Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑршине (тĕпĕ: шӑршӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл армути пусса илнӗ ана сыппинче курӑк ҫисе ҫӳрекен вӑкӑрсене, ҫиелтен шӑналӑк витнӗ урапана куҫ умӗнчи пек курчӗ, шӑрчӑксем янӑравлӑн чӑрӑлтатнине илтрӗ, армутин ӑша лӗклентермелле йӳҫӗ шӑршине сывларӗ…

Она отчетливо видела быков, пасущихся на полынистой меже, арбу с раскинутым над ней пологом, слышала трескучий звон кузнечиков, вдыхала приторно-горький запах полыни…

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична вӗсем шӑплана пӗлмесӗр чӑрлатнине итлесе выртрӗ, хӗвелпе ӑшӑннӑ курӑкӑн курницӑна варкӑшса кӗнӗ шӑршине туйрӗ те, ун куҫӗ умне август уйӑхӗнчи хӗвел ӗнтсе янӑ ҫеҫенхир, ылтӑн тӗслӗн йӑлтӑртатакан тулӑ хӑмӑлӗ, кӑвак янкар карса илнӗ ҫап-ҫутӑ сенкер тӳпе самантлӑха темле тӗлӗкри майлӑраххӑн тухса тӑчӗҫ…

Ильинична прислушалась к их неумолчному звону, уловила проникший в горницу запах нагретой солнцем травы, и перед глазами ее на миг, как видение, возникли опаленная солнцем августовская степь, золотистая пшеничная стерня, задернутое сизой мглой жгуче-синее небо…

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Темӗнле ют ҫӗрсен шӑршине хӑваласа килет вӑл ҫыран хӗррине.

Запах неведомых чужих земель нес он к берегу.

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӑх ушкӑнӗ хушшинче, така ҫӑвӗн тутлӑ шӑршине тӑраниччен шӑршлакаласа, Григорипе Рябчиков причал ҫумӗнче тӑракан пысӑк транспорт пӑрахучӗн кӗпер-пусми патне пырса тухрӗҫ.

Нанюхавшись в толпе пресных запахов бараньего сала, Григорий и Рябчиков подошли к самым сходням стоявшего у причала большого транспортного парохода.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӗҫлесе ывӑннӑ хыҫҫӑн Пантелей Прокофьевич, курткине хывса хурса, касса купаланӑ шанкӑ ҫине ларчӗ те, шанса кайнӑ ҫулҫӑсен тӑкӑсрах шӑршине йӗтӗмленсе ҫӑтнӑ май, ҫӳхе кӑвак тӗтрепе пиеленнӗ инҫетри пӗлӗт хӗрри еннелле, юлашки илемӗпе йӑлтӑртатса ҫуталакан аякри вӑрманӑн кӗр кунӗсем ылтӑнланӑ картисем ҫинелле чылайччен сӑнаса пӑхрӗ.

Наработавшись, Пантелей Прокофьевич снял куртку, присел на ворох нарубленного хвороста и, жадно вдыхая терпкий запах увядшей листвы, долго глядел на далекий горизонт, повитый голубой дымкой, на дальние перелески, вызолоченные осенью, блещущие последней красотой.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эпир, шӑршине хӑнӑхнӑ та, туймастпӑр ав.

— А мы принюхались и не чуем.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Типӗ ӑшӑ ҫил ҫеҫенхиртен ҫеҫкене ларнӑ чапӑрӑн пылак шӑршине варкӑштарса килет, улӑхра йӗпе курӑкӑн, юшкӑн тӑприпе нӳрӗ сывлӑшӑн уҫӑ шӑрши кӗрет, карӑшсем шӑплана пӗлмесӗр авӑтаҫҫӗ, ҫыран хӗрринчи вӑрмана вара; юмахри майлах, тӗтрен кӗмӗл укаллӑ пурҫӑнӗ карса илнӗ.

Со степи сухой и теплый ветер несет к жилью медвяные запахи цветущего чабреца, а в займище пресно пахнет влажной травой, илом, сыростью, неумолчно кричат коростели, и прибрежный лес, как в сказке, весь покрыт серебристой парчою тумана.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шӑпах ҫак кӗске самант хушшинче, чечеке куҫҫуль витӗр тинкерсе пӑхса, унӑн тунсӑхлӑ шӑршине шӑршласа ларнӑ вӑхӑтра, Аксиньйӑна темшӗн ҫамрӑк чухнехи пурнӑҫӗпе хӑйӗн вӑрӑм та телей-савӑнӑҫран ытла та хӑрӑнчӑк пӗтӗм кунҫулӗ аса килчӗ.

И почему-то за этот короткий миг, когда сквозь слезы рассматривала цветок и вдыхала грустный его запах, вспомнилась Аксинье молодость и вся ее долгая и бедная радостями жизнь.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Савӑнӑҫлӑн кулкаласа тата тутине сасӑсӑр мӗкӗлтеттерсе, вӑл ыттисем хушшинче пит курӑнсах кайман, ячӗ-шывӗ те ҫук сенкер кӑвак чечексен тунисене хуллен хыпашларӗ, унтан шӑршласа пӑхма тесе, хулӑнланса пыракан пӗвӗпе кӑштах пӗкӗрӗлчӗ те сасартӑк ландыш чечекӗн чуна тунсӑхлаттаракан черчен шӑршине туйрӗ.

Улыбаясь и беззвучно шевеля губами, она осторожно перебирала стебельки безыменных голубеньких, скромных цветов, потом перегнулась полнеющим станом, чтобы понюхать, и вдруг уловила томительный и сладостный аромат ландыша.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Пулӑ шӑршине тӳсейместӗн пулсан, апла сан, Аникей, ӑшунта шӗвӗрӗлчен пур, хайхи.

— Стало быть, Аникей, в тебе глиста есть, что ты рыбьего духа не терпишь.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пробатов киленсе урисене тӑсса хучӗ, типекен тыррӑн мӗн ачаран пӗлекен пылак шӑршине темиҫе минут хушши сывласа выртрӗ.

С наслаждением вытянув ноги, Пробатов несколько минут лежал, вдыхая знакомый с детства бражный запах сохнущего зерна.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мӗн тери хаклӑ уншӑн хӑйӗн хутланчӑкӗсем хушшинче ӗнтӗ виҫӗ уйӑх хӗр ӳчӗн утӑ шӑрши майлӑ уҫӑмсӑр шӑршине упракан ҫав пӗчӗкҫӗ тутӑр!

И крохотная утирка, три месяца хранившая в своих складках невнятный, как аромат сена, запах девичьего тела, была ему так несказанно дорога!

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урапаран кӑкарнӑ шурӑ пуҫлӑ тур лаша сӗлӗ шӑршине сисрӗ те, пуҫӗпе михӗ патнелле туртӑнса, ӑна кӗтессинчен ҫыртса илчӗ.

Привязанный к бричке гнедой белолобый мерин учуял овес, потянулся к чувалу, куснул угол.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӑмсана кӳ пырса ҫапнӑ сӑмакунпа тӑвар каснӑ пулӑн хӗрӳ шӑршине туйса, выҫса ҫитнӗ Прохор ирӗксӗр ҫӗртен чарӑнса тӑчӗ.

Резкий запах самогона и солонцеватый душок просоленной рыбы заставили проголодавшегося Прохора остановиться.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тепӗр ҫур сехетрен вара кӑнтӑр ҫине таҫта вӑтӑр-вӑтӑр пилӗк ҫухрӑмра ахӑрашакан пушар енчен Гетман шляхӗ ҫине ӗнӗк-ҫунӑкӑн сехрене хӑпартакан йӳҫек шӑршине вӑркӑштарса килчӗ.

А через полчаса на Гетманский шлях южный ветерок принес прогорклый и тревожный запах гари с пожара, бушевавшего в тридцати пяти верстах от шляха по чирским хуторам.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сывлӑш тирек йывӑҫҫисен ӑша леклентерекен пылак шӑршине тулнӑ.

Приторно-сладким клейким запахом тополей был напитан воздух.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑван килӗн ачаранпа пӗлнӗ, чуна хумхантаракан шӑршине сывласа илсе, Григорий ыйтрӗ:

Вдохнув с детства знакомый, волнующий запах родного жилья, Григорий спросил:

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫил тусан пек вӗтӗ шыв сирпӗнчӗкӗсене, анаталла хӑватлӑн ыткӑнса юхакан Донӑн тӑварсӑр шӑршине варкӑштарса килчӗ.

Ветер нес мельчайшую водяную пыль, пресный запах с Дона, могущественным потоком устремлявшегося в низовья.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анат енчен вӗрекен ҫил чуна ҫӗклентерекен нӳрӗ варкӑш, ҫӗршӗнекен ҫулҫӑсемпе йӗпе йывӑҫсен хӗрхӳ шӑршине илсе килет.

Низовой ветер нес бодрящую сырость, терпкий запах гниющей листвы и мокрого дерева.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ирӗлнӗ хура тӑпран авалтанхи шӑршипе ҫамрӑк курӑкӑн ӗмӗр ҫӗнӗ шӑршине ҫӑран сӑрхӑнтаракан ҫеҫенхир, кӑштах симӗсленнӗскер, хӑйӗн пӑхса ытарма ҫук илемӗпе чуна эпеклесе илӗртрӗ.

Несказанным очарованием была полна степь, чуть зазеленевшая, налитая древним запахом оттаявшего чернозема и вечно юным молодой травы.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней