Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

аслати сăмах пирĕн базăра пур.
аслати (тĕпĕ: аслати) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Катя хӑй амӑшӗ ҫинчен ыйтса пӗлесшӗн пулчӗ, анчах ҫак вӑхӑтра таҫта инҫетре аслати кӗрленӗ евӗр тӗлӗнмелле сасӑ илтӗнсе кайрӗ.

Катя хотела было расспросить его о своей матери, но в это время послышался странный звук: будто где-то вдали раскатисто прогрохотал гром.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вара аслати, тимӗр пушатнӑ чухнехи пек, кӗмсӗртетнӗ хыҫҫӑн, аҫа-ҫиҫӗмлӗ ҫумӑр пӳрт тӑррисем ҫинче, йывӑҫсем ҫинче шӑпӑртата пуҫларӗ.

И когда гулко, с металлической звонкостью отгремел гром, часто забарабанил по крышам, зашуршал в листве деревьев и с глухим шумом застучал по земле грозовой дождь.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫын ывӑнса ҫитнӗ, каҫ ҫывхарса килет, аслати авӑтать, вӑл тата — телефонпа чӗнтерет-ха.

Человек устал, ночь ко двору близится, гроза, а он нате-ка — к телефону.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Ан имен, тусӑм, эпӗ хам та «май пуҫламӑшӗнче аслати авӑтнине юрататӑп», — терӗ Зимин, аллине ун еннелле сывпуллашма тӑсса.

— Не смущайся, друг, я сам «люблю грозу в начале мая», — сказал Зимин, протягивая ему на прощанье руку.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тӳпе каштине тӑр-тӑр! кисрентерсе аслати кӗмсӗртетме пуҫларӗ, таҫта аҫа ҫапрӗ, витререн тӑкнӑ пек шалкӑм ҫумӑр ишсе антарчӗ.

Сотрясая небесную балку, загрохотал гром, ударила молния, стеной, как из ведра, хлынул проливной ливень.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Унччен те пулмарӗ, леш сасӑ каллех уяр ҫанталӑкри аслати хурӑм кӗмсӗртетсе кайрӗ.

Но откуда ни возьмись, как гром среди ясного дня, загрохотал тот же страшный голос.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Асаплӑ шӑплӑх темиҫе ҫеккунт тӑсӑлчӗ, унтан, аслати шартлатса ҫапнӑ пек, умлӑн-хыҫлӑнах пӑшал сассисем кӗрӗслетсе кайрӗҫ, ҫӗрлехи тӗттӗмре ҫутӑ тӑрӑхӗсем ялтлатса илчӗҫ.

Томительные секунды длилась тишина, а потом громом ударил неровный раскатистый залп, вспышки огня пронизали темноту.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗмсӗртетсе шавланӑ хыҫҫӑн ҫулҫӑсенчен тумла юхни те инҫетре аслати авӑтни ҫеҫ илтӗнсе тӑчӗ.

Скоро от шума и грохота остались лишь звук падающих капель с деревьев да глухие раскаты вдалеке.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Аслати хаяррӑн кӗмсӗртетнине илтетӗп.

Слышу могучие раскаты грома.

Ҫул ҫинче ҫырса пынӑ журнал // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— «Сӑнамалли пункт тӗлӗнче тӑвӑллӑ аслати хускалчӗ.

— «В районе наблюдательного пункта разразилась гроза.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

— Мӗнле те пулин тӑвӑллӑ аслати пулинччӗ хӑть! — терӗ Таня икӗ пӳрнипе пулӑ хӳринчен тытса.

— Хоть бы гроза какая-нибудь! — говорила Таня, держа двумя пальцами рыбий хвост.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Аслати кӗмсӗртетме пуҫласан, ниҫта кайса кӗме пӗлмест вара.

Раскат грома наводил на нее панический страх.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Шӑпланса ларнӑ лава тӑрӑх ҫын шуса килни илтӗнчӗ, ҫавӑнтах аслати пек хулӑм сасӑ пӗр хӗрхенӳсӗр кӗмсӗртетрӗ:

В наступившей тишине послышался шорох ползущего по лаве человека, и беспощадный, как гром, голос пробасил:

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сасӑ пӳлӗмре аслати пекех янӑраса кайрӗ.

Стук грохотом ударил по комнате.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Таҫта аякра темскер кӗмсӗртете-кӗмсӗртете каять те; ку те аслати, те тупӑ сасси пулчӗ, — Григорий уйӑраймарӗ.

Где-то далеко погромыхивало, и Григорий не мог понять — гром это или орудийный гул.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Уҫӑмсӑр сасӑпа хӗнтӗртетет хӗвеланӑҫӗнче аслати.

Глухо погромыхивал на западе гром.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аслати умӗнхи шӑплӑх вӑраха пымарӗ.

Предгрозовая тишина стояла недолго.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аслати янӑравсӑррӑн кӗмсӗртетсе илчӗ.

Глухо грохотал гром.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ку енче снаряд ҫурӑлнӑ сасӑсем аслати ахрӑмӗ пек вӑрӑммӑн хӗнтӗртетсе тӑчӗҫ.

Разрывы снарядов на этой стороне звучали раскатисто, как эхо.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун пек чухне малтанах: аслати часах иртсе каять, пуҫлӑх кӑшкӑрса тӑранать те унтан, эсӗ хӑвна ӳпкеленине, хӑвӑн йӑнӑшусене ӑнланса илнӗ пек кӑтартсан, сана ҫиленме пӑрахса хӗрхенме пуҫлать.

В таких случаях можно было заранее сказать, что гроза ненадолго, начальство выкричится, а потом обязательно сменит гнев на милость, особенно если ты будешь слушать упреки с видом человека, познавшего свои заблуждения и ошибки.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней