Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫиҫӗм сăмах пирĕн базăра пур.

ҫиҫӗм (тĕпĕ: ҫиҫӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Сӑмахран, ҫурта ҫулӑмӗ, электричество лампинче ҫунакан пралук, ҫумӑр пӗлӗчӗ хушшинчен сирпӗнсе тухакан ҫиҫӗм — ҫавсем пурте ҫутатаҫҫӗ.
Светится пламя горящей свечи; светится добела нагретая нить электрической лампочки; светится молния, проскакивающая среди туч.

Мӗн вӑл ҫӑлтӑр, мӗн вӑл планета? // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Зевс вӗсем енне ҫиҫӗм пӑрахнӑ та, Фаэтон вилсе урапи ҫинчен ӳкнӗ.
Зевс бросил в Фаэтона молнию, и юноша мертвым свалился с колесницы.

Фаэтон халапӗ // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ҫиҫӗм ҫиҫнисем пӳлӗме ялтлатса кӗрсе, ӑна тӗлӗнмелле ҫутӑпа тултарчӗҫ.
Отблески зарниц вторгались в комнату, заливая её призрачным светом.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Уйсем ҫинче ҫиҫӗм ҫиҫе-ҫиҫе илсе, пӗлӗте ҫурра таран ҫутатать, тӳпе тӑрӑх витӗр курӑнакан хӗрлӗрех ҫутӑ сарӑлса кайсан, уйӑх хӑравҫӑн кӑрт та кӑрт сиксе илнӗн туйӑнчӗ.
Над полями вспыхивали зарницы, обнимая половину небес; казалось, что луна испуганно вздрагивает, когда по небу разольётся прозрачный, красноватый свет.

Акӑ каллех ҫиҫӗм йӑлтӑртатса илнӗ.
Но вот ещё раз сверкнула молния.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ҫиҫӗм ҫуттинче Коля сукмак хӗрринче чӑрӑш турачӗсенчен тунӑ хӳшӗ ларнине курнӑ.
Коля увидел, что у тропинки стоит шалаш из еловых веток.

Йӑлтӑртатса ҫиҫӗм ҫиҫсе янӑ та вӑрмана ҫутатнӑ.
Молния, сверкнув, осветила лес.

Ҫиҫӗм ҫиҫнӗ.
Сверкала молния.

Коля каҫпа ҫиҫӗм ялтӑртатса ҫиҫнипе тата аслати кӗмсӗртеттернипе ҫеҫ вӑраннӑ.
И Коля проснулся только вечером. Он проснулся оттого, что загремел гром и ярко сверкнула молния.

Аслати авӑтать, ҫиҫӗм ҫиҫет
Гремит гром, и сверкает молния

Постра тӑракан городовой васкасах шӑхӑрса ячӗ; тахҫантанпах кӗтсе тӑнӑ сигнала илтсен, ытти постсенчи городовойсем те шӑхӑрса янӑ, ҫав сигнал Страстной монастырь кил картине ҫиҫӗм пек ҫитнӗ, — вара утса пыракан студентсем хыҫҫӑн жандармсен эскадронӗ сиккипе чуптарнӑ, вӗсем хыҫҫӑн сумцӑсем те: вӑя хӗрхенме кирлӗ пулман, мӗншӗн тесен студентсен пӗчӗк ушкӑнӗсӗр пуҫне никампа та ҫапӑҫмалли ҫук.
Постовой городовой немедленно свистнул; долгожданный сигнал был подхвачен другими постовыми, молниеносно донесся до Страстного монастырского двора, — и в угон удалявшейся студенческой кучке на рысях пошел жандармский эскадрон, а следом за ним сумцы: беречь силы было незачем, поскольку, кроме этого десятка студентов, некого было атаковать.

XI сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Самолётсем ҫиҫӗм пек хӑвӑрт вӗҫсе иртсе кайрӗҫ, сывлӑшра кӗҫех шӑп пулчӗ.
Самолеты пронеслись стремительно, и в воздухе стихло.

XIX сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Хӑй юлашки вӑхӑтра тӳссе ирттернисем пуҫра ҫиҫӗм пек вӗлтлетсе иртрӗҫ.
Молнией проносилось в голове его все пережитое за последнее время.

XVII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Чарӑннӑ пулсан та, мӑнтӑркка пӗлӗтсем тӳпере ҫаплах катрамланса йӑсӑрланаҫҫӗ, хутран-ситрен ҫиҫӗм ҫуталса ҫиҫет; пирӗн пуҫ ҫинче татӑк-кӗсӗк таса пӗлӗтсем те курӑнаҫҫӗ, кӑшт-кашт ҫӑлтӑрсем те пур…
В отдалении еще толпились тяжелые громады туч, изредка вспыхивали длинные молнии; но над нашими головами уже виднелось кое-где темно-синее небо, звездочки мерцали сквозь жидкие, быстро летевшие облака.

Бирюк // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 148–157 с.

Эпӗ пуҫа ҫӗклерӗм, ҫиҫӗм ҫутатнӑ хушӑра пӗр пӗчӗкҫӗ пӳрт курӑнчӗ, вӑл пӳрт ҫатантан авса тытнӑ пысӑк картиш варринче ларать.
Я поднял голову и при свете молнии увидал небольшую избушку посреди обширного двора, обнесенного плетнем.

Ҫиҫӗм ҫиҫнӗ хыҫҫӑнах аслати хаяррӑн кӗмсӗртетсе ҫапрӗ.
Трескучий и короткий удар грома раздался тотчас вслед за нею.

Шурӑ ҫиҫӗм ҫуттинче леҫнике пуҫ тӳпинчен ури тупанӗ таранах курма май пулчӗ.
Белая молния озарила лесника с головы до ног.

Ҫиҫӗм ҫиҫнӗ вӑхӑтра ҫул ҫинче сасартӑк пӗр вӑрӑм мӗлкӗ курӑнса кайрӗ.
Как вдруг, при блеске молнии, на дороге почудилась мне высокая фигура.

Ҫиҫӗм тапхӑр-тапхӑр вӑйлӑн ҫиҫсе йӗри-тавралӑха янкӑрах ҫутатать.
Сверкнула молния.

Хӑрушӑ та уҫӑмсӑр шухӑшсем ҫиҫӗм пек вӗлтлетсе иртрӗҫ.
Проносились неясные и тревожные обрывки мыслей.

IX сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика