Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫӗкленетчӗ (тĕпĕ: ҫӗклен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Нумай та вӑхӑт иртместчӗ, вӑл хуллен ҫӗкленетчӗ те, тутлӑн анасласа, карӑнкаласа илсе, пӑхчаран тухатчӗ.

Помоги переводом

III // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 306–337 с.

Тӳпе тӑрӑ та кӑвакчӗ, вӗтӗ ҫӑлтӑрсем мӗлт-мӗлт туса йӑлкӑшатчӗҫ, вӑрман тӑрринчен уйӑх ҫӗкленетчӗ.

Помоги переводом

Пӗчӗк акӑшсен ташши // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 57–75 с.

Анатра, шыв айӗнчен пекех, тулли уйӑх ҫӗкленетчӗ, ун патӗнчен пуҫласа, Атӑл тӑршшӗпе, пирӗн пата ҫитиех, хӗрлӗ вут юпи тӑсӑлса выртнӑ.

Помоги переводом

Пурнӑҫ пуҫламӑшӗ // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 37–56 с.

Хӑватлӑ кранӑн алли нумай пулмасть ҫеҫ-ха ун ҫийӗн пӗр ҫӗкленетчӗ, пӗр аялалла вирхӗнетчӗ.

К тому самому, над которым еще совсем недавно поднималась и опускалась рука мощного крана.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Виҫ лашапа, тачанкӑпа — ҫеҫен хирте — э-эх… хӑвалаттӑмӑр, чун ҫӗкленетчӗ.

На тройках, на тачанках гоняли по степи, — гуляй душа!

Ҫулташ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Эпӗ Андрей Петрович мана мӗн каласса кашнинчех тахҫан малтанах пӗлсе тӑраттӑм, чӑнах: манӑн чун саннипе пӗрлех ҫӗре персе анатчӗ те саннипе пӗрлех ҫӗкленетчӗ.

Я наперед всякий раз знала, что мне Андрей Петрович скажет, право: моя жизнь падала и поднималась вместе с твоей.

XXVIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эпӗ ун патне ҫывхарсанах вӑл ҫӗкленетчӗ те яланах пӗр еннелле, таҫта инҫете, вӗҫсе каятчӗ.

Когда я подходил к ней, она молча снималась и улетала куда-то далеко, всегда в одну и ту же сторону.

Ухмаха ернӗ кайӑк // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 96–101 с.

Хуралса ларнӑ мӑрйинчен тӗтӗм палкаса тухма тытӑнатчӗ, ҫав тери ҫӳле ҫӗкленетчӗ, пӑхсан ӗнтӗ — ҫӗлӗк ӳкмелле, ҫӗкленетчӗ те, шӗл-кӑвар пулса, пӗтӗм ҫеҫенхир тӑрӑх сапаланса каятчӗ, шуйттанӗ вара, ӑна ӗнтӗ, пӳтсӗре, асӑнма та кирлӗ марччӗ те-ха, хӑйӗн шӑтӑкӗнче ҫав тери хурланчӑклӑ сасӑпа ӗсӗклесе макӑрма тытӑнатчӗ, вӑл макӑрнине илтнипе хӑраса ӳкнӗ кураксем вара, ҫывӑхри юманлӑхран вӗҫсе хӑпарса, тискеррӗн кӑраклатса, тӳпере явӑнса ҫӳретчӗҫ.

Из закоптевшей трубы столбом валил дым и, поднявшись высоко, так, что посмотреть — шапка валилась, рассыпался горячими угольями по всей степи, и черт, — нечего бы и вспоминать его, собачьего сына, — так всхлипывал жалобно в своей конуре, что испуганные гайвороны стаями подымались из ближнего дубового леса и с диким криком метались по небу.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫав каҫсем, паллах, пулман та пулӗччӗҫ, Катьӑпа тӗл пулнӑ телейӗм те пулман пулӗччӗ, тен, ирхине вӑл мана ӑсататчӗ-ҫке-ха, ача-пӑча вылямалли хӑмпӑ пек курӑнан вӑтанчӑк ҫамрӑк хӗвел, поляр кунӗн пуҫламӑшне пӗлтерсе, тусен тӑррипе ҫӗкленетчӗ те юри пирӗншӗн ҫутатнӑ пек туйӑнатчӗ… радио пире хамӑр ҫӗнтерӳсем ҫинчен каҫсерен пӗлтерсех тӑман пулсан, пирӗн чӗремӗрсем хӗпӗртесси те пулман пулӗччӗ, е вӑл пулсан та йӑлтах урӑхла пулнӑ пулӗччӗ-и.

Конечно, не было бы этих вечеров, этого счастья встреч с Катей, когда наутро она провожала меня и робкое, молодое солнце, похожее на детский воздушный шар — солнце начала полярного дня, — как будто нарочно для нас поднималось над линией сопок… не было бы этого душевного подъёма или он был бы совершенно другим, если бы радио каждую ночь не приносило известий о наших победах.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Куҫса пыракан лента хирӗҫ ҫӗкленетчӗ.

Движущаяся лента поднималась навстречу.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней