Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Тарӑн сăмах пирĕн базăра пур.
Тарӑн (тĕпĕ: тарӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сивӗ те уҫӑ сывлӑшпа кӑкӑр тулли сывласа, Корней тарӑн ҫырма икӗ енӗпе сарӑлса выртнӑ Черемшанкӑн урамне тинкерсе пӑхрӗ, кашни сас-чӗве хӑлхине тӑратса итлерӗ.

Жадно дыша морозной свежестью, Корней пристально вглядывался в раскинувшуюся по обе стороны глубокого оврага улицу Черемшанки, прислушивался к каждому звуку.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тарӑн юр ҫинчи йӗр тӑрӑх машинӑ кивӗ юпасем патне ҫитрӗ.

По проложенной в глубоком снегу колее машина прошла до старых столбов.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑс пама тытӑнӗ те — каялла лагере тухса тарӑн!..

Такую мораль начнет читать — обратно в лагерь сбежишь!..

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лузгин доклад тунӑ чухне ун ҫырмалли нимӗн те ҫук ӗнтӗ, анчах вӑл ячӗшӗн сӗтел ҫине пӗшкӗнет те кас-кас тарӑн шухӑша путать, качи пӳрнине чармакласа, тачка кантур кӗнеки ҫине темскер ҫыра-ҫыра хурать.

Писать ему, пока Лузгин делал доклад, было нечего, но он для виду склонялся над столом, глубокомысленно задумывался и, оттопырив мизинец, что-то писал в толстую конторскую книгу.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӑр-тӑр чӗтрекен машинӑ, тарӑн лакӑм урлӑ каҫма хӑтланса, темиҫе хут та карт-карт туртӑнса илчӗ, айӗпе типӗ ҫӗре хыртарчӗ те чарӑнса ларчӗ.

Машина, дрожа от напряжения, сделала несколько рывков, пытаясь выскочить из глубокой выбоины, скребнула низом сухую землю и остановилась.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл унтан Игнат Савельевич, сылтӑм аллин чаркаланӑ пӳрнисемпе тарӑн чей чашки тытса, тутисене чаплаттарса, шыва мӗнле ӗмнине шиклӗн пӑхнӑ.

Он со страхом смотрел оттуда, как Игнат Савельевич, примостя на растопыренных пальцах правой руки глубокое блюдце, сосал, причмокивая, воду.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иртнӗ ҫулта историре тарӑн йӗр хӑварнӑ мероприятисен шутне Тутарстан Республикинчи Чӑваш наципе культура автономийӗн VII конференцине кӗртес килет, культура аталанӑвӗнчи пӗлтерӗшӗ унӑн пысӑк.

Помоги переводом

Пӗрле пулар! // Константин Яковлев. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836)

Ӗнтрӗк Бахолдинӑн пит-куҫне тӗксӗмлентернӗ, ҫавӑнпа унӑн тарӑн куҫ шӑтӑкӗсем, путса кӗнӗ пит ҫӑмартисем, янах айӗнчи пӗркеленнӗ ӳчӗ тата лайӑхрах палӑрать.

Сумрак утяжелял лицо Бахолдина, подчеркивал глубокий провал глазниц, ввалившиеся щеки и дряблый мешочек под подбородком.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тарӑн куҫ лупашкисем, унта хура шыв юхса тулнӑ пек, тӗттӗмӗн курӑнаҫҫӗ, пуҫӗ кӑпӑшка минтер ҫинче, ӑна пӗркелентермесӗр, ҫӗкленнӗ евӗр выртать.

В глубоких глазницах скопились тени, будто натекла туда темная вода, голова на пышной подушке, не собирая складок, покоилась почти невесомо.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унӑн куҫ харшисем айне тарӑн путса кӗнӗ куҫӗсем Коробин ҫине паҫӑрхи пекех сиввӗн пӑхрӗҫ, анчах сассинче темскер ҫӗнни, тархасласа ыйтни илтӗнчӗ.

Хотя глаза ее по-прежнему смотрели на Коровина с явным недоброжелательством, в голосе зазвучало что-то новое, почти умоляющее.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тарӑн ланкашкасем тӗлӗнче машинӑ силленсе, кисренсе илчӗ, анчах Пробатов пуҫӗнче арӑш-пирӗш шухӑшӗсем пӑтраннӑ пирки ҫакна сисмерӗ, хӑйӗн яланхи йӑлипе ҫил кантӑкӗ умӗнче авӑнчӑк тимӗр хӑлӑпран тытса пычӗ.

Машину покачивало, встряхивало на глубоких рытвинах, но Пробатов не чувствовал ее резких толчков, захваченный потоком беспорядочных мыслей, по привычке держась за гнутую железную скобу перед ветровым стеклом.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун умӗнче ватса пӗтернӗ, ланкашкаллӑ, тарӑн урапа йӗриллӗ йывӑр ҫул мар, тикӗс те сарлака шоссе сарӑлса выртать тейӗн ҫав.

Словно перед ним расстилалось ровное и широкое шоссе, а не развороченная, в рытвинах и глубоких колеях, трудная дорога.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах ҫынсене командӑ парас йӑла вӑрҫӑ иртсе кайсан та пӗтмен, ҫум курӑк пекех, вӑйлӑ та тарӑн тымар янӑ.

А привычка командовать людьми осталась, пустила, как сорняк, цепкие и глубокие корешки.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сентре ҫинче ачасем паҫӑрах шӑпланнӑ ӗнтӗ, халь кӑна пӗтӗм пӳрте илтӗнмелле харлаттаракан Егор пӗр тикӗс те тарӑн сывлама пуҫларӗ, чӳречене тӗттӗм каҫ хупӑрласа илчӗ, ыйӑхлаттаракан шӑплӑхра ҫӑвӑнчӑкран шыв пӑнт-пӑнт тумласа тӑрать.

Давно угомонились на полатях ребятишки, могучий храп Егора перешел в ров— глубокое дыхание, непроглядная тьма льнула к окнам, в сонливой тишине звучно капала из рукомойника вода.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӑт шухӑшласа пӑх, — Егор ун ҫине лӑпкӑн, тарӑн шухӑшлӑн пӑхрӗ.

— А вот посуди, — Егор остановил на ней спокойный вдумчивый взгляд.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑш-пӗр ҫуртсем нумай ҫулсем хушши хӑш вырӑнта ларнине лайӑх пӗлнӗ ҫӗртех халӗ Корней вӗсене тупаймарӗ, ҫуртсем хушшинчи янкӑ вырӑнта — снаряд шӑтӑкӗ пек тарӑн шӑтӑк, ӑна ҫӑра тал пиҫен пусса илнӗ…

Иного дома Корней и вовсе не находил, хотя хорошо помнил, что он стоял на том месте многие годы; в просвете между домами угадывалась глубокая, как воронка от снаряда, яма — ее дремуче глушил чертополох…

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сулахай ҫырана каҫса килнӗ казаксем позицилле ҫапӑҫусене хатӗрленчӗҫ: васкасах траншейӑсем чаврӗҫ, тирек, хӗрлӗ ҫӳҫе, юман йывӑҫӗсене касрӗҫ, пӑчкӑсемпе татрӗҫ, блиндажсем турӗҫ, пулеметсем валли тарӑн мар шӑтӑксем чаврӗҫ.

Переправившиеся казаки готовились к позиционным боям: спешно рыли траншеи, рубили и пилили тополя, вербы, дубы, устраивали блиндажи и пулеметные гнезда.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мӑн Кӑмрӑк витӗр тухакан ҫул пӗр вырӑнта хӑмӑр кӑвак тӗслӗ лаптак чултан купаланӑ хӳме ҫумӗнчен ҫаврӑнса иртет, унтан тӑруках Дон еннелле пӑрӑнать те тарӑн мар тип ҫырмари пӗрене сарнӑ кӗпер патнелле анса каять.

Дорога по Большому Громку в одном месте шла мимо огорожи, сложенной из серого камня-плитняка, а потом круто заворачивала к Дону, спускалась в неглубокий суходольный ярок, через который был перекинут бревенчатый мост.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

2-мӗш батальон командирӗ — тӳрккес латыш — тарӑн лачакана кӗрсе ларнӑ учӗсене аран кӑларнӑ рота командирӗн сӑмахӗсене итлесе те тӑмарӗ, команда пачӗ: «Малалла!» — унтан вӑл ура айӗнче чӗтренсе-силленсе тӑракан юшкӑн тӑрӑх чи малтан утса кайрӗ.

Командир 2-го батальона — упрямый латыш — не слушал доводов ротного, еле выручившего из глубокого просова свою застрявшую лошадь, скомандовал: «Вперед!» — и первый смело побрел по зыбкой покачивающейся почве.

XLVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗсӗ кайнӑ симӗс гимнастерка симӗсрех хӑмӑр тӑпра тӗсӗпе пӗрлешрӗ: тарӑн мар ҫыран Григорие ҫурхи шывпа юхса килнӗ хӑмӑр юшкӑн купи тӑрринче хӑрах ура ҫинче тӑракан хуралти тикӗш аҫин ҫивӗч куҫӗнчен пытарчӗ.

Вылинявшая защитная гимнастерка сливалась с зеленовато-бурой окраской почвы; ярок прикрывал Григория от зорких глаз сторожевого гусака, стоявшего на одной ноге возле воды, на коричневом бугорке вешнего наплава.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней