Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

аслати сăмах пирĕн базăра пур.
аслати (тĕпĕ: аслати) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Каллех «Аслати».

— Опять «Гроза».

Вӑтӑр пиллӗкмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

«Аслати» ырӑ хыпарсем пӗлтернӗ пулмалла, мӗншӗн тесен вӑл савӑнӑҫлӑ, йӑл-йӑл кулкалать.

Наверное, «Гроза» сообщила ему приятные вести, потому что он улыбался.

Вӑтӑр пиллӗкмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— «Аслати» чӗнет, — терӗ вӑл.

— Вызывает «Гроза», — сказал он.

Вӑтӑр пиллӗкмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Алёнка кунӗ-кунӗпех вӑрман тӑрӑх пӗччен ҫӳреме пултарать тата ҫӗрле те пӳртрен тухма хӑрамасть, анчах аслати кӗмсӗртете пуҫласан, шуралсах каять; тӗкӗрсене алшӑллипе хуплать.

И Аленка одна может по лесу бродить весь день, не боится ночью выходить из дому, а как гром загремит, так побледнеет и начинает полотенцем закрывать зеркало.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Таҫта аякра чӑнах та аслати кӗмсӗртетрӗ.

Где-то далеко и впрямь громыхнуло.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Аслати авӑтнӑ пек, кӗмсӗртетни ҫиле хупласа хучӗ.

Заглушая его, обрушился грохот, похожий на гром.

Пӗрремӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Татти-сыпписӗр хӑрушшӑн, хӑлхана хупласа хумалла аслати кӗрлерӗ, пӗлӗтсем симӗсӗн-кӑвакӑн ҫурӑла-ҫурӑла кайрӗҫ.

С оглушающим треском грома и синими взрывами туч.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Тухса сирпӗнӗр! — аслати пек кӗрлерӗ старик сасси.

— Вон! — взорвался старик громовым криком.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Аслати авӑтнӑ пек, ҫиҫӗм ҫиҫнӗ пек килсе тухакан юратӑва эсӗ ӗненместӗн-и?

Ты веришь в такую любовь, что сваливается, как гром, как удар?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ирхине эпӗр аслати тесе йышӑннинче тупӑсен сассиех пулнӑ.

То, что мы утром приняли за гром, тоже были орудийные выстрелы.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Сасартӑк, вӗсенчен инҫех те мар, ҫав тери хыттӑн аслати ҫапнӑ сасӑ ҫурӑлса кайрӗ.

Вдруг, где-то уже по близости, раздались такие сильные раскаты грома.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Ҫапах та аслати кӗмсӗртетет, — тӗлӗнчӗ Амо.

А тут раскаты грома, — недоумевал Амо.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Таҫти инҫетрен аслати сассисем илтӗнсе кайрӗҫ.

Где-то в отдалении стали слышаться глухие раскаты грома.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Вӗсем ӗнтӗ таҫта инҫере кӗмсӗртетекен аслати сасси пек ҫеҫ илтӗнеҫҫӗ.

Отдаленные залпы напоминали далекие глухие раскаты грома.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

— Командир пуҫне тачанкӑран кӑларчӗ те аслати пек сассипе хытӑ кӑшкӑрчӗ:

— Командир быстро высунулся из коляски, оглушительно крикнул, точно гром грянул:

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Чӑнах та аслати кӗмсӗртетет, пӑр шакӑртаттарать, кантӑксем ҫӗмӗрӗлсе тӑкӑннӑ пек туйӑнать, такам ҫинҫе сасӑпа ҫухӑрать.

Да, и гром гремел, и град стучал, и казалось, что сыплются стекла, и кто-то тоненько кричал.

Хӑрушӑ каҫ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

— Ҫук, вӑл ун пек тӑвас ҫук! — тесе янӑраса каять аслати сасси пек сасӑ.

— Нет, он этого не сделает! — раздается громовой голос.

LXV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Пӗрре пит хытӑ аслати авӑтса, пӗр сехете яхӑн витрелетсе ҫумӑр ҫунӑ.

Была раз гроза сильная, и дождь час целый как из ведра лил.

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хура башньӑсем енчен шывсикки шавланӑ пек темскерле шав илтӗннӗ, вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе ӑна пӑшалсемпе кӗрӗслетнӗ пек е инҫетре аслати кӗмсӗртетнӗ пек сасӑ хупласа илнӗ.

А со стороны черных башен доносился какой-то гул, похожий на шум водопада, по временам прерывавшийся треском как бы ружейного залпа или раскатом отдаленного грома.

IV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Эпӗ вӑрмана ҫитсе кӑмпа пуҫтартӑм та киле таврӑнас тесе тӑраттӑм ӗнтӗ, сасартӑк ҫанталӑк тӗттӗмленсе ҫитрӗ те, аслати авӑтса ҫумӑр ҫӑва пуҫларӗ.

Я дошел до лесу, набрал грибов и хотел идти домой; вдруг стало темно, пошел дождь и загремело.

Пӗр ача вӑрманта аслатиллӗ ҫумӑра ҫакланни ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней