Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шаннӑн (тĕпĕ: шан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Минут та ытлашши ӗҫлесшӗн мар… — эпир хӑйне шеллессе кӗтнӗн, хӑйӗнпе килӗшессе шаннӑн пӑхрӗ вӑл пирӗн ҫине.

Помоги переводом

XIV // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Ҫакна илтсен Курносов, усал тӗлӗкрен вӑраннӑ пек, юлташӗсене савӑнӑҫлӑн, малашне темле асамлӑ ҫӑлӑнӑҫ килессе шаннӑн пӑха-пӑха илчӗ.

Помоги переводом

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ара, хӗр чӗри мар-и ҫав, яланхи сӳннӗ кӑвайта тӗлкӗштересле, теме шаннӑн, пӗрехмай кӗтетӗн, кӗтетӗн.

Но девичье сердце оно такое, всё пытаешься снова разжечь потухший огонь, ждешь, ждешь.

4 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Базаров ун хыҫҫӑн, яланхи пекех, хӑй ҫине шаннӑн та тирпейсӗррӗн утать, унӑн сӑн-пичӗ савӑнӑҫлӑ пулин те, Аркадие килӗшмерӗ.

Базаров шел сзади ее, самоуверенно и небрежно, как всегда, но выражение его лица, хотя веселое и даже ласковое, не понравилось Аркадию.

XVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Авӑн ҫапнӑ чух (вӗсен йӗтемӗ Степансен йӗтемӗпе кӳршӗллех) Аксинья ӗлӗкхи пекех хӑйне хӑй шаннӑн, телейлӗ пек курӑнать ӑна.

На молотьбе (ток их соседил со Степановым током) видел Аксинью, по-прежнему уверенную, будто счастливую.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ун сивӗ пичӗ, хӗвеле кӗтнӗ пек, ҫав хӗвел ҫути суккӑр куҫне уҫасса шаннӑн, тӗтре витӗр вӗҫсӗр-хӗрсӗр океан еннелле пӑхать.

Холодное лицо слепо смотрит сквозь туман в пустыню океана, точно бронза ждет солнца, чтобы оно оживило ее мертвые глаза.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Виҫ ҫул каялла вилнӗ амӑшне чӗрӗлле курасса шаннӑн чупса пычӗ Тамара чӳрече патне — кӑсӑя курӑнмарӗ, вӗҫсе кайнах иккен.

Она в мгновение оказалась у окна, словно хотела увидеть свою маму – синицы не было, она действительно улетела.

Кӑсӑя // Владислав Николаев. Килти архив

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней