Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

именчӗклӗн сăмах пирĕн базăра пур.
именчӗклӗн (тĕпĕ: именчӗклӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Укҫана илсен, вӑл Нилов ҫине именчӗклӗн пӑхса илнӗ…

Получив деньги, он сконфуженно смотрел на Нилова…

XXXII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Хӗрсенчен иккӗш те ун ҫине, индеецсем пек лӗктернине ирӗксӗрех аса илеҫҫӗ тесе ан шутлатӑрах, тенӗ пек шикленсе, именчӗклӗн пӑхнӑ.

Обе девушки посмотрели на него как-то застенчиво, как будто невольно вспоминали об индейском ударе и боялись, что Лозинский догадается об этом.

XIV // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Матрена Дятлова именчӗклӗн кулса илет:

Матрена Дятлова смущенно улыбается:

Укахви, Дорофеевна тата ыттисем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Таньӑна курсан, вӑл хапха умӗнче чарӑнса тӑчӗ, шывланакан ватӑ куҫӗсем именчӗклӗн пӑхаҫҫӗ.

Заметив Таню, она остановилась в воротах, и в старых, слезящихся глазах ее засветился стыд.

II // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Негр хӗрарӑмӗ хыҫӗнчен виҫӗ негр ачи чупса тухрӗ, — пӗр хӗрачапа икӗ арҫын ача, — пир кӗпе ҫеҫ тӑхӑннӑ вӗсем; амӑш аркинчен тытнӑскерсем, ман ҫинелле именчӗклӗн йӑпшӑнса пӑхаҫҫӗ.

А за негритянкой выскочили трое негритят — девочка и два мальчика — в одних холщовых рубашонках; они цеплялись за материнскую юбку и застенчиво косились на меня из-за ее спины, как это обыкновенно водится у ребят.

Вӑтӑр иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Хӗрарӑм именчӗклӗн кулса илчӗ.

Женщина улыбнулась смущенно:

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӗсем именчӗклӗн, урисене ҫеҫ улӑштара-улӑштара пусса тӑраҫҫӗ.

Они стояли смущенные, переминаясь с ноги на ногу.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Итлӗр-ха, Георгий, — терӗ Ольга, именчӗклӗн аяккарах пӑрӑнса.

— Послушайте, Георгий, — смущенно отодвигаясь, сказала Ольга.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Сасартӑк унӑн сӑн-пичӗ улшӑнса кайрӗ те, Аркадий енне ҫавӑрӑнса именчӗклӗн: «Одинцова килчӗ», — терӗ.

Вдруг лицо его изменилось, и, обернувшись к Аркадию, он, как бы с смущением, проговорил: «Одинцова приехала».

XIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Мӗншӗн? — именчӗклӗн ыйтрӑм эпӗ.

— Отчего? — спросил я робко.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Унтан вӑл именчӗклӗн кулса илчӗ:

И она смущенно улыбнулась.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑй хӑвӑрт ватӑлса пынине, сывлӑхӗ кунран-кун хавшаса начарланнине вӑл хӑй те сисмерӗ, халӗ те ҫаплах тем ҫине шанчӑк хурать хутран-ситрен курма тивнӗ чух чипер упӑшки ҫине именчӗклӗн юратса, пӗт-пӗтӗм хӗпӗртесе пӑхкаласа илет…

Она сама не замечала того, как быстро она старится, как с каждым днем тает ее здоровье, и все еще на что-то надеялась, при редких встречах поглядывала на своего красавца мужа с робкой любовью и восхищением…

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий куҫ харшисене ҫӗклерӗ, именчӗклӗн каларӗ:

Григорий поднял брови, смущенно крякнул:

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий ӑна аллинчен тытрӗ, ӑстайсӑррӑн та именчӗклӗн ҫупӑрласа ачашларӗ.

Григорий взял ее руку, погладил неумело и застенчиво.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ирхине Аксинья именчӗклӗн сӗнсе каларӗ:

Наутро Аксинья робко предложила:

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тусанлӑ сарӑ ҫӳҫне чалӑшла тураса якатнӑ йӑрӑс пӳллӗ йӗкӗт, кӗре питҫӑмартийӗсем юн пӗрӗхсе тухас пек хӗрлӗскер, карчӑксем ҫине куҫ хӗррипе пӑхса, именчӗклӗн кулса илчӗ те сӳрӗккӗн хуравларӗ:

Высокий русый парень с лихо зачесанным, седым от пыли чубом, с густым румянцем на смуглых щеках, косясь на старух, смущенно улыбаясь, нехотя ответил:

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сӗтел патне иртнӗ чух Григорий тыткӑна лекнӗ командир, ҫара ӳтне витме тӑрӑшса, купарча тӗлӗнче татӑлса-ҫурӑлса пӗтнӗ шӑлаварне аллипе именчӗклӗн майласа тытнине асӑрхарӗ.

Проходя к столу, Григорий заметил, как пленный коротким, смущенным движением поправил разорванные на ягодицах шаровары, стараясь прикрыть оголенное тело.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мӗншӗн пытанмаллаччӗ-ши ман? — тӗлӗнем пек пулса ыйтрӗ вӑл, Григорипе танлашсан; хӑй вара ҫапӑҫу хыҫҫӑн ҫаплах йӑвашланса ҫитеймен хӗрелсе кайнӑ хаяр куҫӗсене именчӗклӗн аяккалла тартрӗ.

— И чего бы это мне хорониться? — с кажущимся удивлением спросил он, поравнявшись с Григорием, а сам смущенно отводил в сторону еще не потухшие после боя, налитые кровью, осатанелые глаза.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарья именчӗклӗн кулса илчӗ, самантлӑха шӑпланса аллисене чӑмӑртарӗ те, кӗҫ-вӗҫ пыр тӗпӗпе ӗсӗклесе ярас килнине ирттерсе, каллех калаҫма тытӑнчӗ, сасси пушшех ҫинҫен те тӑвӑнчӑклӑн тухрӗ:

Дарья застенчиво улыбнулась, смолкла, сжала руки и, справившись с подступившим к горлу рыданием, заговорила снова, и голос ее стал еще выше и напряженнее:

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Анне касасшӑнччӗ-ха хачӑпа, — терӗ те Наталья именчӗклӗн кулса, пуҫӗ ҫине ҫавӑнтах шенкер шывӗпе чӳхенӗ чӑлт-шурӑ тутӑр уртса ячӗ.

— Маманя сулила остричь меня ножницами, — смущенно улыбаясь, сказала Наталья и проворно накинула на голову снежно-белый, густо подсиненный платок.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней