Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫиҫӗм сăмах пирĕн базăра пур.

ҫиҫӗм (тĕпĕ: ҫиҫӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унтан хӳри сылтӑмалла ҫаврӑнать, хӑрушӑскер хӑйӑр ҫинчен шуса анать те ишсе каять; ҫиҫӗм тепре ҫиҫсессӗн, Костя вӑл пӗрене иккенне курса, тӗлӗнсе ҫӑмӑллӑн сывласа ярать.
Потом хвост поворачивается вправо, чудовище сползает с песка, отплывает, и при новой вспышке молний Костя с восторгом и облегчением видит, что это обыкновенное бревно.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ҫиҫӗм ҫиҫсе илнӗ вӑхӑтра Костя темӗнле вӑрӑм та мӑнтӑр, хура та хӑрушӑ япала ҫыран патнелле вӗҫтерсе килсе ывтӑннине, хӑйӗн хулӑн сӑмсипе хӑйӑра тӑрмаланине курать.
При вспышке молнии Костя видит, как что-то черное, длинное и толстое стремительно несется к берегу и бросается на него, взгребая толстым рылом кучу мокрого песка.

Ҫӗрле пӑчӑ пулнипе вӑранса каять те вӑл, таҫта аякра ҫиҫӗм ҫиҫсе илнине асӑрхать, вара ыран ҫумӑр ҫумалла тесе хурать, анчах тепӗр кун та иртнӗ кунсенчи пекех уяр пулать.
Просыпаясь ночью от духоты, он замечает, как где-то далеко вспыхивают немотные зарницы, и загадывает на завтра дождь, но на следующий день повторяется то же самое.

Масар чавакан Лувений Катилинӑна ярса илме хӑтланчӗ, ҫавӑнтах хӑй те месерле кайса ӳкрӗ, мӗншӗн тесен лешӗ ӑна кукша пуҫӗнчен икӗ хутчен ҫиҫӗм пек хӑвӑрт ҫапса илчӗ.
Могильщик Лувений, бросившийся на Катилину, упал навзничь у ближайшей стены, сраженный ударами мощных кулаков, которыми Катилина с быстротою молнии барабанил по его лысому черепу.

III сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Сыхлӑр хыҫалтан! — кӑшкӑрчӗ вӗсене Спартак, хӑйӗн пӗчӗк хӗҫне ҫиҫӗм пек хӑвӑрт вылятса.
Защищайте мне спину! — крикнул Спартак; размахивая с быстротою молнии своим коротким мечом.

II сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Сасартӑк ретиарий сиксе ӳкрӗ те мирмиллонран темиҫе утӑмран тетелне ҫиҫӗм пек хӑвӑрт ывӑтрӗ.
Внезапно, сделав огромный прыжок, ретиарий очутился в нескольких шагах от мирмиллона и с быстротою молнии бросил на противника сеть.

I сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Ҫурт тӑрринче вутлӑ етресем — ҫавра ҫиҫӗм — перекен машинӑсем лараҫҫӗ.
На крыше его были поставлены машины, посылающие огненные ядра, — круглые молнии.

Гусевӑн ҫак кунхи ӗҫ-хӗлӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унӑн ячӗ «Ҫиҫӗм» ятлӑ, вӗсем хӑйсемех сӑвӑласа пьесӑсем ҫыраҫҫӗ, хӑйсемех выляҫҫӗ, — тет Дуремар.
Он называется «Молния», они сами пишут пьесы в стихах, сами играют, — сказал Дуремар.

Ҫӗнӗ пуканесен театрӗ малтанхи спектакльне кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Чаршав анса ларчӗ, унӑн ҫинче каллех ылтӑн ҫиҫӗм пайӑркисем ялтӑртатса тӑма пуҫларӗҫ.
Тут занавес упал, и на нём заблестел золотой зигзаг молнии.

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унӑн чаршавӗсем ҫинче ылтӑн ҫиҫӗм ярӑмӗсем ялтӑртатаҫҫӗ.
На занавесе его блестел золотой зигзаг молнии.

Йытӑсем ахалех шӑлӗсене шаккаҫҫӗ, — вӗршӗл шӑна мар, вӑл ҫиҫӗм евӗрлӗ ж-жик туса йытӑсен сӑмсисем патӗнчен вӗлт ҫеҫ иртсе каять.
Псы напрасно щёлкали зубами — стриж не муха: как серая молния — ж-жик мимо носа!

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Манӑн пуҫ тӑрринчех, хура пӗлӗт хушшинче, ҫиҫӗм йӑлтӑртатса илчӗ.
Над моей головой чёрная туча осветилась молнией.

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пӳрте кушакла шӑппӑн йӑпшӑнса кӗрсен, ҫиҫӗм ҫиҫтернӗн ялт! чалтӑртаттарса ҫутрӗ те Виталий пӗтӗм пырӗ тӗпӗпе хаяррӑн, ҫилӗллӗн кӑшкӑрса ячӗ:
Помоги переводом

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Епле вӑй пуҫтарнӑ пӗлӳҫӗ Олег: Хурах хурри пулнӑ таврашӑн Вутпа та, хӗҫпе те, аҫа ҫиҫӗм пек, Усал хусара тавӑрасшӑн.
Как ныне сбирается вещий Олег Отмстить неразумным хозарам: Их села и нивы за буйный набег Обрек он мечам и пожарам.

Пӗлӳҫӗ Олег ҫинчен хунӑ юрӑ // Митта Ваҫлейӗ. Александр Пушкин. Пӗлӳҫӗ Олег ҫинчен хывнӑ юрӑ. — Тӑван Атӑл, 1955, 1(55)№, 115–116 с.

Вӑл сылтӑмран, ҫиҫӗм чӗрсе антарнӑ юман патӗнчен, е сулахайран, бакенщикӑн ҫӗмӗрӗлнӗ пӳрчӗ патӗнчен, килсе тухма пултаракан хурала кӗтет.
Он ждал дозора, который появится или справа, со стороны дуба, расщепленного молнией, или слева, от развалин хижины бакенщика.

4 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Тинӗссенче шыв вӗри пулнӑ-ха; ҫӑра сывлӑшра пӑс нумай пулнӑ: тӗксӗм пӗлӗтсем, тӳпене час-часах картласа илсе, Хӗвеле нумайччен хупласа тӑнӑ; тӗттӗм кунсемпе хура ҫӗрсене ҫутатса, вӗҫӗмсӗрех ҫиҫӗм ҫиҫнӗ.
В морях вода была ещё горяча, густой воздух насыщен парами, мрачные тучи часто застилали небо, скрывая надолго Солнце, молнии беспрерывно сверкали, освещая своими вспышками тёмные дни и чёрные ночи.

3. Ҫӗр хуппинче тикӗс мар вырӑнсем пулса каяҫҫӗ // Лина Агеносова. Обручев, В. А. Тусемпе материксем пулса кайни / вырӑсларан Л. В. Агеносова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 134 с.

Ҫиҫӗм, сарлакан ҫиҫсе, вӑйсӑртарах ҫутатать, ҫумӑр пӗр евӗрле йӑсласа тӑнӑран йӑвашланнӑ аслати кӗмсӗртетни те паҫӑрхи пек хӑрушӑ мар.
Молния светила шире и бледнее, и раскаты грома уже были не так поразительны за равномерным шумом дождя.

II сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпир тапраннӑччӗ кӑна, куҫа шартаракан ҫиҫӗм ялкӑшрӗ, айлӑмӗ вут-хӗм хыпса илчӗ, лашасем те хӑранипе чарӑнса тӑчӗҫ, ҫав самантрах аслати хӑлхана илтми туса шӑтӑртатӑр кӗмсӗртетет, ҫут тӗнче пирӗн ҫине ишӗлсе аннӑн туйӑнса каять.
Но только что мы трогаемся, ослепительная молния, мгновенно наполняя огненным светом всю лощину, заставляет лошадей остановиться и, без малейшего промежутка, сопровождается таким оглушительным треском грома, что, кажется, весь свод небес рушится над нами.

Ҫиҫӗм, кӳмере пекех ҫиҫсе илсе, куҫа шартарать, вӑл пӗр самантлӑха кӑвак пустава, укаланӑ тӗрӗллӗ шараҫа тата кӗтесре хутланса ларнӑ Володьӑн кӗлеткине ҫутатса илет.
Молния вспыхивает как будто в самой бричке, ослепляет зрение и на одно мгновение освещает серое сукно, басон и прижавшуюся к углу фигуру Володи.

Хутран-ситрен инҫетре ҫиҫӗм ҫиҫсе илет, вӑйсӑррӑн кӗрлени илтӗнет, вӑл ерипен вӑйлансах, ҫывхарсах пырать, кассӑн-кассӑн пӗтем тӳпене янӑратса кӗмсӗртетет.
Изредка вдалеке вспыхивает молния и слышится слабый гул, постепенно усиливающийся, приближающийся и переходящий в прерывистые раскаты, обнимающие весь небосклон.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика