Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сагайда (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫапӑҫу каҫ пулас умӗн пуҫланса кайрӗ, — хӑйӗн историне Сагайда яланах ҫак сӑмахсенчен калама пуҫлать, — ҫурҫӗр ҫитсен, эпир хулана пырса кӗтӗмӗр те, нимӗҫсем Днепр леш енне тапса сикрӗҫ.

— Под вечер завязался бой, — с этого всегда Сагайда начинал свою историю, — а в полночь мы уже вступили в город, немцы за Днепр драпали.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сагайда ҫиленсе каять, унӑн сӑн-пичӗ илемсӗрленет, тути вӗттӗн чӗтреме пуҫлать:

Лицо Сагайды кривится в злой гримасе, а губы начинают мелко дрожать.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Сан шутпа, манӑн мӗн тӑвас-ха? — кӑшкӑрать Сагайда.

— А что мне, по-твоему, делать? — кричит Сагайда.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ун пек чух Сагайда патне пырса ан та ҫулӑх: вӑл сӑнӳкерчӗке ҫилӗллӗн хӑйӗн бумажникне чиксе хурать те калаҫма пӑрахать.

Тогда его лучше не трогать. Он сердито спрячет фотографию в свой бумажник и замолчит.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Кичем, — тет Сагайда.

— Тоска, — говорит Сагайда.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Шовкун! — чӗнет Сагайда, ӗмӗтсӗррӗн ӗмсе.

— Шовкун! — зовет Сагайда, жадно затягиваясь.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Килина-и?! — кӑшкӑрать Сагайда.

— Килина? — кричит Сагайда.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сагайда Румынири начар пурнӑҫ ҫине ӳпкелешме тытӑнать.

А Сагайда начинает жаловаться на Румынию.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сагайда чаплаттарса ҫиет.

Сагайда ест, чавкая.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сагайда шухӑшлать.

Сагайда думает.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сагайда хӑйӗн сӑмахӗсене ординарец мӗнле йышӑннине тимлӗн сӑнать.

Сагайда внимательно следит за тем, какое впечатление окажут его слова на ординарца.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сагайда ассӑн сывласа илет.

Сагайда глубоко вздыхает.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Мӗн унта? — ҫӗкленет тӑмаланчӑк Сагайда, котелок ӑшне пӑхас тесе.

— Что там? — поднимается взлохмаченный Сагайда, чтоб заглянуть в котелок.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫӗр пӳртре питӗ ӑшӑ, юнашарах Сагайда хӑрлаттарать, вӑл вут пек вӗри; тӗлӗк курнӑ май мӑкӑртатать, Черныша ыталасшӑн пулнӑн, хӑйӗн йывӑр та вӗри аллине пӗрмаях ун ҫине ҫӗкле-ҫӗкле хурать.

В землянке было жарко, рядом храпел Сагайда, он весь пылал и, фыркая во сне, все время забрасывал на Черныша тяжелую горячую руку, пытаясь обнять его.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Юлташсем, — терӗ Сагайда, аудитори умӗнче калаҫнӑ евӗр, — эсир наука тӗлӗшпе ӗҫлекен, вӑрҫӑ проблемисене тӗпчекен ҫыннӑн — гварди старши лейтенанчӗ Брянскин пысӑках мар докладне итлерӗр.

— Товарищи, — сказал Сагайда словно перед аудиторией, — вы прослушали небольшой доклад научного работника, исследователя проблем войны гвардии старшего лейтенанта Брянского.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Кил-ҫуртсӑр ӳснӗ тӑлӑх ачасем, — терӗ Сагайда, — Беломорканал тунӑскерсем.

— Из бывших беспризорных, — сказал Сагайда, — из беломорканальцев.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Эсӗ те ванька-взводнӑй пулма-и? — интересленчӗ Сагайда, Черныш ҫине ним именсе тӑмасӑр пӑхкаласа.

— Ты тоже ванькой-взводным? — интересуется Сагайда, бесцеремонно оглядывая Черныша.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӑл Черныша Сагайда лейтенантпа, пӗрремӗш взвод командирӗпе, паллаштарчӗ.

Знакомит Черныша с лейтенантом Сагайдой, командиром первого взвода.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней