Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Андрей сăмах пирĕн базăра пур.
Андрей (тĕпĕ: Андрей) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Андрей куҫне уҫнине асӑрхасан, пӗр сарлака сӑн-питлӗ сержант салтаксен ушкӑнӗнчен уйрӑлчӗ те, Андрей патне пычӗ.

Заметив, что Андрей открыл глаза, высокий мордастый сержант отделился от группы солдат и подошел к пленному.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Андрей Валерие хӑйпе тата Тихонпа мӗн пулса иртнине пурне те каласа пачӗ, Андрей Валерирен вӑл Флегонтов виллине мӗнле тупнине тата офицера тытнине пӗлчӗ.

Андрей рассказал Валерию обо всем, что произошло с ним и Тихоном, и в свою очередь узнал от Валерия, каким образом тот нашел труп Флегонтова и поймал офицера.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Ангелсем санпа пӗрле пулччӑр, — пӑшӑлтатрӗ Люба Андрее, Андрей аран-аран утланса ларнӑ лаша патне пырсан.

— Ангелы с тобой, — шепнула Люба Андрею, стоя возле лошади, на которую он с трудом вскарабкался.

5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Андрейпе Валерий хушшинчи кашни калаҫу пурпӗрех тавлашупа пӗтет пулин те, Андрей Валерипе калаҫма юратать.

Андрей любил разговаривать с Валерием, хотя каждый их разговор непременно кончался спором.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Андрей Василиса еннелле ҫаврӑнчӗ те, лешӗ хӑй вырӑнӗнче именчӗклӗн пӑркаланса илчӗ: хӑй Матвеича каланӑ сӑмахсене Андрей илтрӗ те ӑна калаҫма чӑрмантарнӑшӑн ҫиленчӗ тесе шухӑшларӗ вӑл.

 — Андрей повернулся к Василисе, и она смущенно и виновато заерзала на месте: она вообразила, что он услышал слова, сказанные ею Матвеевичу, и рассердился на нее за то, что она мешает ему разговорами.

10. Пленум хыҫҫӑн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Хаҫатсемпе журналсенче ӗнтӗ ячӗ ҫумне паллӑ ячӗсем хушса ҫырнине вуларӗ: пирӗн хисеплӗ Андрей Петрович, пирӗн тава тивӗҫлӗ Андрей Петрович.

Уже в газетах и журналах читал он прилагательные: почтенный наш Андрей Петрович, заслуженный наш Андрей Петрович.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Корсар хӑвӑртрах та хӑвӑртрах чупать, каярахпа сиккипех кайрӗ, Андрей, паллах ӗнтӗ, ун хыҫҫӑн чупать, эпир — Андрей хыҫҫӑн.

Корсар бежал все быстрей и быстрей, пока не пустился вскачь, Андрей, конечно, — за ним, а мы — за Андреем.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Андрей кантраллӑ аллине малалла тӑсса, ӳпӗнерех утнӑ май, сиккелесе ун хыҫҫӑн чупрӗ, Андрей хыҫҫӑн вара пирӗн пӗтӗм команда хускалчӗ, хӑшӗ патак тытнӑ, хӑшӗ хулӑпа, хуралҫӑсем ҫеҫ хӑйсен вырӑнӗнчех юлчӗҫ.

Андрей, вытянув руку с веревкой, согнувшись, приседая на ходу, побежал за ним, а за Андреем молча затрусила рысцой наша команда с палками и хворостинами, только караульные остались на месте.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Сӑмах та ҫук, вӗсене питӗ хытӑ лекрӗ кунта, — терӗ вӑл, Андрей ҫине пӑхса, Андрей ӑна хӑйӗн ҫамрӑклӑхӗпе те, хӑйне чӑн-чӑн ҫар ҫынни пек лайӑх тытма пӗлнӗшӗн те питӗ кӑмӑла кайрӗ.

— Слов нет, их очень сильно здесь попадет, — сказала он, глядя на Андрея, Андрей очень понравился ему и своей молодостью, и умением вести себя так хорошо, как настоящий воин.

XXIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Эх, Андрей, Андрей!

Помоги переводом

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Халь вара Андрей сасартӑк, Юргин салтаксене мӗншӗн малтан ярса, ӑна хӑйпе пӗрле хӑварнине ӑнланса илчӗ; тусӗн вӑрттӑн шухӑшӗ Андрей кӑмӑлне кайнипе, вӑл: — Тен, пӗр минутлӑха вӗсем патне кӗретпӗр, — тесе сӗнчӗ.

И здесь Андрей вдруг понял, почему Юргин отправил солдат вперед, а его оставил при себе; Андрею были приятны тайные помыслы друга, и поэтому он охотно предложил: — Может, зайдем к ним на минутку?

XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ӑна кутник ҫине вырттарчӗҫ те Андрее «За отвагу» медальне наградӑлани ҫинчен аран-аран каласа ӑнлантарчӗҫ; унтан, Андрей ячӗ мӗншӗн хаҫатра пулни ҫинчен ӑнланса илсен, вӑл кӗтмен ҫӗртен ӗсӗклесе йӗме тапратрӗ, хӗрарӑмсем мӗнле лӑплантарсан та ӗсӗклеме чарӑнаймарӗ.

Ее уложили на нары и кое-как растолковали, что Андрей награжден медалью «За отвагу»; поняв наконец, почему значится имя Андрея в газете, она внезапно расплакалась навзрыд, и сколько затем ни успокаивали ее женщины, не могла остановить своих рыданий.

XVI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Андрей хӗрсем хушшинче Ленӑна асӑрхаса илчӗ; вӗсен куҫӗсем хире-хирӗҫ пулчӗҫ те, Андрей вара: чӗнмесӗр тӑни аван мар, тесе шутласа илчӗ.

Среди девушек Андрей сразу заметил Лену; их взгляды встретились, и Андрею показалось неудобным промолчать.

V // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ку ҫул эпӗ самоходнӑй комбайн ҫинче ӗҫлерӗм, Усть-Невинскри комбайнер Андрей Стародубцева та шӑпах ҫавӑн пек комбайн панӑ, ҫак Андрей — ку та вӑрттӑнлӑх — хальччен манӑн савни пулнӑ…

В этом году я работала на самоходном комбайне, и точно такой же комбайн получил усть-невинский комбайнер Андрей Стародубцев, и этот самый Андрей — это тоже секрет — когда-то ухаживал за мной…

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хворостянкин ҫывӑхӗнче Андрей Васильевич Кнышев тӑрать, ку шӑпах ӗнтӗ Родниковскири пухура «академик» ят панӑ Андрей Васильевич.

Возле Хворостянкина стоял Андрей Васильевич Кнышев, тот самый Андрей Васильевич, которого на собрании в Родниковской называли «академиком».

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Умрихин тилхепене ҫавӑрттарать кӑна, пӗр-икӗ хутчен вӑл Андрее те лектерсе илчӗ, анчах Андрей уншӑн пӗр сӑмах та шарламарӗ: тинех каяҫҫӗ ӗнтӗ вӗсем!

Умрихин крутил вожжами и раза два задел Андрея, но он не сказал на это ни слова: наконец-то они ехали!

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Колоннӑран сылтӑмра пӑшал сассисем янӑраса кайрӗҫ, — Андрей ӑна илтмерӗ, ҫав тӗлтенех, хӑй йӑвинчен хускатса кӑларнӑ кайӑк пек, шуранка пӗлӗтелле симӗс ракета ҫатӑртатса хӑпарса кайрӗ, — Андрей ӑна та курмарӗ.

Андрей не слышал, как вправо от колонны раздались выстрелы, и не видел, как в том месте, точно вспугнутая с гнезда птица, шумно взлетела в белесое небо зеленая ракета.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Унӑн хайхи чӑрӑш айне, Андрей выртнӑ ҫӗре кайса ларас килнӗ, упӑшкине тӑшман пульли ӳкернӗ ҫӗрте пулас килнӗ, Андрей умӗнче хытӑ йӗрсе пӗтӗм хуйхи-суйхине каласа парас килнӗ.

Она хотела посидеть около Андрея под той елью, где его опрокинула вражья пуля, выплакать Андрею свое горе.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хӑй каланӑ тӑрӑх, Андрее вӑл чӑрӑш айӗнче выртнине курнӑ, — вилес патне ҫитнӗскер, Андрей юн юхтарса выртать имӗш.

По его рассказам, он видел Андрея под елью, — истекая кровью, он доживал последние минуты.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вара вӑл каллех йывӑррӑн сывла-сывла ҫине-ҫинех Андрей ҫинчен каларӗ, унӑн ҫыхӑнусӑр халапӗнче пӗр шухӑш кӑна, тетеле лекнӗ ҫӑрттан пек, ҫине тӑрсах, хыттӑн ҫапӑнса тӑни сисӗнчӗ: каять ӗнтӗ Андрей — пӗтетех пулмалла, тет пек ҫав шухӑш.

И он, снова тяжело вздохнув, заговорил об Андрее, в его бессвязных словах была только одна мысль, которая сильно билась, как щука, попавшая в сети: уйдет Андрей и пропадет, говорила эта мысль.

VI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней