Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫисе (тĕпĕ: ҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ пырӑп та Нина Капитоновна патне, умне укҫа пӑрахса калӑп: «Акӑ илӗр ҫакна сирӗн патӑрта ҫисе пурӑннӑшӑн», тейӗп.

Я приду к Нине Капитоновне, брошу ей деньги и скажу: «Вот, возьмите за все, что я съел у вас».

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл пӗрре тытсах мӗн ҫимеллине веҫ ҫисе ярать.

Он мог в три приема выхлебать всю манерку.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Степа Иванов, страус пек, темӗн ҫисе те ҫӗртме пултаратчӗ, вӑл пуринчен те тулличчӗ, ыттисем пӗтсе кайнӑччӗ, чирле пуҫларӗҫ, хал та чакнӑҫемӗн чакса пычӗ.

Кроме Степы Иванова, который, как страус мог переварить что угодно, мы худели, болели и чувствовали себя очень плохо.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кашни «коммунӑн» хӑйӗн председателӗ пур, хӑйӗн кӑвайти те, продукт фончӗ пур — паян мӗн ҫисе ярайманни ырана юлать.

У каждой «коммуны» свой председатель, свой костер и свои запасные фонды, — то, что по каким-либо причинам не съедено сегодня и осталось на завтра.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кук капитана ҫисе ярас теекен индеецсем пек, шартлатса ҫунакан вут ҫине пӗр чӗнмесӗр пӑхса тӑратпӑр.

Как индейцы, готовые съесть капитана Кука, мы молчим и смотрим на огонь.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ну, ваше благородие, паллӑ ҫын пулмалла вара вӑл: апата ларчӗ те хӑех икӗ ӑшаланӑ сысна ҫури ҫисе ячӗ; мунчара ҫав тери вӗри ҫапӑнать: Тарас Курочкин та чӑтаймарӗ, милӗкне Бикбаев Фомкӑна пачӗ те, сивӗ шывпа ҫӑвӑнса аран-аран уҫӑлчӗ.

Ну, ваше благородие, по всему видно, что персона знатная: за обедом скушать изволил двух жареных поросят, а парится так жарко, что и Тарас Курочкин не вытерпел, отдал веник Фомке Бикбаеву да насилу холодной водой откачался.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпир, ним шарламасӑр апат ҫисе, сӗтел хушшинчен ытти чухнехинчен васкарах тухрӑмӑр.

Мы отужинали молча и встали из-за стола скорее обыкновенного.

Улттӑмӗш сыпӑк. Пугачевщина // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ҫул ҫинче эпир Энскран илсе тухнӑ япаласене пурне те тенӗ пекех улӑштарса, ҫисе ятӑмӑр.

Дорогой мы продали, променяли и проели почти все, что было взято с собой из Энска.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав тӑватӑ тенкӗ ҫурӑ укҫана пасарта витӗнкӗҫ йӑтса ҫӳренӗ хушӑрах ҫисе ятӑмӑр.

Как раз эти четыре с полтиной мы проели, пока таскались по рынку с одеялом.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Хӗрарӑмсем ӑна ҫисе яраҫҫӗ ӗнтӗ, — терӗ вӑл.

— Его бабы загрызут, — сказал он мрачно.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах унти йӗкехӳресем пӗрре те кунти пек мар, вӗсем кролик пек курӑк ҫисе пурӑнаҫҫӗ.

Но это совсем другое: они едят траву, вроде кроликов.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл кулса ячӗ, ҫӗрулмине ҫисе пӗтерчӗ те каллех йӗме тытӑнчӗ.

Она засмеялась, доела картошку и снова начала плакать…

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шурӑ пур пекех шуралса кайнӑскер, вӑл ывӑннипе ерипен кӑна ҫисе ларатчӗ, Гаер та унӑн хура куҫӗсене курсан, кӑштах салхулланнӑ пек пулатчӗ.

Белая, как мел, от усталости, она медленно ела, и даже Гаер немного робел, встречаясь с ее черными из подлобья глазами.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн ҫав вӑхӑтра ӑна ҫисе ярайман пӑтӑ турилккипе мӑнтӑр питӗнчен перес килсе кайрӗ!

Как мне хотелось бросить в это толстое лицо тарелку с недоеденной кашей!

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Фортецире пурнатпӑр, Ҫӑкӑр ҫисе, шыв ӗҫсе; Вӗри кукӑль ӑмсанса Тӑшман килсе перӗнсен, Хӑна тума пӗлӗпӗр, Тупасене картечьпе Авӑрласа перӗпӗр…

Мы в фортеции живем, Хлеб едим и воду пьем; А как лютые враги Придут к нам на пироги, Зададим гостям пирушку: Зарядим картечью пушку.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк. Крепость // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Грушницкий бал иртичченех княжнана йӗрлерӗ, е унпа хирӗҫ тӑрса ташларӗ вӑл, е пӗрле ҫӳрерӗ; вӑл ӑна куҫпа ҫисе ярасса ҫитрӗ, ассӑн сывлать, йӑлӑнса та ӳпкелешсе йӑлӑхтарать.

Грушницкий целый вечер преследовал княжну, танцевал или с нею, или вис-Е-вис; он пожирал ее глазами, вздыхал и надоедал ей мольбами и упреками.

Июнӗн 5-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Анчах Грушницкий вара чавсипе рояль ҫине таянсах ӑна куҫпа ҫисе ярассӑн пӑхса тӑчӗ, ҫурма сассипе вӑл минутсерен ӑна ҫапла калать:

Зато Грушницкий, облокотясь на рояль против нее, пожирал ее глазами и поминутно говорил вполголоса: «Charmant! délicieux!

Майӑн 23-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Анне вӗҫӗмренех калаҫрӗ, атте вара пӗр чӗнмесӗр, ӳсӗре-ӳсӗре, хутран-ситрен кӑна мӑйӑхне шӑлкаласа апат ҫисе ларчӗ.

Мать говорила и говорила, а он молча ел и только откашливался изредка да вытирал усы.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир виҫҫӗмӗшне — хура ҫырла кӗселне ҫисе ярсан (кунта ӑна темшӗн «тӑвӑл пӗлӗчӗ» тесе ят панӑ), вӑл манран: — Эсир ӑҫта ҫӗр выртатӑр?

Когда мы доели третье черничный кисель, называвшийся здесь «грозовые облака», он меня: Вы, собственно, где ночуете?

Юлашкинчен калани // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Эх, хыҫӑттӑмӑр та эпир вӑл «рихтгофенсене»! — шавлӑн калаҫса ларчӗ Петров столовӑйра, ирхи апата васкавлӑн ҫисе.

Эх, и дали бы мы чесу этим самым «рихтгофенам»! — ораторствовал Петров в столовке, торопливо проглатывая свой завтрак.

5 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней