Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тупанне (тĕпĕ: тупан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Упа тирӗпе ҫӑмне шалалла туса пуҫ тӳпинчен пуҫласа ура тупанне ҫитиех чӗркенчӗ те вӑл ҫывӑрма выртрӗ.

Охотник перевернул медвежью шкуру мехом внутрь, завернулся в неё с ног до головы и лёг в снег.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Комсомолка мӗнпур вӑйран ҫулса пынӑ чухнех кӗтмен ҫӗртен чарӑннипе Василиса Прокофьевна кӑштах унӑн ури тупанне ҫавипе кастарса илмерӗ.

Комсомолка остановилась так неожиданно, что Василиса Прокофьевна чуть не зацепила ее пяток косой.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Мӗн, чӗрӳ уру тупанне ҫитрӗ-им?

Что, испугалась?

Ҫара тихасем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 98–104 с.

Ленукпа иксӗмӗрӗн чӗресем ура тупанне ҫитрӗҫ.

У нас с Ленкой души ушли в пятки.

Мерекке // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 9–13 с.

Дуняшка ал тупанне хурса урапана ҫаврӑнма чарчӗ, — ҫипе пӗтӗрсе сыпнӑ хушӑра упӑшки ҫине пӑхмасӑр ыйтрӗ:

Ладонью Дуняшка придержала обод колеса, ссучивая нитку, не глядя на мужа, спросила:

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Крыльца ҫинче Кирилл амӑшӗ тӑрать, ал тупанне куҫӗ патне тытса, садалла пӑхать.

На крыльце стояла мать Кирилла, козырьком приложив к глазам ладонь, смотрела в сад.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мишӑн йывӑр портфелӗ те хӑйне ура тупанне ҫитиех.

Тяжелый портфель бил Мишу по ногам.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Ҫавсенчен чи йывӑррисем те, — антив, лӑскантарса халтан янӑ, йӳҫӗ те тӑварла тарпа тертлентернӗ, ывӑҫ тупанне суранлатса юнлантарнӑ пултӑр, — чи-чи пысӑк ырлӑх халӗ, анчах вӗсем патне, хӗвел патне ҫитеймен пекех, ӗмӗтпе те ҫитеймӗн текех.

И даже самые тяжелые из них, изнурительные, горько-соленые от пота, с кровавыми мозолями на ладонях, рисовались как высшее блаженство, до которого сейчас, как до солнца, даже мечтой не дотянуться.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Йывӑр пулнӑран, кӑмрӑк ывӑҫ тупанне касать, ура айӗнче ҫӑрӑлать.

Уголь больно резал ладони, под ногами хлюпала липкая грязь.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Врач шинель хывмасӑрах Григорий сывлӑхне тӗрӗслерӗ, алӑ тупанне хыпашласа пӑхрӗ, унтан ним иккӗленмесӗр каларӗ:

Не снимая шинели, врач осмотрел Григория, пощупал пульс, уверенно заявил:

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кун умӗн ҫеҫ-ха, пулла кайсан, вӑл ура тупанне хӑмӑш ҫулҫипе хытӑ кастарнӑ та, ҫавӑнпа ниепле те халь хӑйӗн вӑрӑм урисене тивӗҫлӗ хӑвӑртлӑхпа илеймест.

Накануне на рыбной ловле он сильно порезал камышом пятку, потому и не мог бежать со всей свойственной его длинным ногам резвостью.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аникей ывӑҫ тупанне ҫӑварӗ патне тытса кулчӗ.

Аникей хмыкнул в кулак.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсем ҫине пуҫ тӳпинчен пуҫласа ура тупанне ҫитиччен пӑхса илсе, Аниҫҫе пиччӗшне: «Эсӗ нимӗн чухлӗ те улшӑнман-ҫке, — темесӗр чӑтаймарӗ, Ксение вара йӑлтах мухтаса пӗтерчӗ, — пит хитре-ҫке эсӗ, мӑкӑнь чечекки пекех, урамра тӗл пулас пулсан, паллаяс та ҫук, ҫаплипех иртсе кайнӑ пулӑттӑм», — терӗ.

Любовно оглядев их с ног до головы, она не преминула сказать брату, что он «нисколечко не изменился», а племяннице наговорила кучу похвал: и хороша-то она, и расцвела, как цвет маков, и что, доведись встретить на улице, не узнала бы, наверное, прошла мимо.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иван Алексеевича винтовка кӳпчекӗпе чышасшӑн пулса, вӑл малтанах ӑна кӗпҫинчен ярса тытнӑччӗ, анчах мушка вӗҫӗ ал тупанне касса кайрӗ те, пӳрнисемпе кӗпҫе тӗлӗнчи йывӑҫ виткӗҫе ҫатӑрласа илчӗ, унтан винтовкӑна меллӗн ҫавӑрса тытса, ҫӳлелле ҫӗклерӗ, Иван Алексеевича лӑпах сулахай кӑкӑрӗнчен тӗллерӗ.

Она схватила ее сначала за ствол, чтобы ударить Ивана Алексеевича прикладом, но в ладонь ее больно вонзилась мушка, и она перехватила пальцами накладку, а потом повернула, вскинула винтовку и даже взяла на мушку левую сторону груди Ивана Алексеевича.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Гришака асатте ал тупанне хӑлхи патне тытрӗ.

Дед Гришака приставил к уху ладонь.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Вӑл тарланӑ пысӑк ал тупанне Григорие тӗртнӗ пек тӑсса пачӗ те ҫавӑнтах уҫӑ планшеткӑран пирус пачки кӑларчӗ:

— Он толчком всунул в руку Григория свою потную крупную ладонь и, не задержав в рукопожатье, ловко кинул ее в раскрытое зевло планшетки, достал папиросы.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья чӗнмерӗ; халӗ вӑл упӑшкине лӑпкӑнрах, пуҫ тӳпинчен пуҫласа урӑ тупанне ҫити тӗсесе пӑхрӗ, тӑрӑшса якатнӑ юбкӑн хутланчӑкӗсене ытахаллӗн тӳрлетсе аппаланчӗ.

Аксинья не ответила; уже спокойнее разглядывала мужа всего, с головы до ног, бесцельно оправила складки тщательно выглаженной юбки.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Степан усӑнса тӑракан тӗреклӗ хулпуҫҫисем ҫинчен путтешкесем тӑхӑнчӗ те, хулпуҫҫийӗсене выляткаласа, ал тупанне мӑнкӑмӑллӑн старикӗн кӑштӑркка алли ҫине хучӗ.

Степан одел подтяжками вислые могучие плечи, пошевелил ими и с достоинством вложил свою ладонь в шершавую руку старика.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сигара тӗпне пашлаттарса ӗмнӗ май, ыйхӑллӑ куҫне тӗтӗм лекнипе мӑчлаттарса, Степан кӗпи-йӗмне тӑхӑнчӗ Пантелей Прокофьевич алӑк патӗнчен шикленерех пӗр утӑм ярса пусрӗ те, Степан сӑнран ытла та улшӑннинчен тата ун ҫийӗнчи шӑвӑҫ тӳмеллӗ пурҫӑн путтешкесенчен тӗлӗнсе кайнӑскер, чарӑнса тӑчӗ, хура ал тупанне тӑсса пачӗ.

Степан одевался, пыхая окурком сигары, от дыма жмуря заспанный глаз, Пантелей Прокофьевич шагнул через порог не без робости и, пораженный изменившимся Степановым лицом и металлическими частями его шелковых подтяжек, остановился, лодочкой вытянул черную ладонь:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пан, Сергей Платонович ларакан кресло патне пырса, ватӑлса ҫитнипе хӑрӑк шӑмӑ пек кӑна юлнӑ вӑрӑм ал тупанне сӗтел ҫине хучӗ.

Он остановился у кресла Сергея Платоновича, спросил, положив на стол старчески костлявую, длинную ладонь:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней