Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

чӗркуҫҫийӗсенчен (тĕпĕ: чӗркуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шыльӑк карти патне ҫитсе ӳксен, курчӗ: Полина аркисене кутӗк тытнӑ хура кӗрӗк тӑхӑннӑ, чӗркуҫҫийӗсенчен хуҫкаланкаласа, авӑнкаласа, аллисене кӗпе чӳхенӗ пек сулкаласа юрлакан туй арӑмӗсем, кӗвӗ ҫемипе шарттин-шарттин алӑ ҫупакансем, ӑмӑртса тӑпӑр-тӑпӑр, хоп-хоп ташша тӗвекен-сӗвекен, лапчӑна-лапчӑна илекен, сике-сике ҫавраҫил пек пӗтӗрӗнекен нухрат тӗрриллӗ кӗпе тӑхӑннӑ каччӑсем хушшипе кӗлет патнелле кусӑрка ҫил ачилле кусать иккен.

Помоги переводом

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Кӗсменсене турта-турта илет, хумсем пырса ҫапаҫҫӗ, вӗсем вара е пушӑлла авӑсса иртеҫҫӗ, е тыткӑчӗ таранах шыва путаҫҫӗ, йӗпеннӗ тыткӑчӗсем шӑваҫҫӗ, алӑсенче чӗрӗ пек ҫапкаланаҫҫӗ, Костьӑна кӑкӑрӗнчен, чӗркуҫҫийӗсенчен ҫапма, ларкӑч ҫинчен сирпӗтсе ярса, хӑйсем ирӗке вӗҫерӗнсе кайма хӑтланаҫҫӗ.

Весла дергает, бьет волной, они то загребают пустоту, то по самые вальки зарываются в воду, мокрые вальки скользят, бьются в руках, как живые, норовят стукнуть Костю в грудь, в колени, сбросить с банки и вырваться на свободу.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ҫивчӗ кӗтеслӗ чулсем унӑн тумтирне чӗрсе пӗтерчӗҫ, чӗркуҫҫийӗсенчен юн юхма пуҫларӗ, анчах хырӑм выҫҫи ҫакӑн пек ыратнине те парӑнтарчӗ.

Штаны у него порвались об острые камни, от колен тянулся кровавый след, но он не чувствовал этой боли, — голод заглушал его.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Курсантсенчен кашниех Витяҫӗн мӑкӑрӑлса тухнӑ чӗркуҫҫийӗсенчен, унӑн усӑнса аннӑ шанчӑксӑр хӑлхисенчен, ҫаралнӑ хӳринчен, тухса тӑракан аякпӗрчисенчен кулма пӑхатчӗҫ.

Каждый курсант считал своим долгом позлословить над голенастыми ногами Витязя, над его безнадежно опавшими ушами, над голым хвостом и выпирающими ребрами.

6 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Лира, аллисемпе чӗркуҫҫийӗсенчен тытса лартса, пӗтӗм кӗлеткипе малалла карӑнса, куҫ хупмасӑр пӑхса ларать.

Лира весь вытянулся, вцепившись руками в колени, и не мигая глядит на сцену.

55 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Тӳрех ун умне чупса пырса, ӑна чӗркуҫҫийӗсенчен ыталаса илчӗ.

Бросается к ней и крепко обхватывает ее колени.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пур енӗпе те Воропаев вырӑнӗнче пурӑнатӑн-и? — ахӑрса ячӗ вӑл, сисӗм-туйӑмӗсем ытлашши тапранса кайнипе хӑйне чӗркуҫҫийӗсенчен хыттӑн ҫапа-ҫапа.

За Воропаева по всем делам заступил? — захохотала Варвара, громко хлопая себя по коленкам от переполнявшего ее возбуждения.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вӑл юбкине пӳрни вӗҫӗсемпе ҫӗклесе тытнӑ, чӗркуҫҫийӗсенчен ҫӳлерех хӑпартса янӑ чӑлха ҫыххисем ӳчӗ ӑшне касса кӗнӗ.

Кончиками пальцев она держала приподнятую юбку, матерчатые подвязки были взбиты выше колен, туго врезались в тело.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Машина алӑкӗ уҫӑлчӗ те унтан йӗмне чӗркуҫҫийӗсенчен ҫӳлерех тавӑрнӑ Кондратьев тухрӗ.

Отворилась дверца, и из машины вылез Кондратьев с засученными штанинами выше костлявых колен.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Чеченецсем хӑйсем хӑтӑлас ҫуккине пӗлнӗ, ҫавӑнпа та тарас шухӑш ан илӗртейтӗр тесе, вӗсем пӗр-пӗринпе чӗркуҫҫийӗсенчен чӗн пиҫиххисемпе ҫыхӑнса ларнӑ, пӑшалӗсене авӑрласа хатӗрленӗ те вилес умӗнхи юрра юрласа янӑ.

Чеченцы знали, что им не уйти, и, чтоб избавиться от искушения бежать, они связались ремнями, колено с коленом, приготовили ружья и запели предсмертную песню.

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней