Корпус чувашского языка

Ҫитменнине: «ҫарансем — Хальччен ҫулман паккуссем — Унти халӑх мӗн калӗ?

Помоги переводом

X. Ниме // Николай Шупуҫҫынни. Шупуҫҫынни Н.В. Еркӗн: поэма. — Мускав: СССР-ти халӑхсен тӗп издательстви, 1930. — 176 с.

Вӑл улӑхра пулман, паккуссем ҫулман, Сӗрен ачи уншӑн саламатпа ҫапман…

Помоги переводом

II. Чӗкеҫ // Николай Шупуҫҫынни. Шупуҫҫынни Н.В. Еркӗн: поэма. — Мускав: СССР-ти халӑхсен тӗп издательстви, 1930. — 176 с.

Малтанах Павӑл Лена ҫавин вичкӗнӗшне-ҫивӗчӗшне тӗрӗслерӗ, ҫупкӑҫларӗ, пушанарах панӑ пастарне чишкипе ҫапкаласа хытарчӗ, вара илӗртмӗш пӑшлак ҫырлаллӑ чие тӗми ҫывӑхӗнче ҫулман симӗс курӑк ҫине месерле тӑшӑрӑлчӗ те, пилӗкне тӑсса, хӑйне лӑштӑрах ячӗ.

Помоги переводом

Мӑнтӑрккапа Вӑрӑмкка (е Турӑ пӳрни) // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 8–35 с.

Ҫӳҫне хулпуҫҫи таран кастарнӑ, ҫӳллех мар кӗлеллӗ хӑмӑр туфли тӑхӑннӑ, мӑйран йӑлтӑр шурӑ шӑрҫа ҫакнӑ, тутине чӑпӑрт тытнӑ, кӗренрех ҫуткам пурҫӑн евӗр сӑн-питлӗ хӗр аллинче — ҫулман улӑхра пуҫтарнӑ чӗрӗ чечек ҫыххи.

Помоги переводом

Мӑнтӑрккапа Вӑрӑмкка (е Турӑ пӳрни) // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 8–35 с.

Атте пиччене пӑхкаласа тӑчӗ те: — Мӗн тӑватӑн эсӗ, Иван? Утине ҫулман, кӗреплесемпе аппаланатӑн. Кайса хур калла, ҫавасене ҫеҫ хӑвар, — терӗ.

Помоги переводом

Улӑхра // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Ҫивӗч ҫава вашлатрӗ Ҫулман ҫаран ҫийӗнче, Пуҫлӑ ыраш саралчӗ Ҫеҫен хирсен хушшинче.

Помоги переводом

Силпире // Константин Иванов. Константин Иванов. Нарспи: поэма. — Чебоксары: Чувашское книжное издательство, 2000. — 165 с.

Йывӑҫсем хушшинче чӗркуҫҫи таран курӑк ашкӑрать, кӑҫал ӑна никам та ҫулман пулмалла.

Помоги переводом

9 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Ман умрах утине ҫулман ката сарӑлса выртать, ун урлӑ инҫетре пушӑ уй курӑнать.

Какие-то некошеные, низкие кусты широко расстилались передо мною, а за ними, далеко-далеко, виднелось пустынное поле.

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

Пур ҫӗрте те ҫавах: Днепр батька таврашӗнче те, унӑн лӑпкӑн юхса выртакан Дон ятлӑ шӑллӗпе хӑвӑрт юхса выртакан Днестр ятлӑ шӑллӗ таврашӗнче те ҫавах; шнедсен вилтӑприсемпе скифсен курганӗсем патӗнче те, пирамида евӗр шӗвӗрӗлсе ӳсекен топольсемпе акацисен сулхӑнӗнчи шур тӑмпа шӑлса лартнӑ хатӑсем тавра та, ҫеҫенхирсенче тӑлӑххӑн сӗмленсе ларакан ҫил арманӗсем патӗнче тен, ҫав-ҫавах, тырӑ ҫӗмелӗсем; кӑнтӑрла тӗлӗнче йывӑр пӗлӗт татӑкӗсен кӗренрех мӗлкисем сӑпкари пек ҫывӑрнӑ ҫӗрте, — ҫулман улӑхсем тавра — пӗтӗм пуян та аслӑ, илемлӗ Украинӑра ҫапла, ӑҫта пынӑ унта, тырӑ, тырӑ.

по-над батькою Днепром, по-над тихим его братом Доном и по-над быстрым его братом Днестром; среди шведских могил и скифских курганов; вокруг мазанных мелом хат, примостившихся в тени пирамидальных тополей и акаций; вокруг одиноких степных ветряков; вдоль некошеных балок, где за полдень, как в люльке, спит лиловая тень тяжелого облачка.

XXVII сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Ансӑр сукмак ачасене уя илсе тухрӗ, унтан ҫамрӑк хырсем хушшинче ҫаврӑнкаласа ҫӳренӗ хыҫҫӑн, ҫӑра вӑрманалла пӑрӑнчӗ те сарӑхса кайнӑ, ҫулман курӑк хушшине кӗрсе ҫухалчӗ.

Узкая тропинка вывела ребят в поле, потом, покружив между молодыми соснами, свернула в густой синий бор и затерялась в нескошенной порыжевшей траве.

47 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Анчах ҫав ҫулман курӑк хушшинче тӑшман хурса хӑварнӑ вилӗм пытанса тӑнӑ, ӑна вӑхӑт та, ҫанталӑк та тӗп тӑвайман-ха.

Но там, в гуще некошеной травы, скрывалась смерть, еще не уничтоженная, не побежденная временем и природой.

Пӗрремӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Вара кашниех, пуҫтарса кӗртмен тулӑ паккусӗсем, ут чӗрнисемпе таптанса пӗтнӗ ҫулман тырӑ пуссисем, пушӑ ларакан анкартисем ҫине пӑхса, хӗрарӑмсем йывӑр ӗҫре хӑшкӑлтатса тертленекен хӑйӗн теҫеттинӗсене аса илчӗ, чунӗпе хытрӗ, тискерленсе талӑрчӗ.

И каждый, глядя на неубранные валы пшеницы, на полегший под копытами нескошенный хлеб, на пустые гумна, вспоминал свои десятины, над которыми хрипели в непосильной работе бабы, и черствел сердцем, зверел.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Рота командирӗ: «Ан выртӑр!», «Малалла, ӑмӑрткайӑксем!», «Корнилов ӗҫӗшӗн — малалла!» тесе хӗтӗртнипе хӗрсе кайнӑскер, вӑл сулахай аллинчи сапер кӗреҫине пуҫӗ тӗлне тытса, сылтӑммипе винтовкине чӑмӑртаса, ҫулман тулӑ пуссипе йывӑррӑн лакӑштатса чупрӗ.

Подталкиваемый криками ротного: «Не ложись!», «Орлята, вперед!», «Вперед — за дело Корнилова!» — он бежал по нескошенной пшенице тяжелой трусцой, щитком держа в левой руке над головой саперную лопатку, правой сжимая винтовку.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӗр айӗнчи ҫак ҫулман ҫуртӑн вӑрттӑн алӑкӗ мана кил хушшинчен ирӗккӗнех тухма тата каялла килсе кӗме май парать.

Этот сквозной подземный ход — черный ход моего жилища — давал мне возможность свободно уходить со двора и возвращаться домой.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫулман курӑк тӗмисем хушшинчен хир кӑрккисемпе мӑшӑрӑн-мӑшӑрӑн ҫӳре пуҫланӑ хир чӑххисем лӑпӑстатса вӗҫе-вӗҫе тухса каяҫҫӗ, инҫетре, типвар тӑвайккинче, дудак кайӑк, шӑпланса выртнӑ амин канӑҫне хуралласа, уткаласа ҫӳрет.

Из некоси поднимались стрепета и спарованные куропатки, вдали, на склоне балки, ходил дудак, сторожа покой залегшей самки.

34-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Курӑкне те ҫулман.

И траву не скосили.

Тасалӑхшӑн ытларах тӑрӑшасчӗ // Н.АРХИПОВА. «Каҫал Ен», 2016.06.21