Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫыраҫҫӗ (тĕпĕ: ҫыр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӑна кӗскетсе ҫапла ҫыраҫҫӗ, — ӑнлантарать почтальон.

Это сокращение такое, — объясняет почтальон.

Ҫуркунне ҫитрӗ, пӗрремӗш класра вӗренекен хӗрачасемшӗн вӑл савӑнӑҫ илсе килчӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Марусьӑпа Галя ҫеҫ кӑранташпа ҫыраҫҫӗ.

Только Маруся и Галя пишут карандашами.

Марусьӑн телейсӗр кунӗпе телейлӗ кунӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Пурте чернилпа ҫыраҫҫӗ.

Все пишут чернилами.

Марусьӑн телейсӗр кунӗпе телейлӗ кунӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Пӗлетӗн-и, кукамай, халӗ пирӗн класра икӗ хӗрача ҫеҫ кӑранташпа ҫыраҫҫӗ — эпӗ тата Галя.

Знаешь, бабушка, только две девочки в классе теперь пишут карандашом — я и Галя.

Марусьӑн телейсӗр кунӗпе телейлӗ кунӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

— Ҫырасса та вӗсем тирпейлӗ ҫыраҫҫӗ, — тет малалла Анна Ивановна, — илемлӗ теме те пулать.

— И пишут они, — продолжает Анна Ивановна, — аккуратно, даже красиво.

Марусьӑн телейсӗр кунӗпе телейлӗ кунӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Вӗсем ман патӑма ҫырусем ҫыраҫҫӗ.

Они пишут мне письма.

Маруся вӗренме тытӑнать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Паян радиопа та шкул ҫинчен калаҫҫӗ, хаҫатсенче те ҫыраҫҫӗ.

Сегодня и по радио говорят о школе, и в газетах пишут.

Маруся вӗренме тытӑнать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Хӑш пӳлӗмрен хӗрачасем тухнине куратӑн, унта ҫыраҫҫӗ те.

Из какой комнаты будут выходить маленькие девочки, там и записывают.

Маруся пӗрремӗш хут шкула пырать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

— Калӑр-ха, пӗрремӗш класа хӑш пӳлӗмре ҫыраҫҫӗ?

— Скажите, а в какой комнате записывают в первый класс?

Маруся пӗрремӗш хут шкула пырать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

— Ӑна мӗнле ҫыраҫҫӗ?

— И как их считают?

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Вӗсем ҫӑмран ҫав тери сӗлӗм тумтир ҫыхаҫҫӗ, хӑйсен шухӑшӗсене япаласене ӳкерсе кӑтартас мелпе ҫыраҫҫӗ, — ҫак пӗлӗве вӗсем юнпа илсе килнӗ, ку — ҫухалнӑ цивилизацин авалтан куҫакан ас тӑвӑмӗ.

Они ткали превосходные одежды из шерсти, и умели записывать мысли посредством изображения предметов, — это знание они вынесли в крови, как древнее воспоминание исчезнувшей цивилизации.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унӑн ячӗ «Ҫиҫӗм» ятлӑ, вӗсем хӑйсемех сӑвӑласа пьесӑсем ҫыраҫҫӗ, хӑйсемех выляҫҫӗ, — тет Дуремар.

Он называется «Молния», они сами пишут пьесы в стихах, сами играют, — сказал Дуремар.

Ҫӗнӗ пуканесен театрӗ малтанхи спектакльне кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Кӗнекесене те ахаль ҫырмаҫҫӗ, — пуҫа пӑтратмашкӑн ҫыраҫҫӗ.

И книжки не зря пишутся, — а чтобы голову мутить.

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Чалӑш куҫлӑ столяр Панфил, кутӑн та усал ҫын, хӑй саваласа ҫыпӑҫтарса хунӑ тӗрлӗ пысӑккӗшлӗ кипарис хӑмисемпе ҫӑка хӑмисем илсе пырса парать; чахоткӑллӑ каччӑ Давидов вӗсене суртласа хурать; ун юлташӗ Сорокин «левкас» хурать; Миляшин подлинникран пӑхса ӳкерчӗкне карандашпа ӳкерет, старик Гоголев ылттӑнлать тата ылттӑн ҫийӗнчех тӗррине туса пырать, даличниксем пейзажне тата иконӑн тумтирне ҫыраҫҫӗ, унтан иконӗ, сӑн-питсӗр те алӑсӑрскер, личниксем ӗҫлессине кӗтсе стена ҫумӗнче тӑрать.

Косоглазый столяр Панфил, злой и ехидный, приносит выстроганные им и склеенные кипарисовые и липовые доски разных размеров; чахоточный парень Давидов грунтует их; его товарищ Сорокин кладет «левкас»; Миляшин сводит карандашом рисунок с подлинника; старик Гоголев золотит и чеканит по золоту узор; доличники пишут пейзаж и одеяние иконы, затем она, без лица и ручек, стоит у стены, ожидая работы личников.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Акӑ, ман алӑра — бригадирсемпе ытти нумай колхозниксем пӗрле ҫырса панӑ заявлени, вӗсем халех пӗтӗм колхозниксен пухӑвне пухма ыйтаҫҫӗ, эсир хӑвӑр тӗллӗн ухмахланса хӑтланнисем ҫинчен ҫыраҫҫӗ.

Вот у меня коллективное заявление бригадиров и многих колхозников, просят немедленно созвать общее собрание, пишут о нашем самодурстве.

3 // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.

Анчах ӑна кӗнеке ҫинчи пек правленире ҫеҫ ҫыраҫҫӗ, чӗнессе — Пакӑлти, тесе чӗнеҫҫӗ.

Только по книгам он в правлении пишется, а зовется Болтушок.

Пакӑлти Микиш // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 3–17 с.

— Сан гражданскийсем мӗн ҫинчен ытларах ҫыраҫҫӗ? — хӑпмасть вӑл.

— Гражданские-то о чем больше пишут? — не отстает он.

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Офицерсем пӗрмаях сире запискӑсем ҫыраҫҫӗ вӗт, сиртен кулаҫҫӗ… — тесе калас килет манӑн.

Ведь офицеры всё пишут записки вам, смеются над вами…»

IX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Ах, анчах пур кӗнекесенче те юрату ҫинчен ҫыраҫҫӗ вӗт-ха!

— Ах, но ведь во всех книгах пишут о любви!

IX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Такам шуйттанӗ пӗлет, мӗн тума вӗсем ҫавна пурне те ҫыраҫҫӗ!

— Чорт их поймёт, зачем они пишут всё это!

VIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней