Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӑнӑхнине (тĕпĕ: хӑнӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ачасем хӑйсен ашшӗ-амӑшӗсене хӑйсем мӗн вӗреннине, мӗн тума хӑнӑхнине пурне те кӑтартма тӑрӑшнӑ.

Помоги переводом

Пӗрремӗш класпа сывпуллашнӑ // Ҫутӑ ҫул. https://sutasul.ru/news/v-rent/2023-05-2 ... hn-3272321

Хӑнӑхнине юлхавлӑх теҫҫӗ, Калаҫҫӗ хӑшӗсем — тӳсни Тӳссе ирттернисем пӗлеҫҫӗ: Вӑл хытӑ пурнӑҫра ӳсни.

Помоги переводом

VI // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Сӑлтавӗ пур-тӑр: ыраттарчӗ Курни ытла та чӗрене, Сӗме илни ӑна ваттарчӗ Кив йӑлапа хӑнӑхнине.

Помоги переводом

VI // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Овсяников, тӗшмӗшлӗхе пула мар (унӑн чунӗ ирӗклӗ пулнӑ), хӑнӑхнине пула авалхи йӑласене пӑхӑнса пурӑннӑ.

Овсяников придерживался старинных обычаев не из суеверия (душа в нем была довольно свободная), а по привычке.

Пӗр киллӗ Овсяников // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 39–58 с.

Ҫук, ку вӑл — хӑй цитатӑсене хӑнӑхнине сивленӗрен ҫеҫ, урӑххишӗн мар.

Нет, это всего лишь по поводу ее собственной манеры обращаться к цитатам, не более.

Иккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн эпӗ хам вунвиҫӗ ҫулта пулнӑ чухне пуҫласа хӑрах алӑпа икӗ пӑтлӑ кире пуканне хӑпартнине, ӑна хӑпартма нумай вӑхӑт хушши вӗренсе хӑнӑхнине аса илтӗм.

И невольно вспомнил при этом, как я, тринадцатилетний хлопец, впервые в жизни одной рукой поднял двухпудовую гирю и как упорно тренировался, чтобы научиться её выжимать.

11. Вӑйӑсем // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

— Ишме хӑнӑхнине пула эпӗ, тен, чемпиона тухӑп!

— Я, может, через тренировочку в чемпионы выйду!

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Хӑнӑхнине утсем пӗлеҫҫӗ, Савни ӑҫта пурӑннине…

По привычке — кони знают, Где су-дарушка живет…

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Наталья Савишна хӑйӗн чирӗпе икӗ уйӑх хушши асапланнӑ, асапӗсене чӑн-чӑн христианла чӑтӑмлӑхпа тӳснӗ: мӑкӑртатман, ӳпкелешмен, хӑнӑхнине пула кӑна тӑтӑшах турра асӑннӑ.

Наталья Савишна два месяца страдала от своей болезни и переносила страдания с истинно христианским терпением: не ворчала, не жаловалась, а только, по своей привычке, беспрестанно поминала бога.

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Каярахпа ҫакӑн ҫинчен шухӑшласа, эпӗ акӑ мӗн ӑнланса илтӗм: чӗри мӗн тери ҫунсан та, вӑл ҫапах хӑйне хӑй алра тытса, шанса панӑ ӗҫе тума пултарнӑ, хӑнӑхнине пула унӑн яланхи ӗҫӗсене тӑвас килнӗ.

Рассуждая об этом впоследствии, я понял, что, несмотря на то, что у нее делалось в душе, у нее доставало довольно присутствия духа, чтобы заниматься своим делом, а сила привычки тянула ее к обыкновенным занятиям.

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Комиссар мана тивӗҫлипех вӑрҫрӗ, — суйрӗ Йевта, вӑл Уча е Павӑл хӑйсемех ӑна ҫавна-ҫавна каланӑ тесе вӗҫкӗнленме хӑнӑхнине пӗлсе, ыттисем кулчӗҫ.

Ну и досталось мне от комиссара! — врал Евта под смех окружающих, все знали, что он любит хвастаться, будто Уча и Павле оказывают ему особое доверие.

6 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Юратмастӑп, — терӗ Екатерина Ивановна ҫилӗпе, эпӗ Стеклова хирӗҫ калама ӗлкӗричченех, — юратмастӑп ҫын ҫинчен аван мар шухӑшлама хӑнӑхнине!

— Не люблю, — сердито сказала Екатерина Ивановна, прежде чем я успел ответить, — не люблю, когда привыкают думать о человеке худо!

36 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

«Павликӑн» мӗнле кайса килни ҫинчен каласа парас килет пулас, анчах ҫав вӑхӑтрах вӑрмана ҫӳреме хӑнӑхнине те кӑтартасшӑн пулмалла.

«Павлику», видно, не терпелось рассказать мне о своем путешествии, но одновременно хотелось сделать вид, что ему это не впервой.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

— Халӗ ӗнтӗ эсир чее мӗншӗн «а-ле фуршет» ӗҫме хӑнӑхнине ӑнланатӑп эпӗ, — кулса ячӗ вӑл.

— Теперь я понимаю, почему вы привыкли пить чай «а-ля фуршет», — засмеялась она.

Хаклӑ япала // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫук, Семен Семеныч, сана кӑмӑллатӑп эпӗ, кӑмӑллатӑп та хаклатӑп, анчах эсӗ ҫакна хӑнӑхнине ниепле те тӳсме пултараймастӑп!

Нет, Семен Семеныч, уважаю я тебя, уважаю и ценю, но этой твоей привычки не могу переносить!

10. Пленум хыҫҫӑн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Эсир мана хӗрхенесшӗн мар: эпӗ ҫав хӗрарӑма хӑнӑхнине, эпӗ ӑна иленсе ҫитнине эсир ӑнланасшӑн мар; вӑл манпа пӗрле пулманни мана асаплантарать.

— Вы не хотите войти в мое положение; вы не хотите понять, что я привык к этой женщине, что я привязан к ней наконец, что отсутствие ее меня должно мучить.

XXIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Эсир манӑн отношение, эпӗ хама мӗнле тыткалама хӑнӑхнине, вексель пысӑк суммӑллӑ пулманнине тата манӑн ытти ӗҫсене те пӗлетӗр; ҫитменнине ҫемьере хисепе тивӗҫлӗ вӑрттӑнлӑхсем пур, ҫемьери лӑпкӑ пурнӑҫ ҫав тери таса япала, ӑна êtres sans coeur ҫеҫ ӑнланмаҫҫӗ, сире вӗсен шутне кӗртме манӑн нимле салтавӑм та ҫук!

Вам известны мои отношения и мои правила, незначительность самой суммы и другие обстоятельства; наконец, есть семейные тайны, которые должно уважать, и семейное спокойствие есть такая святыня, которую одни etres sans coeur, к которым я не имею причины вас причислить, отвергают!

IX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Кусем пурте ҫапла пулин те, вӑл йӗркеллӗ ҫын пулни курӑнать: унӑн пӗтӗм майсӑр кӗлеткинче йӗркелӗх йӗрӗсем палӑраҫҫӗ, кӑшт кулӑшларах илемсӗр пит-куҫӗ вӑл шухӑшлама хӑнӑхнине, ырӑ кӑмӑллӑ пулнине кӑтартать.

Со всем тем нельзя было не признать в нем хорошо воспитанного человека; отпечаток «порядочности» замечался во всем его неуклюжем существе, и лицо его, некрасивое и даже несколько смешное, выражало привычку мыслить и доброту.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ксенин туйӑмӗсем Иннокентий Анохина юратнинчен ытларах ӑна чунтан хисепленине, ӑна хӑнӑхнине палӑртнӑ темелле.

Чувство Ксении к Иннокентию Анохину походило больше на глубокую признательность и привычку, чем на любовь.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗлӗкрен хӑнӑхнине кура, ҫакӑ нумайӑшне килӗшет, — манма ӗлкӗреймен-ха вӗсем кивӗ йӗркесене.

По старинке многим даже нравилось это — не успели отвыкнуть от старого.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней