Корпус чувашского языка

Каҫ шуҫӑмӗ хӑйӗн вӗҫнех ҫитнӗ — халь-халь сӳнет.

Помоги переводом

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Чӳрече хупписен хушӑкӗсем шуралма пуҫларӗҫ; Тиррей пурнӑҫӗшӗн пуҫланнӑ татӑклӑ кӗрешӳри пӗрремӗш кунӑн ирхи шуҫӑмӗ килет.

Щели ставен начали бледнеть; приближался рассвет первого дня упорной борьбы за жизнь Тиррея.

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ирхи шуҫӑмӗ епле хитре тата!

Утренняя розовая зорька была так мила!

Пӑр юрланӑ чух // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Шупка сентябрӗн ирхи шуҫӑмӗ ҫӗкленнӗ май хуралтӑсен ӗмӗлкисем уҫӑмлӑн палӑрма тытӑнаҫҫӗ.

В сумерках бледного сентябрьского рассвета все четче становились контуры строений.

XXIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пурте лӑпланса, каллех ашшӗ ҫине пӑхма пуҫласан, ашшӗн улӑшӑнса кайнӑ сӑнӗ-пичӗ ҫинче, уҫса пӑрахнӑ алӑк витӗр курӑннӑ пек, никам курман-пӗлмен урӑх пурнӑҫӑн шуҫӑмӗ ҫунса тӑни курӑнчӗ.

Когда все успокоились и молча уставились опять в отца — на преображенном лице его, точно из отворенной двери, горела уже заря новой, неведомой жизни.

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Каргин сӑрчӗ хыҫӗнче Климовски хутор ҫӳҫисем кӑштах палӑраҫҫӗ; вӗсен хыҫӗнче, юр витсе кайнӑ тӗссӗр кӑвак пӗлӗт хӗррин тепӗр енче, тӗтреллӗ хӗвеланӑҫӑн ҫур тӳпене ҫити кармашӑннӑ шуҫӑмӗ вутлӑ хӗлхемсем сапалать, йӑм-хӗрлӗ ҫутӑпа ҫиҫсе йӑлкӑшать.

За Каргинским бугром чуть виднелись макушки верб хутора Климовского, за ними, за полынной сизью оснеженного горизонта, искрился и багряно сиял дымный распластавшийся в полнеба закат.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӑмакари ҫулӑм шав тӗлкӗшет, пӗҫерекенӗн кӗреҫи шав чӑштӑртатать, хуранти шыв шав лӑкӑртатать, стена ҫинчи вут шуҫӑмӗ те ҫаплах пӗр сӑмахсӑр кулса чӗтрет…

Пламя в печи всё трепещет, всё шаркает по кирпичу лопата пекаря, мурлыкает вода в котле, и отблеск огня на стене всё так же дрожит, безмолвно смеясь…

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Кӑмакан пӗр енче ир пуҫласа каҫченех вутӑ ҫунатчӗ; хӗрлӗ ҫулӑм шуҫӑмӗ стена ҫинче чӗтренсе пиртен пӗр сасӑсӑр кулнӑ пек туйӑнатчӗ.

С утра до вечера в одной стороне печи горели дрова и красный отблеск пламени трепетал на стене мастерской, как будто безмолвно смеялся над нами.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.