Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Тарӑн сăмах пирĕн базăра пур.
Тарӑн (тĕпĕ: тарӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Григорий шинельне хыврӗ те, винтовкине предохранитель ҫине лартса, пӗлтӗрхи тӗссӗр кӑвак хыт хура тӗмӗсемпе шӑртланакан тарӑн мар ҫыран хӗррипе шуса кайрӗ.

А Григорий снял шинель, поставил винтовку на предохранитель и пополз по мелкому ярку, щетинившемуся прошлогодним серым бурьяном.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каргински хыҫӗнче, тарӑн айлӑмра ҫуталса выртакан Рогожкин пӗвинче, пӗр кӗтӳ канма анса ларнӑ тикӗш ишсе ҫӳрет.

За Картинской, в Рогожкинском пруду, лежавшем в глубокой котловине, густо плавали присевшие на отдых казарки.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗҫпе тураса тӑкнӑ ҫӗр хӗрӗх ҫичӗ хӗрлӗармееца, Григорий хушнипе, Каргинскипе Архиповка ҫыннисем Забуруннӑй хӗрринчи пӗр ланкашкана ҫекӗлсемпе тата пакурсемпе сӗтӗрсе кайса пӑрахрӗҫ те тарӑн мар шӑтӑк чавса пытарчӗҫ.

По приказу Григория, сто сорок семь порубленных красноармейцев жители Каргинской и Архиповки крючьями и баграми стащили в одну яму, мелко зарыли возле Забурунного.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫуркуннесенче ту-сӑрт ҫинчен кӗрлесе-шавласа анакан сарӑ хӗрлӗ шыв, катрам чулсене йӑвантарса, ҫырма тӗпӗнче пысӑк та тарӑн лакӑмсем алтса хӑварать, хӗрлӗ тӑм сийӗсене ишӗлтерет, ҫыран хӗррисене ҫисе ланкашкалантарать, шыв ҫулӗсем уҫать.

Весной рыжий поток нагорной воды, ворочая самородные камни, вымывает в теклине ямины, рушит пласты красной глины, в стенах яра роет углубления и проходы.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑпах ҫав вырӑнта халь, ҫак тӗксӗм ҫутӑ сӑрӑхтаракан хӗл кунӗнче, юланутлӑ сотньӑсем тарӑн шырлансем патӗнчи юр тӑрӑх сапаланчӗҫ, коноводсем утсене ҫырма тӗпне илсе анчӗҫ.

В этот тусклый зимний день на снегу возле глубоких Яров спешивались конные сотни, рассыпались цепи, коноводы отводили под прикрытие лошадей.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пуринчен ытла Кудинов вӗсене, хӑй пӗтӗм чунӗ-юнӗпе казак пулнӑ май; казаксем хушшине тарӑн тымар яни, хӑйне пачах мӑн кӑмӑллӑ тытма, тивӗҫсӗр ҫӗкленсе кайнӑ каппайчӑк офицерсем пек пуҫа каҫӑртма пӗлменни килӗшнӗ.

А главное, глубоко уходил корнями Кудинов в толщу казачества, откуда шел родом, и был лишен высокомерия и офицерской заносчивости, обычно свойственной выскочкам.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юрӗ тарӑн унта.

Лежал там глубокий снег.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑр ҫинче юр сӗлкӗшленсе кайнӑ, ут чӗрнисем айӗнчен шыв тумламӗсемпе йӗпе чӑмаккасем чӑвӑшлатса сирпӗнеҫҫӗ, ҫуна тупань тимӗррисем юр ҫине тарӑн йӗр хӑвараҫҫӗ.

На льду стоял наслуз, из-под конских копыт, шипя, летели брызги и комья, подреза полозьев чертили глубокие борозды.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах Алешка ун ҫине алӑ кӑна сулчӗ, тарӑн ҫӗвӗклӗ питҫӑмартине туртӑнтарса, куҫне мӑч-мӑч хупкаласа, майдан еннелле ҫаврӑнса тӑчӗ.

Но тот отмахнулся от него, дергая изуродованной щекой, мигая, стал лицом к майдану.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лӑпкӑн чӳхенекен тарӑн авӑрсенчен юхса сарӑлать Дон.

Из глубоких затишных омутов сваливается Дон на россыпь.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Асли Иван Алексеевича хураллама юлчӗ, ӑна тӳрех татса каларӗ: «Санпа пӗрле ларатӑп, атту, мур пӗлет-и, тытӑн та тухса тарӑн!» — ыттисене лавсем тупма ячӗ.

Старшой остался караулить Ивана Алексеевича; так ему и заявил: «Посижу с тобой, а то ты, не ровен час, сбежишь!» — а остальных направил добывать подводы.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевичӑн тарӑн путӑклӑ янахӗ чӗтренсе илчӗ.

У Ивана Алексеевича дрогнул продавленный дыркой подбородок.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ун тӗлӗнче, хаваслӑн чӗтренсе, шурӑмпуҫ шевли йӑлкӑшать, хурарах кӑвак пӗлӗтӗн ҫав тери тарӑн авӑрӗнче вара тӗпӗ курӑнса кайнӑ пек пулчӗ: чӑн тӳпере илӗм-тилӗм чухнехи тӗтреллӗ шупка сенкер ҫутӑ вылярӗ, хӗррисенчен сӳнсе пыракан сапаланчӑк ҫӑлтӑрсем мӗлтлетсе чӗтренчӗҫ.

Над ним отрадно и трепетно сияла утренняя зарница, и в глубочайшем провале иссиня-черного неба, как в Дону на перекате, будто показалось дно: предрассветная дымчатая лазурь в зените, гаснущая звездная россыпь по краям.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑтаннипе хӗремесленсе кайнӑскер, унӑн ҫеҫенхирти пусӑ пек тарӑн кӗсйине читнай чиксе ячӗ.

Краснея от смущения, сунула пышку ему в глубокий, как степной колодец, карман шинели.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аялта, тарӑн вар тӑрӑх, хӗрлӗ ҫӳҫесем, каврӑҫсемпе тирек йывӑҫҫисем ҫӑп-ҫӑра ашкӑрса кайнӑ.

Внизу, по падине, густо толпились вербы, ясени и тополя.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хутор витӗр тарӑн мар ҫырма туса иртекен юханшыв хӗрринчи хӗрлӗ ҫӳҫесен нӳрӗ сулхӑнӗнче Григорий казаксене утсем ҫинчен антарчӗ.

Григорий спешил казаков в сыроватой тени верб, возле ручья, промывшего через хутор неглубокий ярок.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Улӑп тӑпри те пулин куҫ ытамне кӗнӗ тарӑн тӗлӗкри пек, темле ытла та тӗлӗнмелле те уҫӑмсӑррӑн кӑвакарса палӑрать…

Даже курган синеет на грани видимого сказочно и невнятно, как во сне…

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Салтак тарӑн шӑтӑк тӗпӗнче выртнӑ.

Лежит солдат на дне пропасти.

Шуйттан кӗперӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Унсӑр пуҫне Измаил йӗри-тавра тарӑн канав чавнӑ, ҫӳллӗ вал ҫӗкленсе тӑнӑ.

А кроме того, шел вокруг Измаила глубокий ров и поднимался высокий вал.

Измаил // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Тул ҫутӑличчен отряд хӗрӗх ҫухрӑм кайнӑ, тарӑн юхан шыв ҫыранне ҫитсе вырнаҫнӑ.

До рассвета прошла суворовская сотня все сорок верст и оказалась на берегу глубокой реки.

Шутлама мар, ҫӗнтерме килнӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней