Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шиклӗн сăмах пирĕн базăра пур.
шиклӗн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Серафимӑ шиклӗн кравать патне пычӗ, Аникее утиял ҫинче выртакан аллинчен ачашласа, кулянса ассӑн сывларӗ:

Жена робко подошла к кровати, погладила Аникея по лежавшей на одеяле руке, горестно завздыхала:

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени сӑмса тутрине аллисемпе тӗркелерӗ, нимӗн тума пӗлмесӗр шиклӗн пӑхса тӑчӗ.

Комкая в руках платок, Ксения стояла и испуганно следила за происходившим, не зная, что предпринять.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл унтан Игнат Савельевич, сылтӑм аллин чаркаланӑ пӳрнисемпе тарӑн чей чашки тытса, тутисене чаплаттарса, шыва мӗнле ӗмнине шиклӗн пӑхнӑ.

Он со страхом смотрел оттуда, как Игнат Савельевич, примостя на растопыренных пальцах правой руки глубокое блюдце, сосал, причмокивая, воду.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ ун ҫӑварне ывӑҫ тупанӗпе хупласа тытнӑ, шиклӗн пӑшӑлтатнӑ:

Мать зажала ладонью ему рот, испуганно зашептала:

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ мӗншӗн сӑх-сӑхмастӑн? — шиклӗн пӑшӑлтатса ыйтнӑ та курпун, Костьӑна ҫаннинчен туртнӑ.

— А ты чего не молишься? — испуганным шепотом спросила горбунья и дернула Костю за рукав.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хулпуҫҫирен пуснӑ та, Костя, картлашка ҫине ларса, куккӑшӗ хӑйӑлтатса ҫиллессӗн пӑшӑлтатнине шиклӗн итленӗ.

Он надавил на плечо, и Костя присел на ступеньку, со страхом слушая хриплый гневный шепоток дяди.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӑхта! — шиклӗн ыткӑннӑ лавҫӑ ун патне, анчах ӗлкереймен.

Стой! — испуганно рванулся к нему возчик, но не успел.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗн чухлӗ кирлӗ, ҫавӑн чухлӗ!.. — тенӗ ватник тӑхӑннӑ ҫын, унтан, темскере сиссе пулас, унӑн куҫӗсем халӑх ҫине шиклӗн пӑха-пӑха илнӗ.

— А сколько душе угодно!.. — выдохнул ватник и спохватился, глаза его тоскливо зашарили по толпе.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ара, мӗн шутласа кӑларатӑн эсӗ, Аникей Ермолаевич? — шиклӗн ыйтрӗ арӑмӗ.

— Ты что хоть надумал-то, Аникей Ермолаевич? — робко спросила жена.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫакӑ вара, — Дымшаков хӑйне шиклӗн итлекен арӑмӗ ҫинелле пуҫне сӗлтрӗ, — саплӑк ҫине саплӑк лартнӑ тумпа ҫӳремен пулӗччӗ!..

А она вот, — Дымшаков кивнул на пере-пуганно слушавшую его жену, — не ходила бы в чиненом-перечиненом!..

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ӑҫта? — шиклӗн ыйтрӗ Аксинья, Григорий таҫта кайма хатӗрленнине курса.

Аксинья, увидев, что Григорий собирается ехать, испуганно спросила: — Куда?

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Прохор сӑмсасӑр мучи ҫине шиклӗн пӑхкаласа ӗҫрӗ.

Прохор выпил, опасливо косясь на безносого деда.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевич ҫаплах-ха хӑрушла йӑлтӑртатакан хӑрах куҫӗпе (теприне шыҫӑ хупласа илнӗ) шиклӗн те пӑлханчӑклӑн халӑх ушкӑнне ухтарчӗ, унтан сасартӑк, хӑйӗнчен темиҫе утӑмра кӑна Дарья тӑнине курчӗ те, урӑх никам ҫине пӑхмасӑр, ӳсӗр ҫын пек сулкаланса, пӗр утӑм ярса пусрӗ.

А Иван Алексеевич все так же тревожно, взволнованно шарил по толпе одним дико блестевшим глазом (другой затянула опухоль) и вдруг, остановившись взглядом на лице Дарьи, бывшей от него в нескольких шагах, неверно, как сильно пьяный, шагнул вперед.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫул урлӑ хӑмӑртарах тӗслӗ тӑсмака тыркассем чупа-чупа каҫрӗҫ, шиклӗн шӑхӑра-шӑхӑра илчӗҫ.

Бурые длинные суслики перебегали дорогу, тревожно посвистывали.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Пропусксӑр — пӗлетӗн, мӗн?! — мӗкӗрсе ячӗ вӑл, анчах, Григорие палласа илсе, ун ҫине тинкерсе пӑхрӗ те шиклӗн мӑкӑртатса кайрӗ:

— Без пропуска — за это, знаешь?\! — загремел он, но, узнав Григория и всмотревшись в его лицо, испуганно залопотал:

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗнер ҫине ларсан, чӗлпӗре аллипе васкамасӑр пуҫтарса тытрӗ те, винтовка ҫаккине хулпуҫҫи тӗлӗнче тӳрлетнӗ май, штабра подполковника курнипе хӑй мӗншӗн кӑмӑлсӑрланнине тата ун умӗнче хӑйне мӗн пирки асӑрхансарах тытнине ӑнланма тӑрӑшрӗ, унтан сӑсартӑках шиклӗн шухӑшласа илчӗ: «Мӗнле пулать-ха ку: кадетсем кунта ӑна-кӑна лайӑх тӗшмӗртекен офицерсене пире хӗрлисен тылӗнче восстани тума, пире лӑпах хӑйсене кирлӗ пек, вӗреннӗ ҫынла, ертсе пыма юри хӑварман-ши?» — унтан ӑс-тӑнра, ҫакна мӑшкӑлласа тӳрре кӑларма тенӗ пекех, питӗ ӗненмелле тавҫӑру ҫуралса ҫирӗпленчӗ.

В седле уже, медленно разбирая поводья, поправляя винтовочный погон, все еще пытался он отдать себе отчет в том непонятном чувстве неприязни и настороженности, которое испытал к обнаруженному в штабе подполковнику, и вдруг, ужаснувшись, подумал: «А что, если кадеты нарочно наоставляли у нас этих знающих офицеров, чтоб поднять нас в тылу у красных, чтоб они по-своему, по-ученому руководили нами?» — и сознание с злорадной услужливостью подсунуло догадки и доводы.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах кашни хутӗнчех вӑл ҫывхарса килекен хӑрушлӑхпа темле выльӑхӑнни пек тискер те нимӗнпе ӑнлантарма ҫук хавхаллӑ хӗрӳлӗх умӗн чӗри шиклӗн пӑчӑртанса ыратнине туйрӗ.

И каждый раз его сердце сжималось страхом перед надвигающимся и каким-то необъяснимым чувством дикого, животного возбуждения.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мӗн пулнӑ? — шиклӗн мӑкӑртатса ыйтрӗ вӑл, шӑлӗсене шӑкӑртаттарса.

Что такое? — лепетал он, выбивая дробь зубами.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хыҫалтан Алешкӑна Мартин ятлӑ шӑллӗ пушӑ аҫам ҫаннинчен турткаларӗ, шиклӗн пӑшӑлтатрӗ:

Сзади за холостой рукав Алешкиного чекменишки дергал брат Мартин, испуганно шептал:

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗкӗтӗн куҫӗсем шиклӗн чарӑлса ҫуталчӗҫ.

Ужас плесканулся в глазах паренька.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней