Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

улшӑннинчен (тĕпĕ: улшӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вара Лена Завьялов мӗнлерех тӑнинчен те, унӑн сӑн-пичӗ улшӑннинчен те, вӑл хӑйӗн патӗнчен уйрӑлса кайнинчен тата халӗ ун патнелле пӗр утӑм та туманнинчен те пит лайӑх туять: темскер пулнӑ.

Помоги переводом

9. «Лена калаҫать!» // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Эверкке мучи хӑйӗн мӑнукӗ сасартӑк ҫапла улшӑннинчен пӗр саманта хӑраса та кайрӗ.

Помоги переводом

Ҫулсем-йӗрсем // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 91–104 с.

Анчах сакӑр ҫул хушшинче пурнӑҫ епле улшӑннинчен ытлашши тӗлӗнмех те кирлӗ мар пулас…

Помоги переводом

Ҫулсем-йӗрсем // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 91–104 с.

Ал тытрӗҫ, хӑйсем сӑнран улшӑннинчен тӗлӗнчӗҫ.

Помоги переводом

II // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 78–94 с.

Старик мӗн тери улшӑннинчен тӗлӗнсех кайрӑм эпӗ: темиҫе кун хушшинчех вӑл ватӑлса, пусӑрӑнса ларнӑччӗ.

Я поразился, до чего же старик изменился: за несколько дней постарел, осунулся.

Марфа Ильинична // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Нумай ӗмӗрсем кӗтӗҫ, пире ун чух хамӑр лайӑх пӗлекен мӗнле те пулин тусем ҫине пӑхма май килнӗ пулсан, эпир вӗсем улшӑннинчен ытла та тӗлӗннӗ пулӑттӑмӑр.

Пройдут многие века, и, если бы мы смогли тогда взглянуть на какие-нибудь хорошо знакомые нам горы, мы были бы поражены происшедшей переменой.

4. Тусем ерипен пӗтсе пыраҫҫӗ // Лина Агеносова. Обручев, В. А. Тусемпе материксем пулса кайни / вырӑсларан Л. В. Агеносова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 134 с.

Уча кӑштах именчӗ, командирӗн кӑмӑл-туйӑмӗ пачах улшӑннинчен тӗлӗнекен Гвоздена ыталарӗ.

Обняв Гвоздена, смущенного необычным настроением командира, Уча немного смутился.

11 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Черныш хушӑран Воронцов ҫине пӑха-пӑха илет, замполит улшӑннинчен тӗлӗнет.

Черныш изредка взглядывал на Воронцова и удивлялся тому, как замполит изменился.

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тухтар ҫак хушӑра улшӑннинчен тем тӗлӗнмелли ҫук, вӑл ҫамрӑк ҫын, ытти халӑх хушшинче пурӑнса курнӑ, Шерккей тесен, пайтах улшӑннӑ.

То, что Тухтар за это время изменился, не удивительно — он молод, пожил среди разных людей, а вот Шерккей переменился значительно.

XIII. Кӗтмен хирӗҫӳ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл кӑшкӑрса янинченех, ҫын пӗр самантрах улшӑннинчен, хӑй шанчӑклӑн лӑпчӑннӑ кӑкӑрӗ хӑпара-хӑпара аннинченех, унӑн пӳрнисем ҫӳҫе мӗнле перӗннинченех Елена Инсаров хӑйне юратнине ӑнланса илме пултарчӗ.

Из одного его восклицания, из этого мгновенного преобразования всего человека, из того, как поднималась и опускалась эта грудь, к которой она так доверчиво прильнула, как прикасались концы его пальцев к ее волосам, Елена могла понять, что она любима.

XVIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Каҫа хирӗҫ хуралҫӑ пӗр ҫӗклем вутӑ йӑтса кӗчӗ, пӳлӗм улшӑннинчен тата халиччен курман тасалӑхран тӗлӗннӗ хуралҫӑ малалла иртмесӗр алӑк патӗнче чарӑнса тӑчӗ.

И когда к вечеру сторож принес вязанку дров, то, удивленный переменой и невиданной чистотой, он остановился и не пошел дальше порога.

Чукпа Гек // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 105–140 с.

Эпӗ вӗсене аякранах, утти-тӑрринчен, ҫи-пуҫне епле ҫӗленинчен, уйрӑмах вӗсен сӑн-пичӗсем епле улшӑннинчен паллаттӑм.

Я их узнавал даже издали по их походке, покрою платья, а главное, по выражению их лица.

II // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Вӑл хӑй усал кӑмӑлпа ҫӳренинчен, кӗвӗҫнинчен тата характерӗ улшӑннинчен хӑй тӗлӗнсе тӑнӑ.

Он сам изумился своему злобному чувству, своей зависти и явной перемене своего характера.

Иккӗмӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Юлашки сӑмахӗсене вӑл салхуллӑн каланӑ, Ксюша унӑн шухӑш-кӑмӑлӗ сасартӑк улшӑннинчен тӗлӗнсе кайнӑ — халӗ офицер пӗртте тин ҫеҫ чӑрсӑрланса, вӗсенчен тӑрӑхласа кулнӑ ҫын пек пулман.

Последние слова он произнес с тихой грустью, и Ксюша поразилась такой неожиданной смене его настроения — было непохоже, что он только что дерзил и насмеялся над ними.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе хура юбкӑпа шупка чечеклӗ шурӑ кофтӑ тӑхӑнса тухрӗ, ҫӑра хура ҫӳҫне тураса якатрӗ — Корней вара вӑл йӑлтах улшӑннинчен питӗ тӗлӗнчӗ.

Анисья уже успела переодеться в черную юбку и светлую, в блеклых цветочках кофту, причесала густые темные волосы, и Корней поразился перемене, какая произошла с ней.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сигара тӗпне пашлаттарса ӗмнӗ май, ыйхӑллӑ куҫне тӗтӗм лекнипе мӑчлаттарса, Степан кӗпи-йӗмне тӑхӑнчӗ Пантелей Прокофьевич алӑк патӗнчен шикленерех пӗр утӑм ярса пусрӗ те, Степан сӑнран ытла та улшӑннинчен тата ун ҫийӗнчи шӑвӑҫ тӳмеллӗ пурҫӑн путтешкесенчен тӗлӗнсе кайнӑскер, чарӑнса тӑчӗ, хура ал тупанне тӑсса пачӗ.

Степан одевался, пыхая окурком сигары, от дыма жмуря заспанный глаз, Пантелей Прокофьевич шагнул через порог не без робости и, пораженный изменившимся Степановым лицом и металлическими частями его шелковых подтяжек, остановился, лодочкой вытянул черную ладонь:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Усть-Невински ҫыннисем Прохор улшӑннинчен тӗлӗннӗ: гидростанци патнелле урампа ҫав Прохорах утнӑ пек, васкавлӑ утти те, пӗчӗк кӑвак куҫӗсем пӑхкалани те ҫавӑн пекех, кӑшт хӑрлатакан мӑн сасси те ҫавах, анчах тинкеререх пӑхсан, лайӑхрах итлесен: «Э-э! Ку пачах урӑх ҫын!» — темелле.

Устьневинцев удивляла в нем странная перемена; будто по улице, направляясь на гидростанцию, идет все тот же Прохор, будто и та же торопливая походка, и тот же взгляд маленьких серых глаз, и тот же хриповатый бас, а присмотришься поближе, прислушаешься повнимательнее и скажешь: «Эге! Да это же совсем другой человек!»

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Василевский каласа пӗлтернӗ хушӑра, иртнӗ каҫ Сталин пит-куҫӗ ҫав териех улшӑннинчен тӗлӗнчӗ: сӑнӗ — уҫӑ, куҫӗсем хавхалануллӑн ҫуталса тӑраҫҫӗ.

Василевский, рассказывая, удивлялся тому, что за прошедшую ночь лицо Сталина сильно изменилось: лицо — свежее, глаза радужно сияют.

XXI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Стрелоксен отделенин командирӗ пулнӑ вӑхӑтра Андрей Лопухов ноябрӗн 7-мӗшӗнче улшӑннинчен те ытларах улшӑнчӗ.

Командуя стрелковым отделением, Андрей Лопухов изменился еще более, чем в знаменательный день 7 ноября.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Кондратьев хыҫҫӑн Чурсуна кӗреҫе йӑтнӑ хӑнасем час-часах та час-часах килме пуҫланӑранпа Никифор Васильевич ытла улшӑннинчен унӑн арӑмӗ те тӗлӗннӗ: унӑн кӑмӑлӗ ҫӗкленнӗ, вӑл тасарах тумланма пуҫланӑ, пӗррехинче хӑйӗн пиччӗшӗ канаш панипе вӑл вӑрӑм та ҫӑра, кӑвакарма пуҫланӑ сухалне, темиҫе ҫул хушши ачашласа ӳстернӗскерне, тап-таса хырса пӑрахрӗ; ҫакӑн хыҫҫӑн унӑн шӑмӑллӑрах та сарлакарах, пысӑк сухан евӗр сӑмсаллӑ пичӗ палӑрмаллах ҫамрӑкланчӗ, халиччен тӗксӗмрех те ҫынсенчен ютшӑнакан куҫӗсем кӑмӑллӑ савӑнӑҫлӑхпа йӑлтӑртатма пуҫларӗҫ.

С тех пор, как вслед за Кондратьевым на Чурсун все чаще и чаще стали приезжать гости с лопатами, Никифор Васильевич изменился так, что даже его жена диву давалась: он как-то подбодрился, стал чище одеваться, а однажды, по совету своего старшего брата, начисто сбрил пышную, с густым серебром бороду, ту самую бороду, которую кохал и растил столько лет; после этого лицо его, скуластое, с крупным, с добрую луковицу, носом заметно помолодело, и в глазах прежде суровых и нелюдимых заиграла веселость.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней