Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӳсӗртекен (тĕпĕ: ӳсӗрт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
 — «Эпӗ урӑх нихӑҫан та ӳсӗртекен шӗвексене ӗҫместӗп, ман йӗри-таврари ҫынсем те урӑ пурнӑҫпа пурӑнччӑр тесе хамран мӗн килнине пӗтӗмпех тӑватӑп».

«Я никогда не буду брать в рот крепких напитков и приму все необходимые меры, чтобы окружающие меня люди тоже были трезвенниками».

Ытларикун, августӑн вуннӑмӗшӗнче Эмиль шапана ирхи апат карҫинккине ячӗ, ун хыҫҫӑн ҫав тери лайӑх мар хӑтланчӗ, кун пирки каласа та парас килмест // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Клюквӑпа ӳсӗртекен кӑвак ҫырла та унта темӗн чухлӗ татма пулать!

Одной клюквы или пьяного гонобобеля наберешь столько, что унести трудно!

I сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Мачча ҫинчен илемлетсе тунӑ ылттӑнпа кӗмӗл лампӑсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, вӗсем зала ҫутатнипе пӗрлех ӳсӗртекен ырӑ шӑршӑ та сараҫҫӗ.

Между шкафами были пуховые подстилки и с покрывалами из тончайшего пурпура.

V сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Кашни кун ҫӗнӗ тум тумланать, кашни ҫӗнӗ кун тата ҫутӑрах та чуна килӗштермеллерех пулать; ҫамрӑк курӑксенчен, ҫӗнӗ симӗс ҫулҫисенчен ӳсӗртекен шӑршӑ кӗрет, ӑшӑ ҫӗр ҫинче ҫӳлелле пӑхса выртса, тӑри юррине итлемешкӗн, тӳсме ҫук уялла чун туртать.

Каждый день одет в новое, каждый новый день ярче и милей; хмельно пахнет молодыми травами, свежей зеленью берёз, нестерпимо тянет в поле слушать жаворонка, лёжа на тёплой земле вверх лицом.

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хӗрарӑм ӑна, енчен енне сулланкаласа, тути хӗррисене ҫулакаласа кӗтсе илет, унӑн сӑрӑрах тӗксӗм кӑвак куҫӗсем тӗттӗмленеҫҫӗ: ӳсӗр тата ӳсӗртекен куллипе йӑл кулса, ачаш салху сассипе сӑмахӗсене сӑмси витӗр тӑстарса, хӗр ӑна ҫапла калать:

Женщина встречала его покачиваясь, облизывая губы, её серовато-синие глаза темнели; улыбаясь пьяной и опьяняющей улыбкой, томным голосом, произнося слова в нос, она говорила ему:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Кашни ҫурт умӗнчех таса тенкелсем ҫинче сивӗ шыв тата ӳсӗртекен кӑрчама тултарнӑ витресем пур, пуянрах килсем умӗнче сӗт бидонӗсемпе сӑра пичкисем лараҫҫӗ.

У каждого двора на чисто вымытых скамейках стояли ведра с холодной водой и хмельной брагой, а возле дворов побогаче — бидоны с молоком и бочки с пивом.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сысна какайӗ ҫинӗ хушӑра куэ — пӑрӑҫ курӑкӗнчен тунӑ ӳсӗртекен эрех сыпрӗҫ.

Свинину запивали кэу — опьяняющим напитком, сделанным из сока перечного растения.

Юлашки каҫ // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Малтанах ку пурнӑҫ ӑна хӑйӗн астарса яракан чарусӑр та намӑссӑр сӑмахӗсемпе тата туйӑмӗсемпе тӗлӗнтерчӗ, — ун ҫинчен вӑл унчченех илтнӗччӗ, анчах куҫпа тата та ытлараххине курчӗ: ку пурнӑҫра пӗтӗмпех ытлашши чарусӑр та ирӗклӗ пулнӑ, пӗтӗм ирсӗрлӗхпе намӑссӑрлӑх йӗрӗнмелле уҫҫӑн курӑнса тӑнӑ, ҫав намӑссӑрлӑх ҫинчен хурлӑхлӑ юрӑсем юрланӑ, Зинаидӑпа унӑн юлташ-хӗрӗсем ҫав намӑссӑрлӑха — юрату тенӗ, ҫав намӑссӑрлӑхра темле ҫивӗч, йӳҫӗрех эрехрен те хытӑрах ӳсӗртекен япала пулнӑ.

Вначале эта жизнь, превышая всё, что он слышал о ней, поразила его задорной наготою слов и чувств; всё в ней было развязано, показывалось с вызывающим бесстыдством, об этом бесстыдстве пели и плакали песни, Зинаида и подруги её называли его — любовь, и было в нем что-то острое, горьковатое, опьяняющее сильнее вина.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Тӗрлӗрен ӳсӗртекен ӗҫмелли шӗвексене те хӗрарӑмсемех хатӗрленӗ: банансенчен «малофу», «помбе» эрехӗсем тӑваҫҫӗ.

Приготовляли хмельные напитки: «малофу» из бананов, «помбе» и всякие настойки.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Уяв кӗрекинче ӗлӗкренпех тӗрлӗрен ӳсӗртекен шӗвексем ӗҫес йӑла пулнӑ.

Уже с давних времен непременным атрибутом праздничного стола были алкогольные напитки.

Ӗҫмеллисем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Вӑл сӑмахсем туха-туха каларӗ, ҫынсене ҫырусем ҫырчӗ, фронтри ӗҫсем ҫинчен кала-кала кӑтартрӗ, тата ҫак мӗнпур кӑшт пӑтрашӑнчӑк та ывӑнтаракан, кӑшт ӳсӗртекен япаласем уншӑн телей пулчӗҫ, тата ҫав телее унӑн малалла тӑсас килчӗ.

Он произносил речи, писал людям письма, рассказывал о фронтовых делах; и все это, немножко сумбурное, утомительное, чуть-чуть хмелящее его, было счастьем, и хотелось, чтобы ему не наступало конца.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Хӑйӗн кӑкринче ӳссе пынӑ вӑй ҫӗкленнипе тата пуҫа ӳсӗртекен ҫиллес сӑмахсем хӗрӳллӗн хӗртнипе вӑл ура ҫине тӑчӗ.

Встала, приподнятая силой, которая росла в ее груди и охмеляла голову горячим натиском негодующих слов.

I // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫав туйӑм пурне те пӗр чунлӑ туса пӗтӗҫтерчӗ, Павел амӑшне те хумхантарчӗ; ку туйӑма амӑшӗ ӑнланаймарӗ пулин те, вӑл ӑна хӑйӗн савӑнӑҫлӑ та ҫамрӑк, ӳсӗртекен, шанчӑк паракан вӑйӗпе тӗреклетсе тӳрлетрӗ.

Это чувство сливало всех в одну душу, волнуя и мать: хотя было оно непонятно ей, но выпрямляло ее своей силой, радостной и юной, охмеляющей и полной надежд.

VII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Кӑнтӑрлахи апат хыҫҫӑн чуна ҫӑмӑл та эрех пек ӳсӗртекен ҫурхи сывлӑшра тӗлӗрсе илме шутларӗҫ.

После полуднования решили подремать на легком и пьянящем, как вино, вешнем воздухе.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан тухасчӗ те ҫеҫенхире ҫемҫе суха касси тӑрӑх акапуҫ хыҫҫӑн утасчӗ, вӑкӑрсене шӑхӑрса хӑваласчӗ, кӑвак тӳпере карталанса вӗҫекен тӑрнасем кикаклатса кӑшкӑрнине итлесчӗ, ҫилпе вӗҫсе килнӗ эрешмен картин кӗмӗл ҫипписене пит ҫумӗнчен иле-иле пӑрахса, ака тимӗрри хускатнӑ кӗрхи ҫӗрӗн эрех пек ӳсӗртекен шӑршине ҫине-ҫине кӑкӑр тулли ҫӑтасчӗ.

А потом ходить по мягкой пахотной борозде плугатарем, посвистывать на быков, слушать журавлиный голубой трубный клич, ласково снимать со щек наносное серебро паутины и неотрывно пить винный запах осенней, поднятой плугом земли.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ҫӳҫӳсенчен санӑн ӳсӗртекен курӑк шӑрши кӗрет.

— Волосы у тебя дурнопьяном пахнут.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Каткинче пӑрака лӑкӑртатать, — чуста айӗнчен ӳсӗртекен пӑс тапа-тапа тухать.

В кадке шумно бурлила барда, из-под теста выбивались струйки хмельного пара.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫамрӑк курӑкӑн, нӳрлӗ хура ҫӗрӗн ӳсӗртекен шӑрши кӗрет.

Бражно пахло молодой травой, отсыревшим черноземом.

VIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Курӑкпа типсе ҫитмен хура тӑпран ӳсӗртекен шӑршине кӑкӑр тулли сывла-сывла, Давыдов вил тӑпри тӗмисен инҫетри речӗ ҫине нумайччен пӑхса пычӗ.

Всей грудью вдыхая хмельные запахи травы и непросохшего чернозема, Давыдов долго смотрел на далекую гряду могильных курганов.

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Храм кӑвак, ҫӑра, ӳсӗртекен ароматлӑ фимиампа тулса ларнӑ, ҫутӑ чулсенчен тунӑ лампадӑсен, — ылтӑнран каса-каса хитрелетнӗ те вӑрӑм кӗмӗл сӑнчӑрсемпе маччаран ҫакса янӑ лампадӑсен, — тӗрлӗ тӗслӗ вучӗсем аран кӑна курӑнма пуҫланӑ вара тӗтӗм сийӗсем витӗр.

Синим, густым, пьянящим, ароматным фимиамом наполнился храм, и сквозь слои дыма едва стали видны разноцветные огни лампад, сделанных из прозрачных камней, — лампад, оправленных в резное золото и подвешенных к потолку на длинных серебряных цепях.

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней