Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ыйтаттӑм (тĕпĕ: ыйт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӗтӗве ҫӳретмелли ҫӗре ҫитерсен Миккуль тетене май тупӑнсанах, чӑтӑмсӑррӑн, вӑрҫӑ ҫинчен каласа пама ыйтаттӑм.

Помоги переводом

Кӗтӳҫӗ // Юрий Исаев. Исаев Ю.Н. Ҫӗнӗ касӑн шухӑ яшӗсем: калавсем, асаилӳ, тӗрленчӗксем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2023. — 149 с. — 90–95 с.

Эпӗ халь унран унчченхинчен ытларах та укҫа ыйтаттӑм пулас, вӑл — яратчӗ…

Помоги переводом

Ҫӑлӑнӑҫ // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 105–115 с.

Эпӗ вара Ҫтаппан пиччесен пӳрчӗ патне чупса пыраттӑм та, чӳречинчен кармашса, Ҫтаппан пичче ҫук-и, тесе ыйтаттӑм.

Помоги переводом

Кӗслеҫӗ // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

— Ӑҫта-ши хӗвел? — ыйтаттӑм эпӗ.

Помоги переводом

Юлташ сӑмахӗ // Валентин Урдаш. «Ялав», 1948, 11№ — 27–28 с.

«Анне, 1941 ҫул питӗ сивӗ, 40 градусран та ытла шартлама пулнӑ теҫҫӗ. Эсир ҫав вӑхӑта мӗнле тӳссе ирттернӗ?» — ыйтаттӑм хаклӑ ҫыннӑмран.

Помоги переводом

Ҫӗнтерӗве тылра туптанӑ // Ирина Андреева. http://kanashen.ru/2022/01/14/ce%d0%bd%d ... b0%d0%bda/

Эсир хӑвӑр ҫеҫ туянас тӑк — эпӗ сирӗнтен лартса каймашкӑн пур пӗрех чун-чӗререн ыйтаттӑм.

Если бы вы купили сами, я все равно обратилась бы к вам с просьбой взять меня.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

«Авӑн уйӑхӗнче эпӗ 146-мӗш шкул ашшӗ-амӑшӗсене ал пустартӑм, мэрине хуталарӑм: ыйтаттӑм, хистеттӗм, ятлаттӑм.

«В сентябре я собирал подписи с родителей 146 школы, бегал в мэрию: просил, требовал, ругался.

Ҫӗнҫӗпӗрти пӗр шкулта спортзал урайне улӑштарма мӗн хака ларнӑ? // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/blogs/comments/5939.html

Анчах эпӗ нихҫан та ӑна ытлашши чӑрмантарма шутламарӑм, ӑна ҫаксене хама тума ирӗк пама ыйтаттӑм.

Но я никогда не злоупотреблял ее услугами и предпочитал, чтобы она позволяла мне делать то и другое самому.

Иккӗмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

— Эпӗ унран пӗрре кӑна мар тӗрлӗ сӑмахсемпе ыйтаттӑм:

Не однажды, разными словами, я спрашивал:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Аэродрома таврӑнсан, кашни хутӗнчех эпӗ Иванов техникран: «Политотдел начальникӗ килмерӗ-и?» — тесе ыйтаттӑм.

Возвращаясь на аэродром, я каждый раз спрашивал техника Иванова: «А начальник политотдела не приезжал?»

16. Манӑн пурнӑҫри телейлӗ кун // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

— Малышко мана ӳкерме вӗрентет теттӗн вӗт эсӗ? — ыйтаттӑм аттерен.

Я говорил отцу: — Ты ведь обещал, папаша, что Малышок меня поучит.

8. Художник пулма шутлатӑп // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Ачасемпе вылянӑ хушӑра, аннене мӗн те пулин кирлӗ мар-ши тесе, час-часах пӳрте чупса кӗреттӗм, ыйтаттӑм.

Играя с ребятами, часто забегал домой узнать, не нужно ли ей чего-нибудь.

1. Тӑван килте // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Пӗчӗк чухне эпӗ пуринчен те: «Мӗншӗн?» — тесе ыйтаттӑм.

Я был маленький и всех спрашивал: «Почему?»

Манӑн ят // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Ҫакӑ мана чӗререн пырса ҫапнӑ пек туйӑнатчӗ, эпӗ салтакран ҫиленсе ыйтаттӑм: мӗншӗн вӗсем пурте хӗр арӑмсене улталаҫҫӗ, вӗсене суяҫҫӗ, унтан вара хӗрарӑма мӑшкӑласа, ӑна пӗрин аллинчен теприн аллине параҫҫӗ тата час-часах хӗнеҫҫӗ? — теттӗм.

Это меня било по сердцу, я сердито спрашивал солдата — зачем все они обманывают баб, лгут им, а потом, издеваясь над женщиной, передают её один другому и часто — бьют?

VIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ ҫавӑн ҫинчен повӑртан ыйтаттӑм, анчах вӑл хӑй питне пирус тӗтӗмӗпе хупӑрласа, час-часах тарӑхса калатчӗ:

Я спрашивал об этом повара, но он, окружая лицо своё дымом папиросы, говорил нередко с досадой:

VI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Ун пек калама юрать-и вара? — тесе ыйтаттӑм эпӗ вӗсенчен.

Я спрашивал их: — Разве можно так говорить?

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Чертеж тума лариччен эпӗ яланах унтан ыйтаттӑм:

Прежде чем сесть за чертёж, я всегда спрашивал её:

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл: ийя, эпӗ акӑш-макӑш илемлӗ; ҫапла ҫав, мана пурте юратаҫҫӗ, е ҫакӑн евӗрлӗ урӑх сӑмахсем каланӑ чухне эпӗ час-часах тӗлӗнеттӗм тата ку сӑмахсемпе мӗн каласшӑн-ши вӑл, тесе хамран хам ыйтаттӑм.

Часто я удивлялся и спрашивал себя, что она хотела этим сказать, когда говорила подобные фразы: да, я ужасно как хороша собой; как же, все в меня влюблены, и т. п.

ХХХIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

«Пӗлместӗн пулсан, сан мӗншӗн пирӗн пек калаҫмалла-ха?» — ыйтаттӑм эпӗ хам ӑшра унашкал ҫынтан, питӗ йӳҫҫӗн тӑрӑхласа.

«Для чего же ты хочешь говорить, как мы, когда не умеешь?» — с ядовитой насмешкой спрашивал я его мысленно.

XXXI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тӗслӗхрен, Любочка кашни кунах ҫывӑрма каяс умӗн атте ҫине хӗрес хывни, аннене асӑнса кӗлтума кайсан Любочкӑпа Катенька чассовнире йӗни, фортепьяно каланӑ чух Катенька ассӑн сывлани тата куҫне ҫавӑра-ҫавӑра пӑрахни — ҫаксем пурте мана юри хӑтланнӑ пек туйӑнатчӗҫ, вара эпӗ хамран хам ҫапла ыйтаттӑм: ҫитӗннӗ ҫынсем пекех ҫавнашкал юри тума хӑҫан вӗренсе ҫитнӗ-ха вӗсем тата апла хӑтланма вӗсене намӑс та мар-ши?

Например, то, что Любочка каждый день на ночь крестила папа, то, что она и Катенька плакали в часовне, когда ездили служить панихиду по матушке, то, что Катенька вздыхала и закатывала глаза, играя на фортепьянах, — все это мне казалось чрезвычайным притворством, и я спрашивал себя: когда они выучились так притворяться, как большие, и как это им не совестно?

XXIX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней