Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хушӑкӗсенчен (тĕпĕ: хушӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак вӑхӑтра ӑна хапха шӑтӑкӗсемпе карта хушӑкӗсенчен ун ҫине вуншар ҫын вӑрттӑн пӑхса тӑнӑн туйӑнчӗ.

Помоги переводом

21. Мӑрса арӑмӗ хӗр парать // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Тул ҫутӑлсан, алӑк хушӑкӗсенчен кӗнӗ хӗвел ҫути кӗлет урайне темиҫе ярӑм пулса ӳксен, картишӗнче каллех ӳсӗр хӗрарӑмсен сасси илтӗнсе кайрӗ.

Помоги переводом

19. Ирхине // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Машина чарӑнчӗ, унӑн кӗрлевӗ тамалсанах ҫул ҫӳревҫӗсем веранда хушӑкӗсенчен ҫутӑ йӗрӗсем хӗресленсе сапаланнине асӑрхарӗҫ.

Машина остановилась, и, как только ее шум затих, путешественники увидели, что по щелям веранды пересеклись линии света.

XI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Кунта сунчӑклӑ сайра ӳсен-тӑран, — тунисем ҫап-ҫара, тӑррисем сарлакан туратланса пӗр-пӗринпе ытамлашнӑ; малалла вара шӑратса вырнаҫтарнӑн курӑнакан, сивлек чул катрамӗсен хушӑкӗсенчен йӗплӗ кактуссем тӑртаннӑ.

Здесь росли редкие зонтичные растения, с их горизонтально простертыми ветвями верхушек и голым стволом; а дальше из трещин угрюмого, как бы литого, камня торчали жесткие кактусы.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хушӑкӗсенчен ҫӳллех мар туя тӗмӗсем, явӑнакан тата ахаль роза, сальви, петуни, астра, дельфинум… чечекӗсем куҫа йӑмӑхтараҫҫӗ.

Из промежутков проглядывают невысокие кусты туи, ослепляют глава цвет: вьющиеся и обыкновенные розы, сальви, петунья, астра, дельфинум…

Хапхисем чӗнтӗрлӗ, пахчисем чечеклӗ... // Шӑмӑршӑ хыпарӗ. «Шӑмӑршӑ хыпарӗ», 2021.09.16, http://shemursha-vesti.ru/linenew.php?id=889&text=news-publikacii

1949 ҫулхи хӗлле манӑн Пакистанра ҫурҫӗрти Хайберск хушӑкӗсенчен пуҫласа кӑнтӑрти Карачи патне ҫитиех, урӑхла каласан, Сулейман тӑвӗсенчен пуҫласа Арави тинӗсӗ хӗррине ҫитичченех ҫӳреме тӳр килчӗ.

Зимой 1949 года мне довелось побывать в Пакистане от Хайберского ущелья на севере до расположенного на юге Карачи, то есть от Сулеймановых гор до Аравийского моря.

Пакистан ҫинчен // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Шӑнкӑрч вӗллине эп хам пӑрахса тухрӑм: пысӑк вӑл мана, хушӑкӗсенчен ҫил вӗрет.

Я сам бросил скворечник: велик он мне, да и дует из щелей.

III // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 19–29 с.

Аолсем ту хушӑкӗсенчен тухаҫҫӗ те Азора тӳремлӗхне таврӑнаҫҫӗ; малта — хаши кӗтӗвӗсем, юнашар — хӗрарӑмсем, ачасем тата таса хӗр-упраҫ.

Аолы вышли из горных ущелий на равнину Азоры, гоня перед собой стада хаши и ведя женщин, детей и девственниц.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑл Сӑваплӑ Урата вучӗ патне ҫывхарать те мӗн пур ту хушӑкӗсенчен пуҫтарӑннӑ Аолсен умӗнче калаҫать:

Он приблизился к огням Священного Порога и стал говорить Аолам, собравшимся от всех ущелий:

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Шап-шурӑ юрлӑ сӑрт хушӑкӗсенчен ирхинехи пек уҫӑ сывлӑш килет.

Из ущелий, где белел снег, веяло утренней прохладой.

11 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Диверсант чуллӑ картишне, чул хушӑкӗсенчен ҫурхи курӑк шӑтарса тухакан вырӑна, вӑрт ҫеҫ сиксе тухрӗ.

Диверсант ловко выскочил на булыжник, между которым пробивалась весенняя травка.

1 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Ту хушӑкӗсенчен ылтӑн тӗслӗ чалӑш хӗвел пайӑркисем тӑсӑлса ӳкрӗҫ, анчах Хура Парӑссем, пӗр йӑрӑм ҫутӑ илмесӗр, ҫаплипех тӳркессӗн йӑтӑнса лараҫҫӗ.

Золотые косяки солнечного света побежали по ущельям, но Черные паруса стояли грозной, темной громадой.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Малтанах юнашар пӳлӗме кӑларса тӑратнӑ ачасем вара эпир хатӗрленнине ним шарламасӑр алӑк хушӑкӗсенчен сӑнаса тӑчӗҫ.

Ребятишки же, заблаговременно выставленные в соседнюю половину дома, затаив дыхание, в щёлку двери наблюдали наши приготовления.

Ёлка // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 319–328 с.

Урам вӗҫӗнче машина шавлани илтӗнчӗ те, маскировать тунӑ фарӑн ансӑр хушӑкӗсенчен тухакан ҫутӑ ҫуртсем ҫийӗпе шуса илчӗ.

В конце улицы зашумела машина и узкий луч через щели замаскированной фары скользнул по домам.

18. Колонист ҫурчӗ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ачасем чартак ҫинчен пӗр сас-чӗвсӗр сике-сике анчӗҫ те кам хӳме хушӑкӗсенчен тухса, кам тӳрех хӳме урлӑ сике-сике каҫса, тӗрлӗ еннелле, килӗсене саланса пӗтрӗҫ.

Бесшумно соскакивали ребята с чердака и через дыры в заборах, а то и прямо через заборы разбегались по домам в разные стороны.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Ҫапах та вӑл Иван Алексеевичӑн туртӑнса илнӗ пичӗ самантрах тӳрлетмелле мар хӑрушла улшӑннине, вӑл, питӗ ҫӳлтен шыва сикме хатӗрленнӗ евӗр, аллисене сарса хутлатнине хӗсӗннӗ куҫ хушӑкӗсенчен лайӑххӑнах курчӗ.

Но сквозь суженные прорези глаз она увидела, как мгновенно — страшно и непоправимо изменилось дрогнувшее лицо Ивана Алексеевича, как он развел и сложил руки, словно собираясь прыгнуть с большой высоты в воду.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫатан хапха хушӑкӗсенчен, хӑйӗн ҫутине ала витӗр сапаланӑ пек, хутран-ситрен хӗвел пӑхать.

В хворостяные ворота, как сквозь решето, иногда глянет солнце.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пантелей Прокофьевич пӳрнисене табак енчӗкне чиксе ячӗ, чӗптӗмлесе илнӗ табака пӳрни хушӑкӗсенчен юхтарса, Петро ҫинелле тинкерчӗ, вӑл мӗн те пулин каласса кӗтрӗ.

Пантелей Прокофьевич утопил пальцы в кисете, да так и остался с высыпавшимся из щепоти табаком, ожидая ответа.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑкӑрлӑксен хушӑкӗсенчен юр шӑлса кайнӑ Донӑн шурӑ кӑкӑрӗ палӑрать.

В просветах переулков виднелась белая грудина заметенного снегом Дона.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Автансем авӑтса ячӗҫ, тухӑҫ ҫуталса киле пуҫларӗ, ирхи шуҫӑм ҫути чӳрече хушӑкӗсенчен хӗсӗнсе кӗчӗ.

Прокричал петух, на востоке посветлело, и вскоре в оконную щель проник серебристый утренний луч.

Ыран // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 37–45 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней