Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Кондратьев (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кондратьев алӑка уҫрӗ: хырӑмӗсем таранах пылчӑкпа вараланнӑ лашасем, хӳресене кӗскен ҫыхса янӑскерсем, машина умӗнче хӑйсен ҫинҫе те йӗпе тата пылчӑклӑ урисемпе ташласа тӑраҫҫӗ.

Кондратьев приоткрыл дверку, — лошади, с куце подвязанными хвостами, по живот забрызганные жидкой грязью, подплясывали перед машиной на своих тонких, мокрых и грязных ногах.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Яша, чар, — терӗ Кондратьев шофера.

— Яша, останови, — сказал Кондратьев шоферу.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тата темиҫе километр кайсан, тӗтреллӗ кантӑк витӗр Кондратьев сасартӑк тӗлӗнмелле ҫӳллӗ те хӑмӑр мӗлкесене курчӗ — кусем те ҫулсем ҫине такам лартса тухнӑ ҫӗмелсем, те машинӑна хирӗҫ пыракан тӗвесем пулнӑ.

Проехали еще несколько километров, и сквозь мутное стекло Кондратьев увидел высокие и темные силуэты, — то ли это были копны, расставленные прямо на дороге, то ли это верблюды шли навстречу машине.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Тӗрӗс, ҫанталӑк йывӑҫсем лартма кӑна юрӑхлӑ», — шухӑшларӗ Кондратьев, буркӑпа татах лайӑхрах пӗркенсе.

«Да, погодка такая, что только лес сажать», — подумал Кондратьев, сильнее закутываясь в бурку.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Яша, малтан Белая Мечеть станицине каятпӑр, — терӗ Кондратьев, хыҫалалла пӑхса: унта Алеша ларать, Рощенскинчен Белая Мечеть станицине каймалли вӗтӗ чул сарнӑ ҫула ҫу каҫа чылай ватнӑ, путӑк-шӑтӑксем туса пӗтернӗ, путӑксенче пӗчӗк шыв кӳлленчӗкӗсем ҫуталса выртаҫҫӗ.

— Яша, сперва поедем в Белую Мечеть, — сказал Кондратьев и посмотрел назад: там сидел Алеша, от Рощенской до Белой Мечети лежала старенькая гравийная дорога, за лето изрядно побитая, с частыми выбоинами, в которых небольшими зеркалами блестела вода.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев машина ӑшне кӗрсе ларчӗ (ку «ГАЗ — 67» пулнӑ), буркӑпа пӗркенчӗ, чӗнмесӗр ларакан шофер ҫине пӑхса илчӗ, — унӑн ҫилленчӗклӗ пичӗ ҫинче ҫапла ҫырнӑ паллӑ пур: «Эпӗ кирек ӑҫта та кайма пултаратӑп, кустӑрмасене сӑнчӑр чӗркенӗ, мотор вӑйлӑ, руль ҫирӗп алра».

Кондратьев уселся я машину, это был «ГАЗ-67», закутался в бурку, взглянул на молчавшего шофера — на его суровом лице было написано: «Я готов ехать куда угодно, колеса укручены цепями, мотор сильный, руль в крепких руках».

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ун пек-кун пекки пирки, Наташа, тавлашмастӑп, — килӗшрӗ Кондратьев, стаканран чей сыпа-сыпа илсе, — анчах эпӗ куратӑп: Алеша вӑрҫӑра мӗн тери паха кӑмӑл-туйӑм туянма пултарнӑ-ха.

— О деталях, Наташа, не спорю, — согласился Кондратьев, прихлебывая чай из стакана, — но, я вижу, Алеша приобрел на войне такое замечательное качество характера.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Тӗрӗс, ун пек йӑла пур унӑн, — терӗ Кондратьев, кашӑкне стакан ӑшӗнче шӑнкӑртаттарса.

— Верно, это у него есть, — сказал Кондратьев, звеня ложечкой в стакане.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Сана мӗншӗн килӗшмест вара вӑл? — ыйтрӗ Кондратьев, ҫӑкӑр ҫине ҫу сӗрсе.

— Почему ж он тебе не нравится? — спросил Кондратьев, намазывая на хлеб масло.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑйӗн помощникӗ лайӑх тумланнипе тата маттур пулнипе савӑнса, Кондратьев пуҫне анчах сулса илчӗ, вара Алеша, ура кӗли ҫинче вӑрт ҫавӑрӑнса, такансемпе епле пулсан та майӗпентерех кӗмсӗртеттерме тӑрӑшса, пӳлӗмрен тухрӗ.

Любуясь и выправкой и молодцеватым видом своего помощника, Кондратьев только кивнул головой, и Алеша, умело повернувшись на каблуках, вышел из комнаты, стараясь как можно тише стучать подковами.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ҫук, ҫӑматӑсемсӗр те кайса килетӗп! — кулса ответлерӗ Кондратьев.

— Нет, обойдусь без валенок, — смеясь ответил Кондратьев.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тӗкӗр умӗнче Кондратьев канлӗн карӑнкаласа илчӗ, арпашнӑ ҫӳҫне чылайччен сӑтӑрчӗ, куҫсем айӗнчи пӗркеленчӗксене тӳрлетрӗ.

Перед зеркалом Кондратьев потянулся, потрепал взъерошенные волосы, разгладил у глаз морщинки.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Тӗрӗс, — терӗ Кондратьев, Алеша еннелле куҫне кӑмӑллӑн хӗссе илсе, — ҫавӑн пек кирлӗ те…

— Правильно, — сказал Кондратьев добродушно подмигнув в сторону Алеши, — так и надо…

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кӑшт вӑхӑт иртсен ҫывӑрмалли пӳлӗмрен Наталья Павловна хыҫҫӑн, подтяжкине тӳмеле-тӳмеле тата шыҫнӑ куҫӗсене хӗссе, Кондратьев та тухрӗ.

Спустя некоторое время из спальни следом за Натальей Павловной вышел и Кондратьев, на ходу застегивая подтяжки и щуря припухшие глаза.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тул ҫути килсен, Кондратьев ҫывӑрнӑ чухне, Наталья Павловна, ҫутӑ ҫутса, упӑшкине ҫула хатӗрлеме пуҫланӑ чухне, аялтанах шӑвакан ҫумӑр пӗлӗчӗсем айне ҫӑра тӗтре шуса тухрӗ те, вара пӗтӗм станица ҫӑмламас шупка-кӑвак бурка тӑхӑннӑ пек хупӑрланса илчӗ.

На рассвете, когда Кондратьев еще спал, а Наталья Павловна зажгла свет и начала собирать мужа в дорогу, под низкие дождевые тучи подплыл косматый туман и вся станица укрылась лохматой серой буркой.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Эпир ларусем ирттеретпӗр, — йӑл кулса шухӑшларӗ Кондратьев, — анчах хӗл пире кӗтмест, вӑл авӑ — питех те ҫывӑх…

«Мы заседаем, — думал Кондратьев, — а зима нас не ждет, она вот, совсем близко…

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӗтӗм кӑкӑрпа сывласа тата тӑнлавра хальчченхи пекех ыратнине туйса, Кондратьев пуҫне ҫӗкле-ҫӗкле тусем еннелле пӑхрӗ; пӑр пек йӗплесе илекен тумламсем пит-куҫа канӑҫлӑн уҫӑлтараҫҫӗ, ҫуха ӑшне кӗре-кӗре каяҫҫӗ.

Вдыхая полной грудью и ощущая знакомую после долгого заседания боль в висках, Кондратьев подымал голову и поглядывал в сторону гор, — колючие, как льдинки, капельки приятно освежали лицо, проникали за воротник.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев, хулпуҫҫисене тӳрлеткелесе тата тарӑннӑн сывлакаласа, табак тӗтӗмӗпе тулса ларнӑ пӑчӑ кабинетран тухрӗ.

И Кондратьев, расправляя плечи и глубоко дыша, вышел из душного, накуренного кабинета.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Часах Кондратьев патне карттӑ умне чӗркуҫленсе ларнисем пычӗҫ, карттине аллинче тытса, ун умне сарса хучӗҫ…

Вскоре к Кондратьеву подошли те, кто сидел на коленях перед картой, держа в руках карту они расстелили ее перед ним…

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев, бинокльне ҫаплах куҫӗсем патӗнче тытса тата аллисемпе кӑтартса, каччӑна темскер каларӗ, вара лешӗ, кубанкине аллипе тытса, аялалла вӑркӑнчӗ.

Кондратьев, все еще держа бинокль у глаз и показывая руками, что-то сказал парню, и тот, держа кубанку рукой, побежал вниз.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней