Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫиҫӗм сăмах пирĕн базăра пур.

ҫиҫӗм (тĕпĕ: ҫиҫӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Эпӗр пӗлӗт тӑрӑх маларан малалла вӗҫтерсе пыратпӑр — малта хӗвел, хыҫалта уйӑх, ура айӗнче ҫӑлтӑрсем, ҫиҫӗм, пӗлӗтсем.
Мы несемся по небу все дальше и дальше — впереди солнце, позади Луна, под ногами звезды, молнии, облака.

Виҫӗ сунарҫӑ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 40–44 с.

Сасартӑк, ҫиҫӗм ҫиҫсе илнӗн, шухӑш килсе кӗрет:
И вдруг, словно молния, вспыхнула мысль:

«Ачалӑх иртрӗ пулӗ санӑн, Чочой!» // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ҫак самантра ҫиҫӗм ялтӑртаттарса ҫиҫрӗ те, ун ҫутинче ҫыран хӗрринелле пӗр ҫын ишсе килнине курах кайрӑм.
Тут молния как сверкнет, как засветит, я и вижу — человек к берегу плывет.

VI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Пӗлӗтре ҫине-ҫинех ҫиҫӗм ялтӑра-ялтӑра каять, аслати хӑрушшӑн кӗмсӗртетет.
На небе то и дело вспыхивают молнии, раздаются зловещие раскаты грома.

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Малтанхи ҫиҫӗм хыҫҫӑн аслати те кӗрлеме ӗлкӗреймерӗ, иккӗмӗш хут ҫиҫем ҫиҫрӗ, сав самантра Ильсеяр хумсем ҫинче ӳпӗннӗ кимме курчӗ.
Еще не успел прогреметь гром после первой молнии, как ярко сверкнула вторая, и Ильсеяр увидела на волнах опрокинутую лодку.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Акӑ каллех ҫиҫӗм ялтӑрарӗ.
Вот опять засверкала молния.

Тӳпере каллех ҫиҫӗм ялтӑртатрӗ, аслати кӗрлерӗ.
Молнией полоснуло тучу, загремел гром.

Ильсеяр ответлеме те ӗлкӗреймерӗ, Шуратӑл ҫинче, хальхинче ҫывӑхрах, ҫиҫӗм ялтӑртатса илчӗ, вӑйлӑ хумсем хушшинче турпас пекех ҫӑмӑллӑн вылякан кимӗ курӑнчӗ.
Ильсеяр не успела ответить; над Белой, на этот раз совсем близко, сверкнула молния и осветила лодку, качавшуюся в волнах, будто легонькая щепка.

Акӑ каллех ҫиҫӗм ялтӑртатса кайрӗ.
Вот опять сверкнула молния.

Шуратӑл леш енчи тӗм хура пӗлӗте ҫиҫӗм ҫурса ячӗ.
На той стороне Белой аспидно-черное небо прорезалось молнией.

Ҫиҫӗм тӳпене пӗр хӗрринчен тепӗр хӗррине ҫитиех ҫутатнӑ, хаяр ҫил юмансен хура турачӗсене авнӑ.
Молнии прорезали небо от края до края, жестокий ветер гнул чёрные ветви каменных дубов.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Ҫиҫӗм пек ялтӑрать вӗт.
Мысли были ярки, как молнии.

Ӗмӗтсемпе ӗҫсем // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ку пӳлӗмсен сывлӑшӗ вара ҫиҫӗм ҫурса аҫа шартлатнине курман пулас.
Воздух этих комнат, похоже, не знал грозовых разрядов.

2 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Туслӑх ҫук кил-йышра хӑна — ҫиҫӗм сирӳҫи.
В недружных семьях гость — громоотвод.

Таҫта инҫетре аякри аслатиллӗ ҫиҫӗм пек ҫутӑсем ялтӑр ҫиҫсе илсе лап сӳнсе лараҫҫӗ.
А где-то вдалеке вспыхивали и гасли зарницы, как далекая гроза.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кӑна кам хӑтланни манӑн пуҫа ҫиҫӗм пек пырса ҫитрӗ.
Догадка, как молния, пронзила мой мозг.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

«Ҫиҫӗм» вӑчӑрасем ҫатӑртатса илчӗҫ, йӗпе пуҫӗ ҫинчен шлемне хывса пӑрахнӑ.
Зашуршали змейки молний, содран с мокрой головы шлем.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Балабан кӗлетке патне сиксе ӳкрӗ те шӑп кӑна тин ҫеҫ хӑй пӳрнипе кӑтартнӑ вырӑна ҫиҫӗм пек хӑвӑрттӑн икӗ хутчен кинжалпа чикрӗ.
— Балабан бросился к манекену и нанес два молниеносных удара кинжалом как раз в те места, куда только что указывал его палеи.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫиҫӗм ҫутата-ҫутата илнӗ май, вӑрахчен вӑл тинӗс енне пӑхса тӑчӗ.
Она долго стояла, освещенная молниями, глядя в сторону моря.

Ҫиҫӗм ҫутатса ямассерен ыткӑнса юхакан шыв кӑпӑкланса вӗресе тӑракан вутлӑ шӗвек евӗр ялтӑртатса илет.
Казалось, что мчавшаяся вода вспыхивала при свете молний, как огненная жидкость.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика