Корпус чувашского языка

— Мӗншӗн тесен, синьор, вучахӗ те, вутӑ ҫинчи хуранӗ те кивӗ пир татӑкӗ ҫине ӳкерсе тунӑ ӳкерчӗксем кӑна пулнӑ, — тет Буратино.

— Потому, синьор, что очаг и котелок над огнём были нарисованы на куске старого холста, — сказал Буратино.

Синьор Карабас Барабас Буратинона ҫунтарса ярас вырӑнне пилӗк ылтӑн укҫа парать те килне ярать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унӑн сӑмси шӑтӑкне кӑвар татӑкӗ кӗрсе ӳкрӗ пулмалла.

Должно быть, ему в ноздри попал кусочек угля.

Синьор Карабас Барабас Буратинона ҫунтарса ярас вырӑнне пилӗк ылтӑн укҫа парать те килне ярать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Анчах Буратинон вӑрӑм сӑмси хурана шӑтарсах пӑрахрӗ, мӗншӗн тесен вучахне те, кӑварне те, тӗтӗмне те, хуранне те мӗскӗн Карло кивӗ пир татӑкӗ ҫине хӑй ӳкерсе хунӑ пулнӑ.

Но длинный нос Буратино проткнул насквозь котелок, потому что, как мы знаем, и очаг, и огонь, и дым, и котелок были нарисованы бедным Карло на куске старого холста.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Анчах илемлӗ вучахӗ те, вучахра ҫунакан вут-шанкипе кӑварӗ те, вут ҫинче ҫакӑнса тӑрса вӗрекен хуранӗ те, — чӑн япаласем пулман, — вӗсем кивӗ пир татӑкӗ ҫине ӳкерсе хунӑ ӳкерчӗксем кӑна пулнӑ.

Но красивый очаг, и огонь в очаге, и котелок, кипящий на огне, были не настоящие — нарисованы на куске старого холста.

Карло йывӑҫ пукане тӑвать те ӑна Буратино ят парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пайланнӑ телейӗн ӑҫта-ши тепӗр пайӑрки, татӑкӗ?..

Помоги переводом

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Шучӗ те ҫук кайӑкӗ-кӗшӗкӗ те, тӗрлӗ-тӗрлӗ курӑкӗ те, тен, ҫӗрӗпе аш татӑкӗ шыраса хӑшкӑлнӑ ҫӗршер-ҫӗршер тискер чӗрчунӗ те, йывӑҫӗ, ҫырми-ҫатри те — кӑвак тӳпе айӗнче юп куракан, йыш хунаттаракан нумай-нумай темтепӗр йӑлтах пӗр аслӑ пӗр пӗтӗмлӗхе тӗвӗленсе-чӑмӑртанса, пӗр аслӑ пӗр пӗтӗм йӑвӑ кӗвве ӗнерӗннӗ: мӗн, мӗнле савӑнӑҫ-терт кӳрсе килӗн эсӗ, тин ҫеҫ ҫӗпреленекен хӑватлӑран та хӑватлӑ кун?

Помоги переводом

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Унӑн яланах варӗ ырататчӗ, вӑл вуҫех те ҫиме пултарайман кунсем те пулкалатчӗҫ; пӗчӗк ҫӑкӑр татӑкӗ ҫини те ун ӑшчиккине йӑлтах ыраттарса, хӑсас килнипе аптӑратса ҫитеретчӗ.

У него постоянно болел живот, и бывали дни, когда он совсем не мог есть; даже маленький кусочек хлеба вызывал у него боли до судорог и мучительную тошноту.

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пурне те вӗсем хӑвӑрт тунӑ: витрери шывра щелочь пакечӗсене ирӗлтернӗ, огнетушитель камерисене раствор янӑ, кантӑкран тунӑ хупӑ баллонсене кирлӗ ҫӗре вырнаҫтарса лартнӑ, ударник айне хытӑ хут татӑкӗ ҫыхса хунӑ; пӗтӗм ӗҫӗ те вунпилӗк-ҫирӗм минутран ытла йышӑнман.

Делали все быстро: в ведре воды растворили пакеты щелочи, залили раствор в камеры огнетушителя, вставили два стеклянных закупоренных баллончика куда следовало, подвязали кусочек картона под ударник; вся процедура заняла не более пятнадцати — двадцати минут.

Балалайкӑллӑ Йӑкӑнат // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 84–108 с.

Вӑл хӑранине кура эпӗ те хӑрама пуҫларӑм, эпӗ пит хуллен тымар айӗнчи шӑтӑкалла пӑхрӑм, — тымарӗ шӑтӑк тӗлне хӳме ҫавӑрнӑ пек тӑрать, — Саша шӑтӑкра виҫӗ ҫурта татӑкӗ ҫутса ячӗ, вӗсем шӑтӑка кӑвак ҫутӑпа ҫутатса ячӗҫ.

Страх его передался мне, я очень осторожно заглянул в углубление под корнем, — корень служил пещере сводом, — в глубине её Саша зажёг три огонька, они наполнили пещеру синим светом.

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хӑй вӑл хӑрать курӑнать: аллинчи ҫурта татӑкӗ чӗтрет, хӑй шуралса кайнӑ, тутине кичемле сарса пӑрахнӑ, куҫӗсем шывланнӑ, пушӑ аллине вӑл хуллен ҫурӑм хыҫнелле пытарать.

Сам он, видимо, боялся: огарок в руке его дрожал, он побледнел, неприятно распустил губы, глаза его стали влажны, он тихонько отводил свободную руку за спину.

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл ҫав кирпӗчсене кӑларчӗ, – вӗсен айӗнчен хӗҫтимӗр татӑкӗ тухрӗ, тимӗр айӗнчен — тӑваткӑл хӑма татӑкӗ, юлашкинчен, ман куҫ умӗнче тымар айнелле кӗрсе каякан пысӑк шӑтӑк курӑнчӗ.

Он приподнял их — под ними оказался кусок кровельного железа, под железом — квадратная дощечка, наконец предо мною открылась большая дыра, уходя под корень.

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Павӑл ҫӑварне уҫрӗ, Бояна ӑна сахӑр татӑкӗ хыптарчӗ…

 — Павле открыл рот, и она положила ему кусочек сахару.

32 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Анчах паян вӗсем нуша курма пуҫланӑранпа та пулман уйрӑм кун пулчӗ пулмалла: вӗсем нумаях та иртмерӗҫ, пӗренесем хушшинче явлӑк чӗркемӗ выртнине курах кайрӗҫ; явлӑкӗпе ҫӑкӑр, пӗҫернӗ кукуруза тата тӑварланӑ аш татӑкӗ чӗркесе хунӑ.

Но, видно, этот день должен был стать исключительным среди мрачных дней их бедствий; не успели они пройти несколько шагов, как увидели на лесах засунутый между балками платок, в котором оказались хлеб, вареная кукуруза и кусок солонины.

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Акӑ хӗвеланӑҫ енче малтан пӗр утрав, унтан — тепри курӑнчӗ; ун варринче темле пысӑк ҫурт ларать; леререх вара, инҫетре, те ҫӑра тӗтре, те пӗлӗт татӑкӗ, тен тӗтӗм те пулӗ — пӗр сӑмахпа каласан, темле, паллӑ мар, тӗксӗм, ним евӗрне килмен япала курӑнать…

Но вот на западе показался сначала какой-то остров, за ним другой, посреди которого стояло большое здание, а вдали виднелся не то густой туман, не то туча, а может быть, дым, словом что-то смутное, неясное, бесформенное…

I // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Хӑш чухне тӳпе тӑрӑх пӗчӗк шурӑ пӗлӗт татӑкӗ шӑва-шӑва иртет; каҫпа ҫав пӗлӗт хӗрелет те инҫетелле, хӗвеланӑҫнелле ҫывӑрма каять.

По небу порою проносились в вышине маленькие светлые тучки; к вечеру они краснели и укладывались спать где-то на западе.

I // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Ун мӑйӗ ҫинчен вӗрен татӑкӗ сӗтӗрӗнсе пырать.

На шее у него болтался обрывок веревки.

VI // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Ҫапла каланӑ хушӑра дворник кӗсйинчен колбаса татӑкӗ туртса кӑларчӗ те йытта пӑрахса пачӗ.

Говоря таким образом, дворник вытащил из кармана кусок колбасы и швырнул его пуделю.

IV // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Уҫӑ алӑкран кӗнӗ ҫутӑ шурӑ хут татӑкӗ выртнӑ пекех туйӑнать.

Лунный свет проникал сквозь открытую дверь и падал на пол, словно разорванный лист белой бумаги.

26 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Юлашки картлашка ҫинче чарӑнса тӑрса, вӑл январьти сивӗ сывлӑша темиҫе хут кӑкӑр туллин сывласа илчӗ, хӗррисем ҫунса кайнӑ хӗрлӗ тутӑр евӗрлӗ пӗлӗт татӑкӗ ҫинелле пӑхса тӑчӗ: вӑл аялти хӗррипе тӗрме килкарти тавра тытнӑ йӗплӗ пралукран ҫакланнӑ пек туйӑнать.

Он остановился на последней ступеньке, набрал полную грудь холодного январского воздуха и невольно засмотрелся на маленькое облачко, похожее на обгоревший по краям красный девичий платок и словно зацепившееся нижним краем за колючую проволоку, окружавшую тюремный двор.

22 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫав хут татӑкӗ ҫине кӗскен те уҫӑмлӑн ҫырнӑ пулин те (Василь ҫакна пӗлнӗ), Батя ӑна нумайччен, тимлӗн вуланӑ.

Батя читал записку долго, внимательно, хотя там суть дела, как знал Василь,

15 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.