Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫунтарса (тĕпĕ: ҫунтар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Каялла парӑр, — пӑшӑлтатрӗ те Факрегед ҫырӑва карттусӗ ӑшне чиксе хучӗ, — эпӗ ӑна кайран ҫунтарса яратӑп.
— Давайте ее обратно, — шепнул Факрегед и спрятал записку за подкладку фуражки, — я ее потом уничтожу.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫакӑнпа вӑл тухрӗ, анчах Давенант тӗшмӗртет ӗнтӗ: администратор судпа пӗр чӗлхеллӗ, ҫавӑнпах усал пӑтӑрмах сӑлтавӗсем пирки кирек епле ҫырса кӑтартнине те тӳрех кӗпӗрнаттӑр патне ӑсатать е ҫунтарса ярать.
С этим он ушел, но Давенант догадался, что хитрый администратор действует заодно с судом и всякое письменное изложение причин мрачной истории отправит непосредственно губернатору или же уничтожит.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Халӗ, эпӗ хамӑн ачана йӗркеллӗ ҫын евӗр вӗрентсе ҫитӗнтерес чухне, — усрав ашшӗн ҫылӑхӗсен сӗрӗмлӗ вучӗсене чухламасӑр, пурнӑҫне вӗсенче унашкал ҫунтарса яртармасӑр, — эсир сӗтеле чӑмӑрпа ҫапатӑр та мана ҫаратуҫӑ та йӗксӗк тесе ярлӑклатӑр.
Теперь, когда я мог бы воспитать своего мальчика порядочным человеком, не знающим тех чадных огней греха, в каких сжег свою жизнь его приемный отец, вы ударом кулака по столу заявляете, что я грабитель и негодяй.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Акӑ мӗн каларӗ вӑл: «Эпӗ сирӗн ывӑлӑра ӑнланатӑп, анчах вӑл лӗпӗш ҫулӑм ҫинелле вӗҫнӗн вӗҫнӗ те, вӗҫет те, юлашкинчен вара ҫунаттисене ҫунтарса ярать».
Он говорит: «Я понимаю вашего сына, но он летит и будет лететь, как бабочка на огонь, пока не спалит крылья».

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Чарӑнми тунсӑха пула Гоан мӗкӗрсех ячӗ, аллисене хытарчӗ; шӑмӑ сыпписен ӳтне вӗрен ҫунтарса пӗҫертет.
И он замычал от ненасытной тоски, напряг руки; веревки обожгли ему кожу суставов.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 339–344 с.

Кунне ҫур литр краҫҫын ҫунтарса пӗтернӗшӗнех мана ҫакӑн чухлӗ ырлӑх купи айне тумашкӑн сӑмах парса тултарма-и?..
Наобещать такую кучу благодати, только за то, что я сожгу в день пол-литра керосина.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 253–258 с.

Эпӗ ҫунтарса шӑтартӑм, тата… эпӗ Кидпа пӗрле ром ӗҫрӗм, анчах мана ҫилӗ кирлӗ мар!
Я прожег дырку, и я пил ром с Киддом, но я не хотел гнева!

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Мӑн акка вара эпӗ супӑнь хӑмпи вӗҫтерни, чӳрече каррине ҫунтарса шӑтарни пирки элеклесе паратех.
Тетя будет сплетничать, что я пускал пузыри и прожег дырку.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Вӑл камин хӗскӗчне ҫӗклерӗ те — виҫӗ хутчен сулмаклӑн ҫапса хӑйӗн моделӗнчен тӑм купи туса хучӗ, — пӗр сӑмахсӑр, тискер ахӑлтатусӑр, хӑйне ухмаха ернӗн тытмасӑр, килӗшмелле мар ҫырнӑ ҫырӑва ҫунтарса янӑ евӗр — ҫӑмӑллӑн та тӗплӗн.
Он взял каминные щипцы и тремя сильными ударами обратил свою модель в глину, — без слез, без дикого смеха, без истерики, — так толково и просто, как уничтожают неудавшееся письмо.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 147–152 с.

Кунти кварталсенче хӗрлӗ тата кӑвак хут хунарсенче ҫу ҫунтарса ҫутатаҫҫӗ; таврана ҫунӑк ҫупа ҫӳп-ҫап, ҫуллӑ тусан шӑрши сарӑлнӑ.
В туземных кварталах горели масляные фонари из красной и голубой бумаги; воняло горелым маслом, отбросами, жирной пылью.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Юратӑва, унӑн шухӑшӗпе — ҫут ҫанталӑкӑн ӗмӗрхи ултавне — тахҫанах архива памалла, романсене вара кӑвайт чӗртсе ҫунтарса ямалла.
Любовь, по его мнению, — вечный обман природы, — следовало бы давно сдать в архив, а романы сжечь на кострах.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Унтан такам каллех клуб алӑкне уҫрӗ те: «Васьлей Егорчӑ! Представительсене сана памастпӑр. Хӗрлӗ автанпа та шӳтлеме сӗнместпӗр. Асту, хӑвна та, юлташусене те вутта пӑрахса ҫунтарса ярӑпӑр. Ҫемйӳсем пирки те шухӑшлӑр, ачасем. Пире пурне те вӗлерсе пӗтереймӗр, эпир сире палласа юлатпӑрах. Ҫинех представительсен те пӑшал пур!» — терӗ хытӑ кӑшкӑрса.
Помоги переводом

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тепӗр каҫ кӳршӗ ялта вулав ҫуртне вут тӗртсе ҫунтарса янӑ.
Помоги переводом