Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫиҫӗм сăмах пирĕн базăра пур.

ҫиҫӗм (тĕпĕ: ҫиҫӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тепӗр тӗрлӗ ӑна «Ҫиҫӗм турри» тенӗ.
Помоги переводом

Авалхи Римри тата Авалхи Грецири ятсемпе сӑмахсене ӑнлантарса пани // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 315–330 с.

Римлянсем ӗненнӗ тӑрӑх, вӗсем кайӑксем мӗнле вӗҫнине, кӑшкӑрнине, ҫиҫӗм ӳкнине, парне кӳрекен выльӑх ӑшчикне пӑхса турасен ирӗкне пӗлнӗ, пӗр-пӗр ӗҫ ӑнӑҫлӑ е ӑнӑҫсӑр пӗтесси ҫинчен малтанах пӗлнӗ пек каланӑ.
Помоги переводом

Хӑйне ҫавӑрса илнӗ ҫичҫӗр е сакӑрҫӗр тӑшман хушшинче, йӑлт суранланса пӗтнӗскер, купаланса выртакан вилесем хушшинче, хӑйӗн хӑрушӑ хӗҫне ҫиҫӗм пек вылятса, Спартак хӑйне тапӑнма хӑякансене пурне те амантса та суранлатса, вӗлерсе тӑчӗ.
Один против семисот или восьмисот врагов, сомкнувшихся вокруг него, весь покрытый ранами, Спартак, вращая с молниеносной быстротой свой страшный меч, поражал и валил всех, кто пытался нападать на него.

XXII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вӑл Вариний претор хӑйӗн ҫарне икӗ пая пайласа ӑссӑр ӗҫ тунине ӑнланса илчӗ, унӑн планне пӗтӗмпех тавҫӑрса илчӗ, хӑйӗн пысӑк ӑсне пула, мӗн тума кирлине ҫавӑнтах палӑртрӗ: тӑшман ҫарӗн икӗ пайӗ хушшине кӗрсе каяс та, малтан пӗрин ҫине, ун хыҫҫӑн тепӗр пайӗ ҫине ҫиҫӗм пек хӑвӑрт тапӑнса, пӗрин хыҫҫӑн теприне пӗтерсе хурас, терӗ.
Он, узнав от разведчиков, что в Трифануме расположилась лагерем часть неприятельских сил, сразу понял, какой промах сделал претор Вариний, разделив свои войска с целью захвата войск Спартака в клещи; он полностью разгадал план и маневры неприятеля и с остротой мысли, свойственной только великим умам, тотчас же сообразил, что ему надо вклиниться между обеими частями неприятельского войска и разбить последовательно, с молниеносной быстротой обе, сперва бросившись на одну, потом на другую.

XIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Римлянсен когортисем поражени тӳсни ҫинчен хыпар пӗтӗм Кампанья тӑрах ҫиҫӗм пек хӑвӑрт сарӑлчӗ, халӑха хумхатса ячӗ.
Весть о поражении когорт римлян дошла до соседних городов, по всей Кампанье поднялась сильная тревога.

XII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Пӗчӗк чӳречере ҫиҫӗм ялкӑшса илчӗ те мачча ҫинче те ҫап-ҫутах пулчӗ.
В слуховом окне сверкнула молния, осветив темный чердак.

7 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Тӑвӑл та ҫиҫӗм пек вӑйлӑ паттӑр Семен-Муромец (унӑн чышкисенчен вилӗм шӑрши кӗрет)».
Гроза и молния — силач Семен Муромец (у которого кулаки смертью пахнут)».

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Куҫхаршисене вӑл пӗр ҫӗрелле пӗрлештерсе лартнӑ, сенкер куҫӗсем ҫиҫӗм пек ялкӑшаҫҫӗ.
Брови у Васьки были грозно сомкнуты, а голубые глаза метали молнии.

Йӗннисенчен туртса кӑларнӑ хӗҫсем ҫиҫӗм пек йӑлтӑртатса илчӗҫ.
Молниями сверкнули выхваченные из ножен сабли.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эномайпа Спартак коридора чи малтан кӗрсе кайрӗҫ те склад алӑкне сыхлакан легионерсем ҫине ҫиҫӗм пек хӑвӑрт пырса тапӑнчӗҫ.
И вместе с Эномаем, войдя первым, Спартак с быстротой молнии бросился на легионеров, охранявших дверь.

X сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Сулла вилни ҫинчен хыпар Итали тӑрӑх ҫиҫӗм пек хӑвӑрт сарӑлчӗ.
Слух о смерти Суллы распространился по Италии с быстротой молнии.

VIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Тӑвӑл ахӑрашрӗ, ҫиҫӗм приёмнӑй пӳлӗме ҫине-ҫине хӑрушшӑн ҫутатрӗ, аслати сасси пӗтӗм ҫурта кисрентерчӗ, ҫумӑрпа пӑр шавлани илтӗнчӗ, ҫурҫӗртен вӗрекен ҫил алӑксем витӗр, чӳречесем витӗр, мӗнпур хушӑксем витер шӑхӑрса вӗрет.
Буря бушевала, и частые молнии наполняли приемную мрачным сиянием, ужасные рассказы грома потрясали дом до самого основания; шум града и дождя слышался с необыкновенной силой между раскатами грома, а сильный северный ветер, яростно бушуя, дул с пронзительным свистом в двери, окна, во все щели.

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Темӗскер чикрӗ, чӗркуҫҫирен пуҫласа кӑкӑр патне: ҫиҫӗм пек пуҫ патне шӑтарса кӗрсе кайрӗ…
Что-то острое и быстрое, как молния, пронизывает все мое тело от колен к груди и голове.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Вӑрман хӗрринче, унта та кунта ҫиҫӗм ҫиҫнӗ пек, хӗрлӗн курӑна, курӑна кая пуҫларӗ.
Сквозь опушку показалось что-то красное, мелькавшее там и сям.

Ну, ҫиҫӗм ҫиҫнӗ вӑхӑтра кайнӑ, ну, хӑрушӑ пулнӑ.
Ну, поехал в грозу, ну, было страшно.

Эпир курнӑҫӑпӑр-ха // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Кимӗ хӳри ҫинче ҫурӑмӗпе Костя енне тӑнӑ та вӑл сайралса пыракан ҫиҫӗм ҫутинче тӗксӗм те тӑрмаланчӑк хумсемлӗ юханшыв ҫине пӑхать.
Он приподнялся на корме спиной к Косте и при свете редеющих молний оглядывает угрюмую, лохматую реку.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Кӗрлесе тӑракан тӳпене ҫиҫӗм ҫиҫсе каскалать, ҫумӑр витерех куккӑшӗн пӗкӗрӗлсе утакан кӳлепи курӑнса каять.
Молнии полосуют гремящее небо, и сквозь дождь видна согнувшаяся фигура дяди.

Ефим Кондратьевич чӳрече енне ҫаврӑнса пӑхать, — ӑна пӗрре пӑтранчӑкрах шурӑ тӗслӗ, тепре ҫиҫӗм ҫутинче кӑвакрах курӑнакан шыв ҫапать.
Ефим Кондратьевич поворачивается к окошку, в которое хлещет то мутно-белый, то голубой при вспышках молнии поток.

Ҫиҫӗм ҫав-ҫавах кӗрлесе тӑракан тӳпене йӑр! та яр! ҫутата-ҫутата илет, ҫил ҫивӗччӗн шӑхӑрса улать, анчах Костя хӑрамасть ӗнте.
Молнии по-прежнему полосуют гремящее небо, ветер пронзительно свищет и воет, но Костя уже не боится.

Аслати те ҫиҫӗм, ну, ҫил тата — ҫакӑн пек пулать те вӑл…
Гроза как гроза. Ну, молнии, гром, ветер…

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика