Корпус чувашского языка

Ирӗн шупка кӗрен ӳсӗрлӗхӗ кантӑкран нӳрлӗ тӗтрепе, ӑшӑх вырӑнсен тӑварлӑрах киҫмӗкӗпе тата ыйхӑ умӗн сӗнксе ларакан ҫын шухӑшӗн уттилле, тытса хыпашлайми чӑштӑртату чӗмсӗрлӗхӗпе сывлать.

Розовый хмель утра дышал в окно влажным туманом, солоноватой прелью отмелей и молчаньем шорохов, неуловимых, как шаг мысли засыпающего человека.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Унӑн хусканӑвӗсене нихӑшӗ те илтмест, вӗсем сасӑсӑр, кушак уттилле е вӗршӗн вӗҫнӗн ҫемҫе.

Никто не слышал его движений, они были бесшумны и мягки, как шаги кошки или полет стрижа.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 177–180 с.