутлӑ ҫурт стенисем капмаррӑн ҫӗкленеҫҫӗ, пур енчен те аслати кӗмсӗртетнӗн ут таканӗсемпе урапа сассисем илтӗнеҫҫӗ; ҫӗр айӗнчен тухса ҫӗкленнӗ пек, кашни утӑмрах ҫуртсем ҫитӗне-ҫитӗне лараҫҫӗ, кӗперсем кисренеҫҫӗ; каретӑсем вӗҫнӗ пек ирте-ирте каяҫҫӗ; извозчиксем, форейторсем кӑшкӑрашаҫҫӗ; ӑҫта пӑхнӑ унтах пиншер ҫуна вӗҫсе иртет, вӗсен айӗнче юр шӑхӑрса выртать; ҫуран ҫӳрекеннисем пӳртсем ҫумне хӗсӗнеҫҫӗ, чӑкраш унта.

По обеим сторонам громоздятся четырехэтажные стены; стук копыт коня, звук колеса отзывались громом и отдавались с четырех сторон; домы росли и будто подымались из земли на каждом шагу; мосты дрожали; кареты летали; извозчики, форейторы кричали; снег свистел под тысячью летящих со всех сторон саней; пешеходы жались и теснились

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Тамӑк тӑрӑх аслати кӗмсӗртетнӗ сасӑ илтӗнсе кайрӗ; тухатмӑш карчӑк хуҫкаланать, авкаланать, унччен те пулмарӗ, таҫтан хӑяматӗнчен, ҫӗлӗк хӑех асатте патне пырса ҫапӑнчӗ.

Гром пошел по пеклу, на ведьму напали корчи, и откуда не возьмись шапка — бух деду прямехонько в лицо.

Пӗр чиркӳри тиечук пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Голова кулса илчӗ, анчах кулӑ евӗр пулмарӗ ку, таҫта инҫетре аслати авӑтнӑ пек илтӗнсе кайрӗ.

Смеха, похожего более на гудение отдаленного грома, зазвучало в его устах.

VI. Вӑранни // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Тулта аслати кӗмсӗртетет, ҫил-тӑвӑллӑ вӑйлӑ ҫумӑр юхтарса ҫӑвать.

За окном играла гроза и лил сильный дождь с ветром.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев аслати авӑтнине те, ҫулҫӑсем шиклӗн чӗлтӗртетнине те, таҫта, питӗ ҫывӑхрах вӑйлӑ ҫумӑр ҫуса килнине пӗлтерекен шав пӗр вӗҫӗмсӗр кӗрлесе тӑнине те тимлӗн итлерӗ; унтан, хӑйне мӗн кирлине илтнӗ пек пулса, ирччен машинӑпа ниҫта та кайма пулас ҫуккине ӑнланса, пуҫне салхуллӑн ҫӗклерӗ, кӑвакарнӑ ҫӳҫне якатрӗ .

Кондратьев прислушался и к грому, и к шелесту листьев, и к тому тягучему и непрерывному шуму, который говорил, что где-то совсем близко стеной идет дождь; после, как будто бы услышало необходимое, и поняв что до утра никуда на машине не уехать, грустно поднял голову и погладил свои седые волосы.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Аслати кӗмсӗртетни станица патнерех те патнерех ҫывхарса килет, аҫа-ҫиҫӗмӗн куҫа йӑмӑхтаракан ҫути пӗлӗтсем витӗр час-час тухса йӑлтӑртатать, ҫак самантра вара чӳрече кантӑкӗсем кӗрен-кӑвак тӗспе сӑрланаҫҫӗ.

Гроза подходила все ближе и ближе к станице, все чаще сквозь тучи пробивался режущий глаза свет молнии и в это мгновение стекла окон делались глянцевито-синими.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак вӑхӑтра чӳрече умӗнчи шурӑ хӑвасем хыттӑн та шиклӗн чӗлтӗртетни, унтан ҫывӑхрах аслати хыттӑн кӗмсӗртеттерни илтӗнчӗ.

За окном в это время послышался порывистый и тревожный шелест белолисток, а затем близкий и резкий звук грома.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑшпӗр кун ҫумӑрсӑрах иртет, анчах каҫа хирӗҫ, хӗвел анӑҫӗ сӳнсен, шыв сиккисенче кӑпӑкланса юхакан шыв ҫӗрлехи шиклӗхпе шӑпӑлтатма тытӑнсан, шыв кӳлленчӗкӗсем типме ӗлкӗреймен тӗттӗм урамсенче ҫутӑ ялкӑшма пуҫласан, — таҫта инҫетре, ту леш енче, пӗлӗт кӑвакарать, курӑк шӑршипе тата нӳрлӗ ҫилпе пӗрле станицӑна аслати хытӑ мар, анчах ҫывӑхра кӗмсӗртетни килсе ҫитет.

Иной день обойдется и без дождя, но к вечеру, когда потухнет заря и по-ночному тревожно заговорят на перекатах вспененные реки, по темным, еще в лужах, улицам зажгутся огни, — где-то над перевалом засинеет небо и вместе с запахом трав и влажным ветром долетит в станицу глухой, но уже близкий отзвук грозы.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑшпӗр ҫул июньте тусем хушшинче аслати авӑтман кун та иртмест.

Бывает в иной год, что в июне никто не знает такого дня, чтобы в горах не гремел гром.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Машина вӗҫнӗ пек каять, Стефан Петрович ҫаплах Прохора вӑрҫса пырать-ха, ҫав вӑхӑтра аслати, вӑйлӑрах та вӑйлӑрах кӗмсӗртеттерсе, машинӑна хыҫалтан хӑвалать, — унтан тарса хӑтӑлма та май ҫук.

Ехали быстро, Стефан Петрович продолжал ругать Прохора, а гроза тем временем не унималась и гналась за машиной с такой быстротой, что убежать от нее было невозможно.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кунта «тӗлӗнмелли» нимӗн те пулман пулсан та, вӑл пирвайхи самантра ниепле те ӑнланса илеймерӗ: аслати кӗрлесе авӑтать те йӗри-тавра тулӑ пучахӗсем калаҫнӑ пек шепӗлтетсе илеҫҫӗ, унтан сасартӑк, пӗлӗт ҫинчен вӗҫсе аннӑ пек, ҫак «кайӑк» килсе ларчӗ.

Хотя тут никакого «чуда», разумеется, не было, но в первую минуту он ничего не мог понять: то гремел гром и вокруг шептались одни колосья, то, как бы слетев с неба, стоит эта «птичка».

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней