Корпус чувашского языка

Йӑмӑкӗ ун ҫумӗнче вӑл каланине итлесе ларнӑ.

Девочка сидела рядом с ним и слушала.

Музыка // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Йӑмӑкӗ йӗме чарӑнчӗ.

Сестрёнка перестала плакать.

Музыка // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Пиччӗшӗ шӑпах йӑмӑкӗ йӗрсе ларнӑ вӑхӑтра пырса кӗчӗ.

Брат застал сестрёнку в слезах.

Музыка // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Йӑмӑкӗ вырӑн ҫинчен те тӑман пулнӑ-ха.

Она была еще в постели.

Шӑши таппи // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Сарри! — хавасланчӗ йӑмӑкӗ.

Жёлтенький! — радовалась сестрёнка.

Шӑши таппи // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Кашни ирех йӑмӑкӗ пиччӗшӗнчен ыйтать:

Каждое утро сестрёнка спрашивала у брата:

Шӑши таппи // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

— Мана ҫӗр штук кирлӗ мар! — ӗсӗклерӗ йӑмӑкӗ.

— Не надо мне сто! — всхлипывала сестрёнка.

Хӑраса вӑранни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

— Кансӗр халь пӗчӗк тискер кайӑксене, — шухӑша кайса каларӗ йӑмӑкӗ.

— Плохо сейчас зверюшкам, — задумчиво сказала сестрёнка.

Хӑраса вӑранни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

— Яр ӑна, — тархасларӗ йӑмӑкӗ, — вӑл пӗчӗккӗ-ҫке.

— Пусти его, — взмолилась сестрёнка, — он же маленький!

Шӑши ҫури тинӗс тӑрӑх ҫӳреме пуҫлани // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Вӑл хӑйне Пик, тесе чӗнеҫҫӗ тет! — кулса ячӗ йӑмӑкӗ.

Он говорит, его зовут Пик! — засмеялась сестрёнка.

Шӑши ҫури тинӗс тӑрӑх ҫӳреме пуҫлани // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

— Ай, мӗнле пӗчӗкскер! — тӗлӗнчӗ йӑмӑкӗ.

— Да какой же он малюсенький! — удивилась сестрёнка.

Шӑши ҫури тинӗс тӑрӑх ҫӳреме пуҫлани // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Йӑмӑкӗ ун патне чупса пычӗ.

Сестрёнка бросилась к нему.

Шӑши ҫури тинӗс тӑрӑх ҫӳреме пуҫлани // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Йӑмӑкӗ вара ҫитсӑ татӑкӗсем карса парӑссем тӑва-тӑва хурать.

Сестрёнка прилаживала паруса из тряпочек.

Шӑши ҫури тинӗс тӑрӑх ҫӳреме пуҫлани // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Вӗсем тӗрлӗ кӑмӑллӑ-ҫке, пӗр-пӗрне юратнӑ; нихҫан та йӑмӑкӗ унпа халь калаҫнӑ пек калаҫманччӗ, ӗмӗрне те Катя ун ҫине хальхи пек пӑхманччӗ.

Разные характерами, они с Катей любили друг друга, и никогда еще сестра не говорила с ней так, как сейчас, ни разу за всю жизнь не смотрели так на нее глаза Кати.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Мичча арӑм текенни — ман асаннен йӑмӑкӗ.

А жена Мити приходится младшей сестрой моей бабушке.

Лайӑх аппа // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 14–18 с.

Симуков Кольӑн пӗчӗк йӑмӑкӗ Домаша та пынӑ.

Помоги переводом

IV. Ҫӑмӑлах та мар ӑна тӑвасси // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Манпа пӗрле Вася тата унӑн йӑмӑкӗ пырать?

Со мной, значит, вот этот Вася и его сестра.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Хыҫалтан Вася йӑмӑкӗ Нюша вӗтӗртетсе утать, пуҫӗ ҫине вӑл ҫӑм тутӑр уртса янӑ та ӑна янахӗ айӗнчен аллипе тытса пырать.

Сзади всех, придерживая у подбородка концы накинутого на голову тёплого платка, семенила младшая васина сестрёнка Нюта.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Эх, мӗнле савӑннӑ йӑмӑкӗ вӑл таканласа панӑ ҫӗнӗ ҫӑпатапа ҫуркунне урама тухсан!

О, как радовалась сестра, когда она вышла на улицу с новой подшитой лаптью!

Ӗҫе чунтан парӑннӑ // Лидия УГАХИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 8 стр.

Дуняшка пулӑшнипе вӑл хӑех пуҫне хырчӗ, йӑмӑкӗ еннелле пичӗпе ҫаврӑнса тӑчӗ те, лешӗ ҫавӑнтах аллинчи бритвӑна ҫӗре ӳкерчӗ, варне тытса кравать ҫине йӑванса кайрӗ, унтан каҫӑхса кайсах ахӑлтатма тытӑнчӗ.

При помощи Дуняшки он сам обрил себе голову, и когда повернулся лицом к сестре, та уронила на пол бритву, схватилась за живот, и, повалившись на кровать, задохнулась от хохота.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.