Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

йӑлкӑшса (тĕпĕ: йӑлкӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сидорин хыҫӗнче тӑракан адъютантпа офицерсем, куҫ харшийӗсене хускатса илсе, пӗр-пӗрне йӑскӑн тӑлӑх арӑм ҫине кӑтартрӗҫ те, куҫӗсем хаваслӑн йӑлкӑшса хӗмлене пуҫларӗҫ.

Адъютант и офицеры, стоявшие позади Сидорина, движениями бровей указывали друг другу на разбитную вдову; в глазах их забегали веселые огоньки.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ну, куна суятӑн эсӗ! — терӗ те хытах Григорий, пичӗ савӑнӑҫлӑн йӑлкӑшса ҫуталчӗ.

— Ну уж это ты брешешь! — воскликнул Григорий, и веселое оживление прошло по его лицу.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич лаша мӑйӗнчен супнене хывса илчӗ, ӑшшӑн йӑлкӑшса кулчӗ.

Пантелей Прокофьевич снял с коня торбу, улыбнулся:

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорие курсанах унӑн ыйхӑллӑ куҫӗсем виҫесӗр савӑнӑҫӑн ӑшӑ ҫутипе йӑлкӑшса ҫунма пуҫларӗҫ те, Григорин чӗри кӑртлатса илчӗ, куҫӗ самантрах шывланчӗ.

При виде Григория заспанные глаза ее вспыхнули таким ярким брызжущим светом радости, что у Григория дрогнуло сердце и мгновенно и неожиданно увлажнились глаза.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн начарланса кайнӑ пичӗ ҫинчен кулли самантлӑха та сирӗле пӗлмерӗ, путса кӗнӗ питҫӑмартисене кӑштах хӗрлӗ тес ҫапрӗ, чире пула пысӑкланса кайнӑ куҫӗсем ача ҫуралнӑ хыҫҫӑнхи майлӑ ытла та черченнӗн те ӑшшӑн йӑлкӑшса пӑхрӗҫ.

И все время с исхудавшего лица ее не сходила улыбка, на ввалившихся щеках розовел румянец, а ставшие от болезни огромными глаза лучились такой сияющей трепетной теплотой, как будто после родов.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем ӑслӑн пӑхаҫҫӗ, карчӑк мӗн те пулин каласса чӑтӑмсӑррӑн кӗтсе, вут пек йӑлкӑшса ҫунаҫҫӗ.

Взгляд их был осмыслен и полыхал таким нетерпеливым ожиданием, что старуха что-нибудь скажет.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл пӗтӗм пичӗ-куҫӗпе йӑлкӑшса кулать, хулпуҫҫийӗсене вылятать, хӑйӑлтирех пулин те, килӗшӳллӗ ҫинҫе сасӑпа савӑнӑҫлӑ юрӑ сӑмахӗсене такмакласа, тӑпӑр-тӑпӑр ташлакаласа илет:

Он широко улыбался, поводил плечами, приплясывал, выговаривал хриповатым, но приятным тенорком слова веселой песни:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Степан киленчӗклӗн йӑлкӑшса кулчӗ.

Степан охотно улыбнулся.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шарсем вара лаша пуҫӗ ҫинче кӑнтӑрлахи ҫап-ҫутӑ шура хӗвелпе йӑлкӑшса ҫӳрерӗҫ.

И шары засверкали на голове его коня белым полуденным солнцем.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дарья, ӑшшӑн йӑлкӑшса кулса, Григорий патне пырса тӑчӗ.

Она подошла к Григорию, стала, улыбаясь.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий шӑлӗсене кӑчӑртаттарса илчӗ, лӑпкӑн йӑлкӑшса кулакан Кудинова алӑран ячӗ.

Григорий скрипнул зубами, отпустил тихо улыбавшегося Кудинова.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй ҫемҫе сухаллӑ пулнӑран-и е сӑнӗ-пичӗ ҫамрӑк хӑватпа ҫуталса хӗрелнӗрен, казакӑн куҫӗсем витӗр курӑнас пек таса кӑвак хӗмпе йӑлкӑшса ҫунаҫҫӗ.

И то ли от пушистой бороды, то ли от полнокровного румянца глаза как-то особенно прозрачно синели.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий вара телейлӗн йӑлкӑшса кулатчӗ, Петрона каллех кӑрккалла кӑрӑклатма тилмӗретчӗ, кӑркка пусалӑхӗ, курӑк ӑшӗнче хӗҫтимӗр е ҫӗтӗк ҫитса йышши япала тупсан, мӗнле хыпӑнчӑклӑн кӑлтӑртатнине чӗлхипе туса кӑтартма тархаслатчӗ.

Тогда Григорий смеялся счастливым смехом, просил еще погутарить по-индюшиному, упрашивал показать, как озабоченно бормочет индюшиный выводок, обнаруживший в траве какой-нибудь посторонний предмет вроде жестянки или клочка материи…

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каҫсерен ҫӗрлехи тӗнче шӳрлеке тӑрӑллӑ ҫара вӑрман хыҫӗнчен кӗмӗркке те хӗртнӗ хурҫӑ пек хӗрлӗ уйӑх чӑмӑрккине тӳпене улӑхтарать те, уйӑхӗ вара шӑпланнӑ хуторсем ҫинче вӑрҫӑ-харҫӑпа пушарсен юнлӑ ҫутипе тӗтреллӗн йӑлкӑшса ҫутатать.

Вечерами из-за копий голого леса ночь поднимала калено-красный огромный щит месяца, он мглисто сиял над притихшими хуторами кровяными отсветами войны и пожаров.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫак ҫынсем Балканра, Японире, Австро-Венгрипе Пруссире ҫапӑҫнӑ, халӗ ак ҫӗршыв ирӗкӗшӗн ҫапӑҫаҫҫӗ, — ҫепӗҫҫӗн йӑлкӑшса кулса, таса француз чӗлхипе каларӗ те Краснов, куҫӗсене тавӑрса хунӑ, сывлама хӑранӑ пек хытса тӑнӑ асаттесем еннелле пуҫӗпе патша пек сулса кӑтартрӗ.

Эти люди сражались на Балканах, в Японии, Австро-Венгрии и Пруссии, а теперь сражаются за свободу отечества, — сказал он на превосходном французском языке, изящно улыбаясь, царственным кивком головы указывая на дедов, выпучивших глаза, замерших без дыхания.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗри-тавра пуҫтарӑнса тӑнӑ казаксем савӑнӑҫлӑн йӑлкӑшса кулма пуҫларӗҫ.

Кругом одобрительно заулыбались.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дарья тултан нар пек хӗрлӗ кӗчӗ: именчӗклӗн йӑлкӑшса кулса, ҫӳхе тутине явлӑк вӗҫӗпе шӑлкаласа, куҫне хӗстерчӗ:

Дарья пришла с подворья румяная; конфузливо улыбаясь и утирая тонкую выпрядь губ углом завески, сощурила глаза:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишка савӑнӑҫлӑн йӑлкӑшса кулчӗ, йӗнер ҫинче вӗткеленчӗклӗн мӗштӗртетсе шуҫкалама тытӑнчӗ, анчах Степанӑн хӳхӗм ҫи-пуҫӗ, вӑл сӑмахсене таса та янӑравсӑр сасӑпа калани ӑна кӗҫех пӑлхатса пӑрахрӗ.

Мишка зацвел улыбкой, заерзал, засуетился в седле, но внешность Степана, чистый глухой выговор его смутили.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӗрлесенче, кӑмрӑк пек хура тӳпере, шутласа кӑлармалла мар нумай ҫӑлтӑр йӑлкӑшса ҫунать; уйӑх — казак хӗвелӗ — катӑлнӑ айӑкӗпе тӗттӗммӗн курӑнса, хӑйӗн шурӑ ҫутине хӗрхенчӗлӗн сапалать; ирӗклӗн сарӑлса выртакан Хуркайӑк ҫулӗ ытти ҫӑлтӑрсен ҫулӗсемпе явакланса чӑлханать.

По ночам на обугленно-черном небе несчетные сняли звезды; месяц — казачье солнышко, темнея ущербленной боковиной, светил скупо, бело; просторный Млечный Шлях сплетался с иными звездными путями.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Вӑл кухарка еннелле шиклӗн куҫ ывӑтса илчӗ те, савӑнӑҫне пытарма пултараймасӑр, Евгений патнелле телейлӗ те тӗмсӗлӳллӗ кулӑпа йӑлкӑшса утса пычӗ.

— Метнула пугливый взгляд на кухарку и, не в силах побороть радости, пошла к Евгению со счастливой просящей улыбкой.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней