Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хутать (тĕпĕ: хут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Койкине лайӑх типтерлет, кӗнекисем те вырӑнта унӑн, кӑмакине те кашни кунах хутать.

Помоги переводом

IX сыпӑк // Василий Алентей. Алендей, Василий. Курӑксене тайса ҫил вӗрет: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1969. — 254 с.

Вӑл пӗррехинче мунча хутать те мӑшӑрӗ ҫӑвӑннине тӗнӗ шӑтӑкӗ витӗр сӑнать.

Помоги переводом

III // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 58–131 с.

Кӑшт та пулин укҫа тупас тесе, Хлимак хуҫа трактирӗнче ӗҫлет: кӑнтӑрла шыв турттарать, вут ҫурать, кӑмакасем хутать, лаша пӑхать.

Помоги переводом

Кӗслеҫӗ // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Хутасса вӑл ӑна пӗтӗм ял халӑхне тӗлӗнтерсе ҫулталӑкне ик-виҫӗ хут аслӑ тӳресем килсен хутать.

Топит он ее, правда, на удивленье всей деревне, не чаше двух-трех раз в год, когда приезжают большие чиновники.

Хӑна-вӗрле // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Килти пӗтӗм ӗҫе Лонгрен хӑй тӑвать: вутӑ ҫурать, шыв ӑсса кӗрет, кӑмака хутать, апат пӗҫерет, кӗпе-йӗм ҫӑвать, якатать, ҫаксемсӗр пуҫне укҫа тумалӑх та ӗҫлеме ӗлкӗрет.

Всю домовую работу Лонгрен исполнял сам: колол дрова, носил воду, топил печь, стряпал, стирал, гладил белье и, кроме всего этого, успевал работать для денег.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Кашни хӑй ӗҫне пуҫӑнчӗ: пӗри выльӑх пӑхать, тепри каланкка хутать

Помоги переводом

Аннепех пурнӑҫ лайӑхчӗ // Валентина Элиме. Килти архив

Амӑшӗ кӑмака хутать, Костьӑна апатлантарать, хӑйӗн каллех госпитале каймалла пулсан, ывӑлӗпе иккӗшӗ ӑшӑ кӑмака ҫумне ларса пӑртак калаҫаҫҫӗ вара.

Мама топит печку, кормит Костю, и, если ей не нужно опять идти в госпиталь, они садятся к теплой печке и немножко разговаривают.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Хӗлле ӑшӑ кирлӗ пулсан, вӑл вут хутать те хӑй пӳлӗмне хӗвел ӑшши кӑларать.

И зимой, когда захочет, то и зажжет дрова и выпустит тепло солнечное себе в горницу.

Ӑшӑ — хӗвелте // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Кӑмака хутать пулӗ-ха.

Наверно, Саша топит теперь печку.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӗлле вӑл кӑмака та хӑех хутать.

Зимой она еще и печь топит.

«Овод» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Хӗрачу хутать пулӗ-ха кӑмакине?

Наверно, дочка печь топит?

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл кунта кӑмака хутать, вутӑ ҫурать.

Он истопник и дровокол здешний.

Вавилӑпа ыттисем // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

— Хӗр хутать.

— Девка топит.

V // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней