Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑршӑсене (тĕпĕ: шӑршӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Папа Барон ятлӑ йыттине те пӗрле илчӗ: лешӗ вӑрманти шӑршӑсене уйӑрма вӗрентӗр, сунара каяс умӗн пӑртак уҫӑлтӑр тесе.

Папа взял с собой еще и пса Барона, чтобы тот принюхался к лесу, подготовился к сезону охоты.

Мӑйӑр // Александра Сергеевна. https://t.me/sergeyevnachavashla/570

Ҫапах та тепӗртак тӑрсан, сӑмса урӑх шӑршӑсене те туякан пулать.

Помоги переводом

II // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 19–41 с.

Тӑтӑшах эпӗ хамӑн Ярикӑн сӑмси ҫине ытараймасӑр пӑхса шухӑша каятӑп: «Манӑн ҫакӑн пек аппарат пулинччӗ, вара эпӗ чечексемпе витӗннӗ хӗрлӗ уҫланкӑ тӑрӑх ҫиле хирӗҫ чупӑттӑм та, хама кирлӗ шӑршӑсене тытӑттӑм»! тетӗп.

Часто я с завистью смотрю на нос своего Ярика и думаю: «Вот, если бы мне такой аппарат, вот побежал бы я на ветерок по цветущей красной вырубке и ловил бы и ловил интересные мне запахи».

Ярик // Никита Волков. Пришвин М.М. Ярик: калавсем; вырӑсларан Н. Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1939. — 16 с. — 3–11 с.

— Эпӗ — ӑслӑ, эпӗ тасалӑха, ырӑ шӑршӑсене — ладан, одеколон шӑршине юрататӑп, ҫавӑн пек тивӗҫлӗх пур чухне манӑн шӑршлӑ мужика вӑл ман хуҫа майрине пилӗк пус услам патӑр тесе пилӗк таран пуҫҫапмалла.

— Я — умный, я чистоту люблю, хорошие запахи — ладан, одеколон, а при таком моем достоинстве должен вонючему мужику в пояс кланяться, чтоб он хозяйке пятак барыша дал!

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Гоомо ӗлӗкхи, ача чухнехи, шӑршӑсене аса илтерекен сывлӑша сасӑпах ҫӑтса илчӗ те хӑйӗн ҫилпе кушӑркаса кайнӑ пичӗпе йӑмӑкӗн куҫҫулӗпе йӗпеннӗ пичӗ ҫумне ҫыпҫӑнса тӑчӗ.

Гоомо шумно втянул в себя воздух, в котором ему почудились запахи далекого детства, и крепко прижался своей обветренной горячей щекой к влажному лицу сестры.

Телейлӗ ҫӗршывра // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Инҫетри хӗвеланӑҫӑн сӳнме пуҫланӑ ҫутисем еннелле колоннӑпа пӗрле кайнӑ ман, Хаецкий кун каҫа ӑшӑннӑ уйсенчи ачаранпах пӗлекен ҫурхи шӑршӑсене сисӗмлӗн шӑршласа пырать.

Едучи в колонне к далеким огням гаснущего заката, Хаецкий чутко ловил ноздрями знакомые с детства запахи весенних, распаренных за день полей.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫак Полесье ҫамрӑкӗ йывӑҫ-курӑксемпе тутлӑ шӑршӑсене тӗлӗнмелле юратать.

Удивительной была любовь к растениям и запахам у этого полесского юноши.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫак ачаранпах паллӑ шӑршӑсене хӑй ӑшнелле туртса, Тарас тӑруках, ҫивччӗн те ӑнсӑртран шухӑшласа илчӗ: «Ҫапах та пурӑнас пулать!.. Ҫапах та пурӑнас пулать!» — унтан хӑйӗн килне кӗрсе кайрӗ.

И, вдыхая эти с младенчества знакомые запахи, Тарас вдруг подумал остро и неожиданно: «А жить надо! Надо жить!» — и вошел к себе.

1 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Тепӗр чухне вӗсем, пӗр-пӗрне ыталаса, чӳрече умне пырса лараҫҫӗ те, садри тутлӑ шӑршӑсене сывласа, пӗр-пӗрне нимӗн те чӗнмеҫҫӗ.

Иногда они, обнявшись, садились у окна, дыша вкусными запахами сада, и молчали.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Чее лайӑх хупӑнакан савӑтра тытмалла, кофе пекех, чей тӗрлӗ шӑршӑсене хӑй ӑшне туртса илет, вара хӑй шӑршине ҫухатать.

Чай нужно хранить в герметически закрытой посуде, так как он легко воспринимает чужие запахи и выдыхается сам.

Ӗҫмеллисем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Уҫӑ ҫӗрте ытти шӑршӑсене хӑй ӑшне ҫӑтса, кофе хӑйӗн ырӑ шӑршине, тутине ҫухатать.

Так как он легко впитывает посторонние запахи и теряет свой аромат и вкус.

Ӗҫмеллисем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Эпир, сӑмахран, хӑмла ҫырли е хурлӑхан шӑрши кӗрет теме ҫеҫ пултаратпӑр, анчах ҫав шӑршӑсене хӑйсене мӗнле каламаллине пӗлместпӗр.

Мы можем лишь сказать, что пахнет малиной или там смородиной черной, а какими словами назвать сами эти запахи, не знаем.

Вӑрман сыхлавҫи // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ҫӗр айӗнчи газсем тапса тӑнипе мӗнпур ҫӗр ҫурӑкӗсенчен тапса тухакан сиенлӗ шӑршӑсене туземецсен пӗрре те асӑрхамаҫҫӗ темелле.

Туземцы, казалось, не замечали вовсе этих ядовитых испарений, выходивших из всех трещин почвы под влиянием давления подземных газов.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Константин хӑйӗн патне кӳ пыракан мӗн пур шӑршӑсене, мӗн пур сасӑсене уйӑрса илме пултарнинчен тӗлӗнсе тӑчӗ, пӑсланса тӑракан, пӑртак пӑчӑрах сывлӑша кӑкӑр тулли сывла-сывла илчӗ, аппӑшӗпе йӑмӑкӗ пӗр-пӗрне кӑшкӑрса чӗннине, вӗсем сӗтӗрсе пыракан туратсем епле кӑштӑртатнине илтрӗ.

Константин удивился, что смог различить все хлынувшие на него звуки, запахи, стоял и, жадно, как воду, втягивая в себя чуть душноватый, парной воздух, слышал, как перекликались в темноте сестры, как шумели ветки, которые они волочили по земле.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗр минута яхӑн вӑл тӗрлӗ йышши пӑтранчӑк шӑршӑсене туйса пычӗ, хӑра-хӑрах тӑна кӗрсе ҫитме пӑхрӗ, хайне хӑй ҫӗнтерме пикенчӗ, анчах ҫӗнтереймерӗ.

Минуту он еще ощущал резкую смесь каких-то разнородных запахов, со страхом пытался вернуть сознание, переламывал себя — и не переломил.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ыратни пӗртак лӑплансан, вӑл каллех пушӑ кил-ҫуртри йывӑр шӑршӑсене туйрӗ, хальхинче вӑл шӑршӑсем малтанхинчен те вӑйлӑрах пек туйӑнчӗҫ.

А когда отступила боль, он почувствовал те же тяжелы запахи, и эти запахи показались даже сильнее чем презде.

X // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫӗр ҫинчи мӗнпур шӑршӑсене, кӗрхи уяр ҫанталӑкӑн мӗнпур илемлӗхне ҫав тери ҫӑра, пуҫа анкӑ-минкӗлентерекен шӑршӑсем хупласа илнӗ.

Все запахи земли, всю красоту осенней погоды перебивали эти одурманивающие запахи.

XXV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней